ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ(του ανταποκριτή μαςΒΗΣ. ΓΚΙΝΙΑ).-

Το μεγάλο «όχι» των Δανών στο Ευρώ, του μοναδικού ευρωπαϊκού λαού που κλήθηκε να αποφασίσει υπέρ ή κατά στα σχέδια του μεγάλου ευρωπαϊκού κεφαλαίου, των Βρυξελλών και των 15 κυβερνήσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ), είχε τις πρώτες συνέπειες στο χτεσινό Συμβούλιο Υπουργών Οικονομίας (ΕΚΟΦΙΝ). Οι 11 υπουργοί του Ευρώ-11, όπου συμμετέχει ως παρατηρητής και ο Ελληνα ΥΠΕΘΟ Γ. Παπαντωνίου, και η Κομισιόν εξέδωσαν «ανακοίνωση» με την οποία «εκφράζουν τη λύπη» τους για το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στη Δανία, προσπαθούν να υποβαθμίσουν την τεράστια πολιτική σημασία του δανέζικου «όχι» στην πορεία «ολοκλήρωσης» της ΕΕ και απειλούν «υπενθυμίζοντας» ότι «οι δανέζικες αρχές» έχουν από χρόνια συνδέσει τις τύχες της δανέζικης κορόνας με το ευρω -νόμισμα.

Οι ΕΚΟΦΙΝίτες δεν κατάφεραν να αποκρύψουν τη χολή τους και η «ανακοίνωση» προβαίνει σε ανοιχτή τρομοκρατία κατά των Δανών, υπογραμμίζοντας με νόημα ότι «αυτή η απόφαση δεν κλείνει οριστικά την πόρτα σε μια μελλοντική προσχώρηση». Οπως εξήγησε ο Γ. Παπαντωνίου «ευχόμαστε ότι αυτή η απόφαση να αναθεωρηθείσε εύλογο χρονικό διάστημα» και, ερωτηθείς, έθεσε ως χρονικό όριο της «αναθεώρησης» τις πολιτικές εκλογές στη Δανία, την άνοιξη του 2002. Πρόκειται για μια ακόμη προσπάθεια αλλοίωσης της δημοκρατικά εκφρασμένης βούλησης ενός ευρωπαϊκού λαού, ανάλογης μ' αυτήν που διαμέσου νομικιστικών τεχνασμάτων και πολιτικών παρεμβάσεων, μετέτρεψε το ιστορικό «όχι» του δανέζικου λαού στο Μάαστριχτ (Ιούνης 1992) σ' ένα μπερδεμένο «ναι» τον Μάη του 1993.

Παρ' όλα τα προπαγανδιστικά τερτίπια το δανέζικο «όχι» έριξε τη βαριά σκιά του στο χτεσινό ΕΚΟΦΙΝ και οι συνέπειες αναμένονται να 'ναι ακόμη πιο σημαντικές τους επόμενους μήνες, όπου εκτός των άλλων θα κριθεί και η πολιτική αναθεώρηση της ΕΕ με τη «Διακυβερνητική Διάσκεψη» (ΔΔ) που ολοκληρώνεται τον ερχόμενο Δεκέμβρη.

Το ΕΚΟΦΙΝ το απασχόλησε και η πετρελαϊκή κρίση. Το Συμβούλιο έδωσε εντολή στην Κομισιόν να προετοιμάσει ένα «σχέδιο ευρωπαϊκής πετρελαϊκής πολιτικής» που δεν αποκλείεται να συζητηθεί στην επόμενη άτυπη σύνοδο κορυφής του Μπιαρίτς (13/14 Οκτώβρη).

