H αισθητή πρόοδος στη δουλειά της Κομματικής Οργάνωσης της Κρήτης στο διάστημα από το 17ο Συνέδριο του Κόμματος και οι μέχρι σήμερα κατακτήσεις της μπορούν και πρέπει να αποτελέσουν τη βάση για την ακόμα μεγαλύτερη ενίσχυση των Κομματικών Οργανώσεων και της καθημερινής δράσης - παρέμβασής τους, ώστε η Οργάνωση να ανταποκριθεί ακόμα καλύτερα με κριτήριο τις ανάγκες που υπάρχουν. Αυτό το μήνυμα έστειλαν οι αντιπρόσωποι που πήραν μέρος στη Συνδιάσκεψη της Περιοχής ενόψει του 18ου Συνεδρίου του Κόμματος. Σε αυτήν, μαζί με την αισιοδοξία και τη σιγουριά των κομμουνιστών ότι η Οργάνωση θα δώσει ακόμα πιο αποφασιστικά τις επόμενες μάχες, διάχυτο ήταν το κλίμα της αυξημένης ετοιμότητας, επαγρύπνησης και απαιτητικότητας, απέναντι στα καθήκοντα που μπαίνουν από το Κόμμα και τη στρατηγική του.

Οι σύντροφοι της Κρήτης, όπως προκύπτει και από την εισήγηση στη Συνδιάσκεψη, είχαν όλους τους λόγους για τη θετική αποτίμηση της δουλειάς τους. Η εκτίμηση αυτή βασίστηκε: Στη σημαντική πρόοδο στην κομματική παρουσίαση και προβολή της ανάγκης του άλλου δρόμου ανάπτυξης. Στη βελτίωση του προσανατολισμού και την παρέμβαση στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, στο κίνημα της νεολαίας, στην ανάπτυξη αγώνων. Στη θετική πορεία που είχε η ΚΝΕ στο νησί. Στη βελτίωση στη συμμετοχή των μελών του Κόμματος στη ζωή και δράση των ΚΟΒ.

Παράλληλα, τονίστηκε ότι υπάρχει καθυστέρηση στα αποτελέσματα της κομματικής δράσης με κριτήριο τη συσπείρωση δυνάμεων στη γραμμή της αντιμονοπωλιακής πάλης, στη μαζική κινητοποίηση με αυτόν τον προσανατολισμό. Τα βήματα και τα αποτελέσματα της δράσης στο μαζικό κίνημα δε συμβαδίζουν με τα θετικά βήματα που έγιναν στην προβολή της πολιτικής πρότασης του Κόμματος.

Η Συνδιάσκεψη επικεντρώθηκε στο πώς θα κατορθώσει η Οργάνωση να βελτιώσει τη δουλειά της σε εκείνους τους δείκτες που βοηθάνε το Κόμμα να έρθει πιο κοντά στο κεντρικό καθήκον που βάζουν οι Θέσεις της ΚΕ για το 18ο Συνέδριο. Να βρεθεί πρωταγωνιστής, πρωτοπόρος μαχητής ενός κινήματος αποφασισμένου να συγκρουστεί με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό. Ενός κινήματος, που θα διεκδικεί, θα ανατρέπει, αποφασισμένου να φτάσει στο τέρμα. Τη νίκη στο επίπεδο της εξουσίας.

Στην Κρήτη - τονίστηκε στην εισήγηση - ο καπιταλισμός αναπτύσσεται ραγδαία μαζί με όλα τα «καλά του». Το λαϊκό εισόδημα αρχίζει να συμπιέζεται και στην Κρήτη, παρά το γεγονός ότι παραμένει ακόμα σε καλά σχετικά επίπεδα συγκριτικά με άλλες περιοχές της χώρας. Το συγκριτικό πλεονέκτημα που είχαν οι Κρητικοί, να μπορούν να αλληλοσυμπληρώνουν το εισόδημά τους και από τις αγροτικές εργασίες και στο χώρο του τουρισμού, που είχε ως αποτέλεσμα να υπάρχει μια σταθερή βάση για το λαϊκό εισόδημα που συμπλήρωνε το μισθό για μεγάλα τμήματα εργαζομένων, τώρα φαίνεται να δέχεται συνεχή πλήγματα.

