Η ομιλία και η συνέντευξη Τύπου του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ σηματοδότησαν την κλιμάκωση της επέλασης στα δικαιώματα των εργαζομένων και παράλληλα σκιαγράφησαν την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να δρομολογήσει με ταχύτερους ρυθμούς την προώθηση νέων αντιδραστικών «μεταρρυθμίσεων» που επιζητά το μεγάλο κεφάλαιο. Οι προκλητικές δημόσιες τοποθετήσεις του Κ. Καραμανλή «πυροδότησαν» ταυτόχρονα και πλήθος ανακοινώσεων ...αντιπολιτευτικού περιεχόμενου από το ΠΑΣΟΚ, το ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, το ΛΑ.Ο.Σ.

Κοινή συνισταμένη των βαρύγδουπων δηλώσεων, μαζί με την αναγκαία καταγραφή των λαϊκών προβλημάτων για να δικαιολογείται και το «φιλολαϊκό» περιτύλιγμά τους, η κριτική στις «διαχειριστικές ικανότητες» της κυβέρνησης. Για «ανίκανη κυβέρνηση» και «θλιβερό πρωθυπουργό» έκανε λόγο το ΠΑΣΟΚ. Για «κυβερνητικό ναυάγιο» από «την πιο επικίνδυνη κυβέρνηση των τελευταίων χρόνων» που η «ύπαρξή» της είναι το «μεγαλύτερο σκάνδαλο», μίλησε ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. «Ομηρο των ανομημάτων που περιβάλλουν τη ΝΔ» χαρακτήρισε τον πρωθυπουργό ο ΛΑ.Ο.Σ. Γιατί όμως συλλήβδην τα τρία κόμματα οδηγούνται σε φληναφήματα και φραστικές κορόνες, για να ...πείσουν ότι ασκούν αντιπολίτευση στο όνομα, δήθεν, των λαϊκών δικαιωμάτων; Γιατί ακριβώς δεν έχουν άλλον τρόπο για να την κάνουν.

Δεν μπορούν να το πράξουν, γιατί στρατηγικά συμφωνούν με τις «ευρωενωσιακές» κατευθύνσεις, ανεξάρτητα από τις όποιες διαφορές τους. Πίνουν νερό στο όνομα ακριβώς μιας πολιτικής που εκπονήθηκε από το μονοπωλιακό κεφάλαιο της ΕΕ και τις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις σ' αυτήν. Στην εφαρμογή, λοιπόν, αυτών των ταξικών κατευθύνσεων, η ΝΔ όχι μόνο δεν έχει «ναυαγήσει», αλλά ως καλός «καπετάνιος» της άρχουσας τάξης προωθεί μια πολιτική που διασφαλίζει τα συμφέροντά της και εξασφαλίζει τη μεγιστοποίηση της κερδοφορίας της.

Ποιο άλλο επιχείρημα θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει το ΠΑΣΟΚ για να... εναντιωθεί, δήθεν, στην κυβέρνηση εκτός από το ότι είναι «ανίκανη»; Μήπως θα μπορούσε να υπερασπιστεί τις κατηγορίες των εργαζομένων στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα που είναι έτοιμη να καρατομήσει η κυβέρνηση, όταν αποτελεί προγραμματική του δέσμευση η ...«αναθεώρησή» τους; Μήπως θα ζητούσε στήριξη του λαϊκού εισοδήματος, όταν χαρακτηρίζει την αύξηση του ενός ευρώ τη μέρα που υπέγραψε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ με τον ΣΕΒ σαν ...έκφραση των «δυνατοτήτων της οικονομίας»!; Ποιο άλλο σαθρό επιχείρημα θα χρησιμοποιούσε η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ εκτός από το αποπροσανατολιστικό περί «νεοφιλελεύθερων επιλογών» της ΝΔ για να δικαιολογήσει την «αντιδεξιά ρητορεία» της, προκειμένου να κρύψει ότι οι προτάσεις της για την ανώτατη εκπαίδευση, την Υγεία στηρίζονται στη συνύπαρξη του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα που θα λειτουργούν μέσα σ' ένα «ανταγωνιστικό» πλαίσιο με τους κανόνες της αγοράς.

Οσο και αν ισχυρίζονται τα κόμματα του ευρωμονόδρομου πως αντιπολιτεύονται την εφαρμοζόμενη πολιτική, οι δεσμεύσεις τους απέναντι στις επιλογές της ΕΕ έρχονται να τους ξεσκεπάσουν. Τα περί «αναδιανομής του πλούτου» μέσα από μια «άλλη διακυβέρνηση» του Γ. Παπανδρέου και οι αόριστες υποσχέσεις του «άλλου δρόμου» του Αλ. Τσίπρα, δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια καλοστημένη παγίδα που μέσα της επιδιώκουν να εγκλωβίσουν τα λαϊκά στρώματα. Απέναντι στο δικό τους αντιδραστικό «μονόδρομο», για τα λαϊκά στρώματα ο μόνος δρόμος είναι η κλιμάκωση της πάλης τους και η ενίσχυση της συμμαχίας τους με στόχο την ανατροπή αυτής της πολιτικής.