Πήρα προχτές τηλέφωνο σε μια πρωινή εκπομπή ιδιωτικού καναλιού, που την παρουσιάζει γνωστός «πληθωρικός» παρουσιαστής, και αφού δήλωσα την ιδιότητά μου (του αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης) ρώτησα την τηλεφωνήτρια: «Γιατί ο κύριος... "μπιπ", την πλατεία "Εθνικής Αντίστασης" τη λέει και την ξαναλέει κάθε φορά, "πλατεία Κοτζιά";».

Την απάντηση έδωσε σε λίγο, κάπως «μασημένα», ο ίδιος ο παρουσιαστής: «Ναι... ναι. Εχει δίκαιο ο κύριος πρόεδρος. Πλατεία ΕΘνικής Αντίστασης. Αλλά, να..., εμείς οι παλιοί, έτσι από συνήθεια, τη λέμε "πλατεία Κοτζιά"». (Κοτζιάς, αν δεν το γνωρίζεις, φίλε αναγνώστη, σημαίνει τεταρταυγουστιανός φασίστας και δοσίλογος, που για ...ανταμοιβή των υπηρεσιών που πρόσφερε στο φασιστικό καθεστώς του Μεταξά και στον ξένο κατακτητή, κατά την περίοδο της Κατοχής, «η πατρίδα ...ευγνωμονούσα» έδωσε το όνομά του στην πλατεία που είναι μπροστά στο παλιό Δημαρχείο της Αθήνας, και που τώρα, με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Αθηναίων, ονομάζεται, «Πλατεία Εθνικής Αντίστασης»).

Δεν είναι, βέβαια, «από συνήθεια», που οι εκπρόσωποι και τα «παπαγαλάκια» του κατεστημένου δε θέλουν ούτε ν' ακούσουν καν τις λέξεις «Εθνική Αντίσταση». Τους ...καίει κυριολεκτικά τη γλώσσα, ακόμα και να προφέρουν τα τρία «κόκκινα» γράμματα του τιμημένου ΚΚΕ, που ήταν ο δημιουργός του ΕΑΜ, ο νους και η ψυχή του έπους της Εθνικής μας Αντίστασης, ενός έπους που μαζί του μονάχα το μεγάλο Εικοσιένα μπορεί να συγκριθεί. Αν τους ρωτήσεις, «ποιος δημιούργησε το ΕΑΜ και την Εθνική Αντίσταση στην Ελλάδα;», απαντούν με την αόριστη και «ανώδυνη» γι' αυτούς φράση: «Ολοι οι Ελληνες έκαναν Αντίσταση».

Ομως, αυτό (το ξέρει σήμερα και ο τελευταίος Ελληνας) δεν είναι αλήθεια. Δεν έκαναν όλοι οι Ελληνες Αντίσταση. Και, προπαντός, δεν έκαναν Αντίσταση κάποιοι «επώνυμοι» πολιτικοί αρχηγοί, που ορκίστηκαν - υποτίθεται - να υπηρετήσουν την πατρίδα και να οδηγήσουν το λαό στον αγώνα του εναντίον των ξένων επιδρομέων. Οταν, τον Οκτώβρη του 1940, με την εισβολή φασιστικών στρατευμάτων του Μουσολίνι από την Αλβανία στην Ηπειρο το ΚΚΕ (με το ιστορικό εκείνο γράμμα του τότε Γενικού Γραμματέα του Νίκου Ζαχαριάδη), καλούσε τον ελληνικό λαό σε αντίσταση κατά του επιδρομέα, εκείνοι συμβούλευαν, «να ρίξουμε μόνο μερικές ντουφεκιές εκεί επάνω, για την τιμή των όπλων», και, μετά, να προσαρμοστούμε στη «νέα τάξη» του Χίτλερ και του Μουσολίνι. Και έκαναν ό,τι μπορούσαν (με πρωτοστάτη εκείνον τον «αλήστου μνήμης» Γεώργιο Παπανδρέου) για να ματαιώσουν την ίδρυση του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (του ΕΑΜ), που έγραψε αυτή τη χρυσή σελίδα στη νεότερη Ιστορία μας, για την οποία, σήμερα, όλοι οι Ελληνες, μαζί και οι απόντες και οι φανατικοί πολέμιοι του ΕΑΜ, ταγματασφαλίτες και συνεργάτες των κατακτητών, «καμαρώνουν» δηλώνοντας θρασύτατα και ξεδιάντροπα «αντιστασιακοί».

Αν δεν μπορούν, λοιπόν, οι «κοντυλοφόροι» και τα «παπαγαλάκια» του συστήματος να πουν την αλήθεια, ας μην τη φτύνουν, τουλάχιστον, έτσι «από συνήθεια», προκαλώντας την οργή και τη χλεύη των πραγματικών αντιστασιακών αλλά και ολόκληρου του λαού.