Οι περισσότεροι μισθωτοί είναι χωρίς σταθερή δουλειά, με κάθε είδους εργασιακές σχέσεις που τους κρατούν σε ομηρία, με μεροκάματα κάτω των συλλογικών συμβάσεων, ανασφάλιστοι και ανοργάνωτοι.

Τα μεγάλα έργα που χρηματοδοτούνται από το Δ`ΚΠΣ και προπαγανδίζονται ως αναπτυξιακά θα φέρουν μια παραπέρα συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, είσοδο νέων μονοπωλιακών ομίλων στην οικονομία, μεγαλύτερη εκμετάλλευση και δεινά για την εργατική τάξη και τους μικρομεσαίους του νησιού.

Από τα παραπάνω γίνεται φανερό σε πιο πολλούς ότι οι ανάγκες των εργαζομένων, των αγροτών, των μικροεπαγγελματιών, της νεολαίας του νησιού βρίσκονται στον αντίποδα των αναγκών του κεφαλαίου και των σχεδιασμών υλοποίησης της πολιτικής που εξυπηρετεί τα συμφέροντά του.

Απάντηση στην κατάσταση που βιώνουν σήμερα οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα στο νησί δεν μπορεί να είναι η καλύτερη διαχείριση του καπιταλισμού, όπως προτείνουν τα άλλα κόμματα, αλλά η ανατροπή του, ο άλλος δρόμος ανάπτυξης που προβάλλει το Κόμμα, η δημιουργία του Μετώπου που θα διεκδικήσει την εξουσία για το λαό και θα οργανώσει την παραγωγική δραστηριότητα με άλλα κριτήρια, την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών.

Τα φαινόμενα που συνοδεύουν την οικονομική κρίση, κλείσιμο επιχειρήσεων, απολύσεις, ανεργία, μείωση αποδοχών, ένταση της εργοδοτικής τρομοκρατίας, αδυναμία κατανάλωσης των παραγόμενων προϊόντων κάνουν ήδη την εμφάνισή τους και στο άμεσο μέλλον θα αποκτήσουν μεγάλη οξύτητα.

Το Κόμμα - τονίστηκε - πρέπει να βρεθεί όχι μόνο σε ετοιμότητα να ανταποκριθεί στο καθήκον να μην πληρώσει ο λαός τα σπασμένα της κρίσης, αλλά να ανασυγκροτήσει το κίνημά του προς την κατεύθυνση της αμφισβήτησης και ρήξης με τη μονοπωλιακή κυριαρχία.

Η εκλαΐκευση αυτού του δρόμου, η διαφώτιση για την αναγκαιότητά του, για τις προϋποθέσεις που απαιτούνται, έρχονται στην πρώτη γραμμή της δουλειάς μας τόσο αυτοτελώς όσο και μέσα στο κίνημα, με καλά δουλεμένο σχέδιο μέχρι την ΚΟΒ και με στόχους να απεγκλωβιστούν νέες δυνάμεις από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, να ηττηθεί πολιτικά ο οπορτουνισμός που εκφράζεται στην περιοχή με τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, να στεριώσουν γερά με Οργανώσεις το Κόμμα και η ΚΝΕ μέσα στην εργατική τάξη και τη νεολαία.

