ΤΙ ΤΥΧΕΡΗ ΧΩΡΑ που είμαστε όμως. Εχει ξεσπάσει διεθνής κρίση αλλά έχουμε ...περίσσευμα υπεύθυνων ηγετών με προτάσεις και ιδέες για να μας σώσουν.

Το καταλάβαμε χτες από την κόντρα Καραμανλή - Παπανδρέου, που τσακώθηκαν για το ποιος μπορεί να το κάνει καλύτερα.

Οπότε, αν δε «δουλέψει» η «υπεύθυνη πολιτική πρόταση» της Νέας Δημοκρατίας, πάντα μπορούμε να καταφύγουμε στην «πράσινη ανάπτυξη» του ΠΑΣΟΚ. Αυτό είναι να έχεις εναλλακτικές.

Φυσικά, ανεργία, ακρίβεια, λιτότητα, περιορισμός σε Ασφάλιση, Υγεία, Παιδεία θα υπάρχουν. Αυτά δε γίνεται να αλλάξουν διότι είναι ...φαινόμενα της σύγχρονης οικονομίας.

Ομως, θα έχουμε ...«προοπτική» και θα περιμένουμε υπομονετικά το περίλαμπρο μέλλον μόλις ολοκληρωθούν οι σχεδιασμοί τους. Ο,τι ακριβώς, δηλαδή, κάνουμε τα τελευταία ...100 χρόνια.

ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΥΧΕΡΗ είμαστε και μια δημοκρατική χώρα με παράδοση αιώνων. Οπότε δε μας πτοούν κρίσεις άλλων όπως, π.χ., η έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τα ατομικά δικαιώματα.

Κάπως έτσι μας τα είπε χτες η Ντόρα Μπακογιάννη στη Βουλή και επέδειξε ...εθνική περηφάνια.

Αυτό που δεν μπορούμε να καταλάβουμε είναι πώς γίνεται η «δημοκρατική» μας χώρα να αποδέχεται με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς συζήτηση κάθε αντιδημοκρατικό (βλέπε «αντιτρομοκρατικό») μέτρο που προτείνουν οι ΗΠΑ...

Ιδίως αφού ...δεν ιδρώνει το αυτί μας από τις κρίσεις και τις επικρίσεις τους.

Κι όχι απλά να το αποδέχεται και να το κάνει εθνική νομοθεσία, αλλά να το χρηματοδοτεί, να το στηρίζει με στρατιώτες και υπηρεσίες και με κάθε ευκαιρία να το υπερασπίζεται διεθνώς.

Μάλλον έχει να κάνει με τη δική μας ανεπάρκεια να κατανοήσουμε όλα αυτά τα περίπλοκα ζητήματα της «υψηλής» διεθνούς πολιτικής και της διπλωματίας που τόσο καλά γνωρίζει η ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών.