Του Γιάννη Δερμεντζόγλου από τον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ

Γράφει αθώα αθώα η κεντρική αρθρογράφος μιας εφημερίδας ότι η κυβέρνηση πρέπει να παραδεχτεί ότι χρειαζόμαστε τους Γερμανούς να μας «ξανά» βάλουν σε τάξη. Αθώο; Πότε είχαν «ξανά» έρθει; Στην κατοχή! Και μας έβαλαν σε τάξη;

Γράφει ο άλλος το πάθημά του όταν είπε τη λέξη «βόμβα». Αλλά δε θυμίζει ότι μετά την «11η Σεπτέμβρη» η λέξη «βόμβα» έχει μπει στα κομπιούτερ ως κόκκινος συναγερμός όπου κι αν ακούγεται. Πάνω από 1.000 τραγούδια στις ΗΠΑ κόπηκαν μόνο και μόνο γιατί υπονοούσαν τη λέξη. Και είναι η ΕΕ που δέχτηκε να παραδώσει βιομετρικά των ταξιδιωτών στις ΗΠΑ, ώστε να ελέγχουν έγκαιρα αν έχουν σχέση με «βόμβα». Η αυταπάτη περί δημοκρατικής Ευρώπης έναντι της αυταρχικής Αμερικής πληρώνεται ακριβότερα από το πάθημα του συναδέλφου. Και διαμορφώνει συνείδηση.

Γράφει η άλλη την αφήγηση του ΓΑΠ για το πώς έπεσε. Αθώο; Μάρκετινγκ κάνει με το «γυμνασμένο» που επειδή είναι γυμνασμένο αξίζει και να κυβερνήσει. Παίζει μπουνιές με τη λογική η αφήγηση; Ποιος το κρίνει; Η εντύπωση μένει.

Ετσι, από κάτι ψιλά διαμορφώνεται η συνείδηση που μετά καταλήγει να είναι και «κοινή γνώμη». Και είναι πολλά αυτά τα ψιλά.

Βρίσκουν και κάνουν. Και η κυβέρνηση που πλασάρει σαν παροχή το δικαίωμα στη μάνα να είναι κοντά στο παιδί της, ενώ την ίδια ώρα παρατείνει την παραμονή της στη δουλειά. Και το ΠΑΣΟΚ που παριστάνει τον υπερασπιστή του ΟΤΕ που το ίδιο εκχώρησε στο ιδιωτικό κεφάλαιο (γι' αυτό τον δουλεύουν και οι υπερασπιστές του, όταν ρωτάνε «ποιες είναι οι πολιτικές και νομικές δυνατότητες»). Βρίσκουν και κάνουν όταν λένε στον αναγνώστη πως και οι τιμές μπορούν να συγκρατηθούν και ο ανταγωνισμός να λειτουργήσει. Οταν ανταγωνισμός σημαίνει περισσότερα κέρδη.

Βρίσκει και κάνει η «Καθημερινή», όταν εμφανίζεται να κλαίει για τα παιδιά, όταν οι καθηγητές του Οικονομικού Πανεπιστημίου και κάτι «παιδιά» παίζουν το ίδιο παιχνίδι: Ενα πανεπιστήμιο «μπάχαλο» που δε θα ασχολείται με την οικονομία που έχουν ανάγκη τα λαϊκά στρώματα, αλλά με αυτήν που το ΝΑΤΟ θέλει - χρηματοδοτεί και για την οποία - μέσα στο μπάχαλο - καμία συζήτηση δε γίνεται.

Βρίσκει και κάνει ο ΣΥΝ που παριστάνει μέσα από το «λογοκριμένο» ρεπορτάζ τον προστάτη της τσέπης των παιδιών που έχουν πέσει στα ναρκωτικά, όταν η θέση που διατύπωσε ο αρμόδιος βουλευτής του είναι μία και απόλυτη: Ανεμπόδιστη χρήση όλων των ναρκωτικών! «να κερνά το κράτος», ήταν η συμπλήρωση στη φράση που χρησιμοποίησε και όχι μόνο δεν τον πλάκωσαν στις σφαλιάρες επιτόπου οι παριστάμενοι, αλλά την επομένη φρόντισε το «ρεπορτάζ» να του στρογγυλέψει όσα είπε.

Βρίσκουν και κάνουν. Εχουν φροντίσει καιρό πριν να έχουν απέναντι συνειδήσεις ήδη εκπαιδευμένες σαν σκυλάκια του Παβλόφ που αντιδρούν στο κουδουνάκι που τα καλεί να φάνε. Τα σάλια τους τρέχουν κι όταν δεν υπάρχει φαΐ στο πιάτο. Αρκεί που άκουσαν το κουδουνάκι. Ετσι χρησιμοποιείται η εξαγγελία για τις μητέρες και η υπόσχεση για τον ΟΤΕ και η «αντικαπιταλιστική» ρητορεία για την τιμή της ηρωίνης. Σε εξαρτημένα ανακλαστικά αναφέρονται. Προσβλητικό από μόνο του για όποιον εξακολουθεί να θέλει να λέγεται άνθρωπος.