Οταν ο πρόεδρος (Αλ. Τσίπρας) μιας πολιτικής δύναμης (του ΣΥΝ) απόλυτα προβλέψιμης, με απολύτως προσδιορίσιμο και διακηρυγμένο από την ίδια το ως πού μπορεί και πού θέλει να φτάσει, κάνει τέτοιες δηλώσεις (Ρ/Σ ΣΚΑΪ), τότε επιβεβαιώνει πως δεν είναι «από άλλο ανέκδοτο», είναι απλώς ανέκδοτο...

...Και μάλιστα ξεκαρδιστικό. Καταρχήν για το ίδιο το σύστημα στο οποίο - ισχυρίζεται ο Αλ. Τσίπρας - προκαλούν αστάθεια οι... δημοσκοπήσεις! Οταν αποδεδειγμένα ο μόνος παράγοντας που μπορεί να προκαλέσει αστάθεια σ' αυτό είναι η οργανωμένη λαϊκή παρέμβαση και πάλη εναντίον του, με σαφή στόχο την ανατροπή του.

Πού θέλει όμως ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ «να πάει το πράγμα»; Πουθενά! Μιλάνε για πολιτική «εκτός πλαισίου», όταν όλη τους η πολιτική κινείται εντός του ευρωενωσιακού πλαισίου. Εχουν τόσο ταυτιστεί με την ΕΕ των μονοπωλίων που αναφέρονται σ' αυτήν σε πρώτο πληθυντικό: «Εάν στην Ευρώπη επιμείνουμε σε αυτή την οικονομία των αριθμών είναι βέβαιο ότι δε θα έχουμε ούτε ευρωπαϊκή ενοποίηση και ολοκλήρωση (...) εάν επιμένει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να ασχολείται με το εάν το έλλειμμα είναι στο 3% στις χώρες της ευρωζώνης ή εάν ο πληθωρισμός είναι σε αυτά τα επίπεδα ή ανέβηκε λίγο παραπάνω και δεν ασχολείται με ζητήματα όπως η καταπολέμηση της ανεργίας, της φτώχειας και της ανασφάλειας, τότε νομίζω ότι δεν έχει καμία προοπτική αυτή η Ευρώπη. Αρα πολύ σύντομα θα αναγκαστούμε να αναθεωρήσουμε αυτή την πολιτική».

Ποια πολιτική, να αναθεωρήσουν ποιοι; Αυθαίρετα και ετσιθελικά, από κάποιο ανεξήγητο αντιλαϊκό μένος, προωθούνται οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, σαρώνοντας στο διάβα τους δικαιώματα; Δε συνιστούν αναγκαιότητα για το μεγάλο κεφάλαιο; Φταίει ότι «η κυβέρνηση αλλά και η σοσιαλδημοκρατία δεν έχουν κατανοήσει ακόμα ότι βρισκόμαστε μπροστά σε πολύ μεγάλες αλλαγές και συνεχίζουν να χαράζουν την πολιτική τους με τρομακτική προσήλωση σε αυτές τις παλιές ξεθωριασμένες και αποτυχημένες συνταγές»;