ΜΟΝΟ ΑΠΟ τα πρωτοσέλιδα των κυριακάτικων εφημερίδων «πέρασαν» μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ σε μορφή επιχορηγήσεων, σκάνδαλα περί διορισμών και όλο το «πακέτο» των σχέσεων των εκδοτικών συγκροτημάτων (μικρών η μεγάλων) με την εξουσία.

Κοίταζες ένα περίπτερο κι αναρωτιόσουν πώς μπορεί να «κρατήσει» αυτό το κίτρινο τσίγκινο κατασκεύασμα τόση διαπλοκή, τόση διαφθορά και τόσο «ξεκοκάλισμα» πόρων που πληρώνουν οι Ελληνες φορολογούμενοι.

Για τις περίφημες «ερωτικές φωτογραφίες», δε συζητάμε. Ούτως ή άλλως, βρήκαν μια χαρά τη θέση τους δίπλα σε ανάλογα περιοδικά και φτηνοφυλλάδες, που, ούτως ή άλλως, «κοσμούν» την καθημερινή μας ενημέρωση.

Κι είναι τουλάχιστον προκλητικό να κοιτάζουν αυτά τα πρωτοσέλιδα μισθωτοί των 600 ευρώ, συνταξιούχοι των 300 ευρώ και άνεργοι που το σκέφτονται αν μπορούν να αγοράσουν έστω μία κυριακάτικη εφημερίδα (ιδίως τις περίφημες - «ενισχυμένες» εκδόσεις).

Γιατί (ακόμα κι αν κάποιοι το έχουν ξεχάσει) αυτή η χώρα δεν κατοικείται από γραμματείς υπουργείων, υπευθύνων πρωθυπουργικών γραφείων Τύπου και εκδότες. Οι διαμάχες όλων αυτών δεν αποτελούν «εθνικό πρόβλημα». Μόνο πρόκληση αποτελούν...

Αποδεικνύουν το θράσος κάποιων όχι μόνο να μας κατακλέβουν, αλλά και να τσακώνονται δημόσια για το πώς μοιράζονται τα κλεμμένα ή, ακόμη χειρότερα, να προσπαθούν να αποκτήσουν και ...οπαδούς στην προσπάθειά τους.

Ετσι, το πραγματικό ερώτημα της περιόδου (όσο, δηλαδή, ο πόλεμος των διαπλεκομένων μαίνεται) δεν είναι ούτε «ποιος έδωσε το ΝτιΒιΝτι», ούτε «γιατί το έδωσε», ούτε «τι περιέχει». Είναι το ...πότε επιτέλους θα απαλλαγούμε από όλους αυτούς.

Τους θυμίζουμε ότι ο ελληνικός λαός δεν κυριαρχείται από ...αρρωστημένη περιέργεια. Δεν είναι όπως θέλουν αυτοί να τον αντιλαμβάνονται, άρα και να τον διαμορφώνουν. Εχει σκέψη και κρίση και θα έρθει η στιγμή που θα το αποδείξει.