Τα τελευταία χρόνια στο νησί έχουν αναπτυχθεί σημαντικοί αγώνες. Λίγο - πολύ όλα τα τμήματα του λαϊκού κινήματος έδωσαν το δικό τους «παρών» στις μάχες που δόθηκαν για την Κοινωνική Ασφάλιση, τις συλλογικές συμβάσεις, τις εργασιακές σχέσεις, τις τιμές των αγροτικών προϊόντων, το ωράριο των καταστημάτων, την Παιδεία, την Υγεία, τα δημοκρατικά δικαιώματα, την αλληλεγγύη στους λαούς - θύματα ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. Δεν μπορούμε να πούμε, όμως, ότι έχει διαμορφωθεί ένα ισχυρό μετωπικό κίνημα στην περιοχή με αντιμονοπωλιακούς αντιιμπεριαλιστικούς στόχους, που κινητοποιεί ένα πλήθος μαζικών οργανώσεων σε συντονισμένη δράση και μεγάλο αριθμό εργαζομένων. Μέσα, όμως, από αυτήν τη δράση, η Οργάνωση έχει κατανοήσει καλύτερα την αναγκαιότητα να κατακτηθεί η αντιιμπεριαλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση της πάλης του εργατικού κινήματος και όσο γίνεται και των άλλων κινημάτων - συμμάχων της εργατικής τάξης, ως ζήτημα κλειδί για τη σημερινή φάση ανάπτυξης του κινήματος.

Από την πείρα της δράσης φαίνεται πόση ζημιά γίνεται στην κατεύθυνση της πάλης, όταν κυριαρχούν οι συντεχνιακές αντιλήψεις, οι ρεφορμιστικές και οπορτουνιστικές επιλογές μέσα στην εργατική τάξη και το κίνημά της. Πόσο δύσκολο είναι να κρατηθεί σταθερά το τιμόνι, πόσο γερή ιδεολογική δουλειά χρειάζεται μέσα στο κίνημα για να συνειδητοποιηθεί πρώτα από τους εργάτες, αλλά και τους αγρότες, ΕΒΕ, τη νεολαία, ότι η αντιμετώπιση των προβλημάτων τους είναι θέμα κοινής πάλης όλων αυτών, ως λαϊκής συμμαχίας, μέχρι την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, της τάξης που τα συμφέροντά της δεν τα εκπροσωπεί μόνο η κυβέρνηση, αλλά και τα κόμματα που εναλλάσσονται σ' αυτήν, με τα στηρίγματά τους στο κίνημα.

Το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα στο νησί βρίσκεται πίσω από τις απαιτήσεις. Μεγάλο μέρος της εργατικής τάξης παραμένει ενσωματωμένο, δε βλέπει διέξοδο, δε συνειδητοποιεί τις δυνάμεις του, είναι μακριά από τα συνδικάτα, νιώθει μιαν απαξίωση για το ρόλο τους. Αυτό έχει αντανάκλαση στους αγώνες που αναπτύσσονται. Η μαζική συμμετοχή εργατών έξω από τις οργανωμένες δυνάμεις είναι ακόμα ζητούμενο. Στο συνδικαλιστικό κίνημα κυριαρχεί ο ρεφορμισμός ως αντανάκλαση και της μικροαστικής κοινωνικής συνείδησης που έχουν οι εργαζόμενοι του νησιού (οι βιομηχανίες - βιοτεχνίες με πάνω από 10 εργάτες είναι μόλις 113 με μέση ετήσια απασχόληση 4.404 άτομα.) Αντίβαρο στην κυριαρχία του ρεφορμισμού, του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού είναι μόνο τα σωματεία στα οποία έχουν πλειοψηφία οι ταξικές δυνάμεις. Οι δυσκολίες δεν είναι λίγες, αλλά οι κομματικές δυνάμεις δίνουν σκληρή μάχη για να στεριώσει αυτός ο πόλος και να διευρυνθεί.

Τόσο στην εισήγηση στη Συνδιάσκεψη, όσο και στις ομιλίες των αντιπροσώπων έγινε εκτενής αναφορά για τη δουλειά του Κόμματος στην αγροτιά, στο κίνημα των αυτοαπασχολούμενων στις πόλεις, αλλά και στα κινήματα της νεολαίας και της ειρήνης.

Τέλος, σημειώθηκε η ανάγκη προετοιμασίας του κομματικού δυναμικού για να δώσει με επιτυχία την πρώτη πολιτική μάχη μετά το Συνέδριο, τη μάχη των ευρωεκλογών.

Γραμματέας της Οργάνωσης Περιοχής επανεκλέχτηκε ο Τηλέμαχος Δημουλάς, μέλος της ΚΕ του Κόμματος.