Η αμηχανία του ΕΚΟΦΙΝ να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από το δανέζικο ράπισμα ήταν εμφανής. Η «ανακοίνωση» αγγίζει τα όρια του τραγελαφικού. Οι υπουργοί της «ζώνης Ευρώ» και η Κομισιόν «σέβονται» την απόφαση του δανέζικου λαού, αλλά ταυτόχρονα «λυπούνται γι' αυτό το δημοψήφισμα που αποφάσισε ξεκάθαρα τη μη συμμετοχή της Δανίας στη «ζώνη Ευρώ» της ΟΝΕ του Μάαστριχτ, αλλά το ΕΚΟΦΙΝ ισχυρίζεται ότι «αυτή η απόφαση μπορεί να ανατραπεί μελλοντικά. Ο δανέζικος λαός αρνήθηκε το Ευρώ, αλλά το ΕΚΟΦΙΝ εκφράζει «ικανοποίηση» από το γεγονός ότι «οι δανέζικες αρχές είναι αποφασισμένες να διατηρήσουν τη δανέζικη κορόνα εντός του Μηχανισμού Συναλλαγματικών Ισοτιμιών (ΜΣΙ)», η οποία στα πλαίσια των υφισταμένων συμφωνιών οφείλει να κυμαίνεται πλησίον του Ευρώ στη βάση μιας στενής διακύμανσης, 2,5% συν/πλην από την ισοτιμία. Η «ανακοίνωση» του ΕΚΟΦΙΝ αποσιωπά το γεγονός ότι η δανέζικη κορόνα είναι από χρόνια σε στενή σύνδεση με το Ευρώ, το ECU και παλιότερα με το γερμανικό μάρκο και το «όχι» δεν αφορούσε τόσο στην οικονομική ευρωστία του δανέζικου νομίσματος, όσο στην άρνηση του δανέζικου λαού στις πολιτικές και κοινωνικές επιπτώσεις της ένταξης στη «ζώνη Ευρώ».

Χαρακτηριστικό της αμηχανίας των Βρυξελλών είναι και η σχετική δήλωση της Ελληνίδας επιτρόπου Αν. Διαμαντοπούλου, η οποία ούτε λίγο ούτε πολύ ισχυρίζεται ότι η Δανία είναι μία από τις χώρες «που έχουν την πολυτέλεια τού να μη θέλουν συμμετοχή στο Ευρώ», που «έχουν την πολυτέλεια να ευρω-σκέπτονται» (!!!) γιατί είναι λέει, «χώρα με υψηλό κατά κεφαλήν εισόδημα, με υψηλές κοινωνικές παροχές, με σταθερό νόμισμα και με (...) εύκολους γείτονες». Δηλαδή, οι Ελληνες πρέπει να θέλουν το Ευρώ, σύμφωνα με την Ελληνίδα Επίτροπο, γιατί (...) δε σκέπτονται και γιατί υπάρχει η τουρκική απειλή.

Το ΕΚΟΦΙΝ έδωσε εντολή στην Κομισιόν να υποβάλει «σχέδιο» για μια ενιαία πολιτική στα πετρελαϊκά προϊόντα στη βάση πέντε «αξόνων»:

1) σταθερή φορολογική πολιτική

2) εξοικονόμηση ενέργειας

3) εξασφάλιση συνθηκών ανταγωνισμού στην αγορά, αφού εντός της ΕΕ υπάρχει σημαντική ψαλίδα τιμών

4) έναρξη διαλόγου με τις χώρες ΟΠΕΚ και

5) ενιαία πολιτική στη χρήση στρατηγικών αποθεμάτων.

Πρόκειται, βέβαια, για διακηρύξεις και προθέσεις. Γιατί όταν ο Γ. Παπαντωνίου ερωτήθηκε τι σημαίνει «όχι μείωση της φορολογίας στα καύσιμα», όταν ήδη κράτη - μέλη (Γαλλία, Ολλανδία), έχουν προβεί σε φορολογικές μειώσεις, απάντησε ότι «υπάρχει κατανόηση για τους συναδέλφους που υποχώρησαν σ' αυτές τις χώρες, αλλά εκεί υπήρχαν υψηλοί φορολογικοί συντελεστές και οι κυβερνήσεις αντιμετώπισαν αδιέξοδες κοινωνικές καταστάσεις». Ετσι, ακριβώς. Μ' άλλα λόγια, ήδη το πρώτο στοιχείο, αυτό της «σταθερής φορολογικής πολιτικής» δεν ευσταθεί, αφού εξαρτάται από το πόσο «αδιέξοδη κοινωνική κατάσταση» δημιουργούν οι Γάλλοι, οι Ολλανδοί ή οι Ελληνες φορτηγατζήδες που απεργούν για τα δίκαια αιτήματά τους.