Εκείνο όμως που δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει στον κ. Παπανδρέου είναι το δικαίωμά του να εμφανίζεται ως γνήσιος εκπρόσωπος του «Οχι» του ελληνικού λαού. Από πού να το πιάσεις; Μήπως δεν είναι εκείνος που τασσόταν υπέρ των «βελούδινων αλλαγών συνόρων» στα Βαλκάνια; Μήπως δεν είναι εκείνος που δήλωνε το Δεκέμβρη του 1999 ότι «δεν έχουμε ταμπού στην εκχώρηση ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στην ΕΕ»; 'Η μήπως δεν είναι εκείνος που, ως γνήσιος απόγονος των μαχητών στο Τεπελένι, δήλωνε σχετικά με τα Ιμια: «Θα μου φαινόταν περίεργο να πετάξει μια σοβαρή χώρα (σ.σ. εννοούσε την Ελλάδα) μια ολόκληρη πολιτική στον κάλαθο των αχρήστων, δηλαδή να την υποβαθμίσει, για κάποιες βραχονησίδες»! (Γ. Παπανδρέου, 23/10/2000, εφημερίδα «Τα ΝΕΑ»).