«Πώς αισθάνεστε τη συνείδησή σας; Τι λέτε το βράδυ στην προσευχή σας; (...) Πώς το ανέχεστε αυτό;». Ηταν μερικά από τα λόγια με τα οποία απευθύνθηκε ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Αλαβάνος, στον πρωθυπουργό, μιλώντας στη Βουλή στη συζήτηση για τη νεολαία. Αλήθεια, ο κ. Αλαβάνος πιστεύει ότι τα κυβερνητικά στελέχη έχουν τύψεις συνειδήσεως; Οτι νιώθουν υπόλογοι απέναντι στο ...θεό που πιστεύουν; Μα, η πολιτική που εφαρμόζουν είναι απολύτως συνεπής με την ταξική συνείδηση που έχουν ως πολιτικοί εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης που θεό της έχει το κέρδος. Ο Αλ. Αλαβάνος θα μπορούσε μερικά τέτοια ερωτήματα να τα απευθύνει στον εαυτό του και στο κόμμα του. Γιατί είναι υποκριτικό να οδύρονται για τους νέους και τα χαμένα εργασιακά τους δικαιώματα όταν έχουν ψηφίσει το Μάαστριχτ. Είναι υποκριτικό να αναφέρονται στους ιδιωτικούς υπαλλήλους με «οργή», για όσα υφίστανται, όταν οι δυνάμεις του ΣΥΝ στον κλάδο αυτό τα έχουν κάνει «πλακάκια» με τις δυνάμεις που στήριξαν τη μερική απασχόληση («φρούτο» του Μάαστριχτ κι αυτή), που υπογράφουν κατάπτυστες συμβάσεις κ.ο.κ. Και είναι υποκριτικό να μιλάει ο κ. Αλαβάνος για «το συνδικαλιστικό κίνημα που πρέπει να κατέβει από τους ψηλούς ορόφους. Πρέπει να κατέβει από τους ψηλούς ορόφους της ΓΣΕΕ και να μπει μέσα εκεί που βρίσκεται η νεολαία η οποία δυναστεύεται», όταν μ' αυτό το κίνημα των «υψηλών ορόφων» έχει επιλέξει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ να συμπορεύεται.