Τους πολλαπλούς κινδύνους που αντιμετωπίζουν καθημερινά τα εκατομμύρια των εργαζομένων στις χώρες της ΕΕ, επιβεβαιώνει Εκθεση της Επιτροπής Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων, «σχετικά με την κοινοτική στρατηγική 2007 - 2012 για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία», που ενέκρινε χτες το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Την ώρα που τα επιτελεία της ΕΕ πιέζουν για την κατεδάφιση όσων δικαιωμάτων έχουν απομείνει και οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών (όπως και η κυβέρνηση της ΝΔ) προωθούν - ανάμεσα σε άλλα - τη συρρίκνωση της λίστας των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων (ΒΑΕ) και την παράταση του εργάσιμου βίου, η Εκθεση καταγράφει πως μόνο το 2006 167.000 εργαζόμενοι έχασαν τη ζωή τους στην ΕΕ από εργατικά «ατυχήματα» ή ασθένειες που σχετίζονται με την εργασία! Πρόκειται για τα επίσημα μόνο στοιχεία, τα οποία περιγράφουν μέρος της πραγματικότητας, κάτω από την οποία ζουν και εργάζονται εκατομμύρια εργατοϋπάλληλοι στην ΕΕ.

Σε σχετική ανακοίνωση της Κομισιόν (με τον υποκριτικό τίτλο «Για τη βελτίωση της ποιότητας και της παραγωγικότητας στην εργασία: Κοινοτική Στρατηγική 2007-2012 για την υγεία και την ασφάλεια στην εργασία», την οποία ακολούθησε η Εκθεση της Επιτροπής και το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου) εκτιμάται ότι:

• Κάθε χρόνο 300.000 εργαζόμενοι αποκτούν μόνιμη αναπηρία διαφόρων βαθμών.
• Το 35% των εργαζομένων στην Ευρώπη «θεωρούν ότι η εργασία τους εγκυμονεί κινδύνους για την υγεία τους».
• Το 28% των εργαζομένων «δηλώνουν ότι υποφέρουν από προβλήματα που δε συνδέονται με ατύχημα και τα οποία οφείλονται - ή μπορεί να οφείλονται - στην εργασία τους ή επιδεινώθηκαν λόγω της τρέχουσας ή προηγούμενης απασχόλησής τους».
• Κάθε χρόνο, 350.000 εργαζόμενοι υποχρεώνονται να αλλάξουν δουλιά μετά από «ατύχημα», ενώ 15.000 αποκλείονται οριστικά από την αγορά εργασίας. Δηλαδή, μένουν άνεργοι και πασχίζουν να τα φέρουν βόλτα με τα επιδόματα πείνας που τις περισσότερες φορές μοιράζουν τα ασφαλιστικά Ταμεία.

Τα στοιχεία της Εκθεσης ομολογούν επί της ουσίας ότι η στρατηγική της Λισαβόνας και οι στόχοι για ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας» γεννούν πολλές και σύνθετες απειλές για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων. Οπως επισημαίνεται «(...) η υγεία του ατόμου εξαρτάται από πολλούς παράγοντες που συνδέονται με την εργασία, όπως το είδος του συμβολαίου, τις συνθήκες εργασίας και τη δυνατότητα εργασίας. Επισημαίνει (σ.σ. η Επιτροπή) ότι οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις και η μείωση της εργασιακής ασφάλειας προξενούν και περιβαλλοντικά, ψυχολογικά και κοινωνικά προβλήματα που χρήζουν αντιμετώπισης».

Σε άλλο σημείο, η Επιτροπή εκφράζει την «ανησυχία» της ενόψει του «υπερβολικά υψηλού ποσοστού ατυχημάτων μεταξύ των εργαζομένων με σχέση εργασίας ορισμένου χρόνου ή με σχέση πρόσκαιρης εργασίας, καθώς και μεταξύ των ανειδίκευτων εργαζομένων, το οποίο, σε ορισμένα κράτη - μέλη, είναι τουλάχιστον διπλάσιο από αυτό των μονίμως απασχολουμένων».

Η Εκθεση της Επιτροπής χαιρετίζει το στόχο που βάζει η Κομισιόν για μείωση των «ατυχημάτων» κατά 25% μέχρι το 2012. Απώτερος στόχος της ΕΕ είναι βέβαια η ελαχιστοποίηση των παραγόντων εκείνων που μπορούν να μειώσουν την παραγωγικότητα. Ετσι αντιμετωπίζουν τον εργαζόμενο: Σαν μια μηχανή που πρέπει να δουλεύει καλά γιατί αν χαλάσει θα σταματήσει να παράγει κέρδος.

Δεν είναι τυχαίο ότι στην Εκθεση τονίζεται μεταξύ άλλων: «Οι ανταγωνιστικότερες οικονομίες έχουν τις καλύτερες επιδόσεις στο πεδίο της υγείας και της ασφάλειας στην εργασία (ΥΑΕ), καθώς και ότι τα υψηλά επίπεδα προστασίας της υγείας και της ασφάλειας έχουν θετικό αντίκτυπο στα δημόσια οικονομικά από την άποψη της οικονομικής ευρωστίας των ταμείων κοινωνικής ασφάλισης και της αυξημένης παραγωγικότητας». Με λίγα λόγια, το «ζουμί» είναι πως η υγεία και η ασφάλεια στην εργασία «αποφέρουν εξοικονόμηση κόστους σε επίπεδο κοινωνίας και οικονομίας», όπως υπογραμμίζεται...