Τις αδελφικές σχέσεις που συνδέουν τα δύο κόμματα επιβεβαίωσε το θερμό κλίμα μέσα στο οποίο πραγματοποιήθηκε η συνάντηση της αντιπροσωπείας του ΚΚΕ με τους σ. Νίκο Κατσουρίδη, Γιαννάκη Κολοκασίδη, Ανδρο Κυπριανού, μέλη του ΠΓ και της Γραμματείας της ΚΕ του ΑΚΕΛ. Στο επίκεντρο της συζήτησης βρέθηκε η πορεία των απευθείας διαπραγματεύσεων για την επίλυση του Κυπριακού, η οικονομική κρίση που εκδηλώνεται διεθνώς και συνολικά οι εξελίξεις σε διεθνές, αλλά και περιφερειακό επίπεδο, στο εσωτερικό των δύο χωρών, επιβεβαιώνοντας τη στενή συνεργασία που υπάρχει μεταξύ ΚΚΕ και ΑΚΕΛ.

Αφού ολοκληρώθηκε η συνάντηση, η Αλέκα Παπαρήγα τόνισε, μεταξύ άλλων: «Από την πρώτη στιγμή της εκλογής του Δημήτρη Χριστόφια, στο πλαίσιο και της συνεργασίας που αναπτύχθηκε, εκφράσαμε τη βεβαιότητά μας ότι η πάλη για την επίλυση του Κυπριακού θα είναι και σωστή, και έντιμη, και συνεπής. Θεωρούμε ότι καταβάλλονται σοβαρές προσπάθειες και μάλιστα μέσα από το δρόμο και των διμερών συζητήσεων και συνομιλιών. Ξέρουμε ότι τα πράγματα δεν εξαρτώνται μόνο από την καλή διάθεση της κυπριακής δημοκρατίας και κυπριακής προεδρίας. Για να επιλυθεί ένα ζήτημα πρέπει να το θέλουν και οι δύο, δεν μπορεί να το θέλει μόνο ο ένας. Και ένας από τους λόγους που βρισκόμαστε εδώ είναι για να δηλώσουμε τη συμπαράστασή μας στις προσπάθειες που γίνονται. Τις παρακολουθούμε πραγματικά με αμέριστο ενδιαφέρον, γιατί μην ξεχνάτε ότι το Κυπριακό έχει και διεθνείς πτυχές, πέρα αν θέλετε από την ευαισθησία που έχουμε για το ζήτημα αυτό και την Ιστορία της Κύπρου και της Ελλάδας και των δύο κομμάτων, αλλά έχει και διεθνείς πτυχές. Η περίοδος που ζούμε είναι αρκετά ταραγμένη και θα θέλαμε να επιλυθεί με τον καλύτερο τρόπο και όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, αλλά δεν εξαρτάται μόνο από την κυπριακή πλευρά. Η συμπαράστασή μας και η αλληλεγγύη μας είναι δεδομένες.

Τέλος - συνέχισε - θέλω να υπογραμμίσω ότι προβληματιζόμαστε: αυτή η κρίση η οποία, βεβαίως αφορά όχι γενικά τον καπιταλισμό, αλλά τις ισχυρές καπιταλιστικές χώρες, δεν είναι σαν την κρίση που ξέσπασε στην Ινδονησία, στην Ταϊλάνδη κτλ., καταλαβαίνετε, εδώ είναι, ας πούμε, στις μητροπόλεις του ιμπεριαλισμού, αυτή η κρίση, πού θα βρει διέξοδο. Φαίνεται ότι η διέξοδος που λέγεται καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, απελευθέρωση αγοράς, ελαστικές εργασιακές σχέσεις και μια σειρά γνωστά μέτρα που ζούμε, αυτή η διέξοδος ό,τι είχε να δώσει έδωσε στο σύστημα. Τα δάνεια, τα εορτοδάνεια, τα διακοποδάνεια, τα καταναλωτικά δάνεια, τα στεγαστικά δάνεια που και αυτά, εν πάση περιπτώσει, διευκόλυναν τους χαμηλόμισθους ή μάλλον μικρομεσαία στρώματα να «επιλύσουν» ορισμένες ώριμες ανάγκες κι αυτά, έδωσαν ό,τι έδωσαν. Τι άλλο θα ζητήσουν;

Ενας από τους κινδύνους είναι να πολλαπλασιαστούν οι εστίες πολέμου. Κυρίως στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας, στον Καύκασο. Και δεν μπορεί κανείς να αποκλείσει και πιο αρνητικές εξελίξεις στα Βαλκάνια. Από αυτήν την άποψη, θεωρούμε ότι όλα τα κομμουνιστικά, εργατικά κόμματα, οι ριζοσπαστικές πολιτικές δυνάμεις, το εργατικό κίνημα, το κίνημα των μικρομεσαίων, της αγροτιάς, της νεολαίας, των γυναικών, πρέπει να έχουν ετοιμότητα. Και σήμερα για να 'σαι σε ετοιμότητα πρέπει να είσαι έτοιμος για αντεπίθεση».

Από τη μεριά του ΑΚΕΛ, ο Νίκος Κατσουρίδης υπογράμμισε ανάμεσα σ' άλλα: «Με συναντίληψη δίνουμε μια μάχη, τόσο ο καθένας στο επίπεδό του το εθνικό, όσο βέβαια και σε ένα ευρύτερο επίπεδο, σε μια στιγμή, που είτε αρέσει σε κάποιους είτε δεν αρέσει, ένα συγκεκριμένο κοινωνικοοικονομικό μοντέλο αποδεικνύει την αδυναμία του».