Το σύστημα της δικομματικής εναλλαγής έχει προβλήματα, τη φθορά της κυβέρνησης δεν την απορροφά η μείζων αντιπολίτευση, οι δημοσκοπήσεις αποκαλύπτουν πτώση και των δύο κομμάτων και ως εκ τούτου, ο προβληματισμός στα επιτελεία της άρχουσας τάξης για την επόμενη μέρα είναι έντονος.

Προς ποια κατεύθυνση θα κινηθεί η πολιτική ζωή της χώρας, θα εξαρτηθεί από πολλούς παράγοντες, με βασικότερο βέβαια αυτό της ενεργοποίησης ή μη των λαϊκών δυνάμεων. Η ταξική πάλη, και το επίπεδο ανάπτυξής της, είναι αυτή που σε τελική ανάλυση βάζει τη σφραγίδα στις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις. Πέραν αυτού, θα θέλαμε να επισημάνουμε δύο πράγματα: α) Είναι η πρώτη φορά από το 1974 που το δικομματικό σύστημα στην Ελλάδα παρουσιάζει σοβαρές δυσλειτουργίες β) συμπληρωματικά του πρώτου, η Ελλάδα είναι η μοναδική ίσως χώρα στην Ευρωπαϊκή Ενωση, στην οποία αμφισβητείται ο δικομματισμός. Οι διάφοροι αναλυτές επισημαίνουν μεν το πρόβλημα - οι εφημερίδες βρίθουν από αναλύσεις και άρθρα - κανείς όμως δε στέκεται στους παράγοντες και τις αιτίες που ώθησαν μεγάλα τμήματα του πληθυσμού να αμφισβητήσουν το δικομματικό σύστημα της εναλλαγής.

Ως προς το τελευταίο, εμείς θα επισημάνουμε, ότι η ειδοποιός διαφορά της Ελλάδας με τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ, αυτό που διαφοροποιεί το πολιτικό σύστημα της χώρας με την πλειοψηφία των άλλων χωρών, είναι ότι στη χώρα μας, υπήρξε μια συγκροτημένη και συμπαγής πολιτική δύναμη, το ΚΚΕ εν προκειμένω, που δεν ενσωματώθηκε με τις «ευρωπαϊκές αξίες», με την ιδεολογία του κοσμοπολιτισμού που πρόβαλλε η αστική τάξη, αλλά από την πρώτη στιγμή, ως δύναμη αντίθεσης με τις κυρίαρχες επιλογές, στάθηκε σθεναρά στην απέναντι όχθη. Ηταν το ΚΚΕ, τη στιγμή που άλλες πολιτικές δυνάμεις ερωτοτροπούσαν και παντρολογιούνταν με τον ένα ή τον άλλο πόλο του δικομματισμού (βλέπε ΣΥΝ), που με την πολιτική του στάση, αποκάλυψε τον ταξικό ρόλο των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, είτε με τη μορφή του εκσυγχρονισμού του ΠΑΣΟΚ, είτε με τη μορφή των μεταρρυθμίσεων που προβάλλει σήμερα η ΝΔ. Ηταν το κόμμα εκείνο που με βάση τις πολιτικές του αναλύσεις, αποκάλυψε στον ελληνικό λαό το συμπληρωματικό ρόλο των δύο αυτών κομμάτων, καταπολέμησε με συνέπεια τα ιδεολογήματα του «φωτός» και του «σκότους», το ρόλο των... δημοκρατικών κυβερνήσεων στο αστικό σύστημα της χώρας. Ο απεγκλωβισμός λαϊκών δυνάμεων από το δικομματικό σύστημα, δεν ήρθε από μόνος του και ούτε άκοπα. Και αποτελεί μάθημα πολιτικής ιστορίας, πώς ένα μικρό - σε ποσοστά - κόμμα, κατάφερε με τον πολιτικό του λόγο και τη δράση του, να επιφέρει τέτοια αποφασιστικά πλήγματα στα δύο κυρίαρχα πολιτικά κόμματα.

Σε πείσμα όσων μιλούν για απομόνωση του ΚΚΕ, αυτό συνεχίζει να «παράγει» πολιτική υψηλού επιπέδου, δίνοντας μαθήματα για το ρόλο και τη δράση του επαναστατικού κόμματος στις σημερινές δύσκολες συνθήκες ολοκληρωτικής κυριαρχίας του ιμπεριαλισμού.