Η περίοδος Παπάγου και η αντιλαϊκή, βάρβαρη καταπίεση του ελληνικού λαού, μπορεί ίσως να ερμηνευτεί σαν μια από τις συνέπειες της έκβασης του εμφυλίου πολέμου. Δυστυχώς η οκταετία Κ. Καραμανλή που ακολούθησε, δεν υστέρησε στο παραμικρό στον αντιλαϊκό, αντιδημοκρατικό της κατήφορο, παρά τη συνεχή απομάκρυνση από το τέλος του εμφυλίου. Τις προάλλες, ακόμα, είδαμε στο φιλμ ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ τον αρχιεγκληματία διοικητή του ΓΕΤΟ να καυχάται για την προώθησή του σε μια από τις 4 διευθυντικές θέσεις της ΚΥΠ που ίδρυσε ο Κ. Καραμανλής με αρμοδιότητα τη δίωξη του κομμουνισμού. Συνεπώς η συμβολή στην ιστορική αλήθεια δεν είναι νοητό να εξαντλείται στο πόσο ο Κ. Καραμανλής ωφέλησε την τάξη του, την πλουτοκρατία, αλλά και με ποια μέσα υλοποίησε την κατεύθυνσή του αυτή. Αυτό είναι περισσότερο αναγκαίο, καθώς βιώνουμε τη μεθοδευμένη καπιταλιστική αντεπίθεση και με τη στρέβλωση της ιστορικής αλήθειας όπου δεσπόζει η «αντιδημοκρατική καταπίεση στις χώρες του σοσιαλισμού» και τα, δήθεν, εγκλήματα του Στάλιν.

Ας θυμίσουμε λοιπόν, έστω περιορισμένα, τη «δημοκρατία» τους στον ΤΟΠΟ ΜΑΣ, τουλάχιστον από το 1955 ως το 1963, της καραμανλικής οκταετίας. Τους αφόρητους διωγμούς του λαού και πρωτ' απ' όλα των κομμουνιστών - ΕΔΑϊτών, την «κυριαρχία» του ασφαλίτη. Τους χιλιάδες αποκλεισμούς - προγραφές τους ακόμα και από την απασχόληση, όχι μόνο απ' το Δημόσιο, αλλά και από επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα. Την απαγόρευση χορήγησης διαβατηρίου. Την άρνηση χορήγησης άδειας οδηγού αυτοκινήτου ή μοτοσικλέτας σε χιλιάδες αριστερούς πολίτες με εξομοίωση τους με ... ναρκομανείς, για τους οποίους προβλέφθηκε ο αποκλεισμός αυτός.

Το μόνιμα ανοιχτό δρομολόγιο της πολύχρονης εκτόπισης. Τους χιλιάδες πολίτες που μπαινόβγαιναν στα τμήματα Ασφαλείας με τη γνωστή πρόσκληση «δι' υπόθεσίν σας», εκείνους που μπαίνανε ακέραιοι και βγαίναν ξυλοφορτωμένοι!

Οι βουλευτικές εκλογές του 1958, παρά τους διωγμούς εκείνης της περιόδου, επιβεβαίωσαν τη θέληση του λαού μας για την ανατροπή της πολιτικής των αστικών κομμάτων, της οποίας καταγράψαμε ορισμένα χαρακτηριστικά. Ανάδειξαν την ΕΔΑ αξιωματική αντιπολίτευση με το 24% των ψήφων του ελληνικού λαού.

Αμεση υπήρξε η αντιλαϊκή, αντιδημοκρατική αντίδραση της κυβέρνησης Κ. Καραμανλή. Εχει γραφτεί πρόσφατα ότι για το... «θράσος» αυτό της Αριστεράς ο Κ. Καραμανλής αναζήτησε κατάλληλο διώκτη στο πρόσωπο του νέου υπουργού Δημόσιας Τάξης Ε. Καλαντζή. Η πρώτη εμφάνισή του, στη Βουλή, συνοδεύτηκε από ένα αντικομμουνιστικό παραλήρημα για την ανακοπή του οποίου ο τότε βουλευτής της ΕΔΑ ο Βασίλης Εφραιμίδης, αναφώνησε το γνωστό «πάψε Ε.......λία».

Αυτό δεν εμπόδισε την κυβέρνηση Καραμανλή, τον Καλαντζή, τον κυβερνητικό και παρακυβερνητικό μηχανισμό να εξαπολύσουν μια χωρίς προηγούμενο βάρβαρη εγκληματική επίθεση στο λαό της Ελλάδας. Πρώτος στόχος αυτής της επίθεσης υπήρξε η βίαιη ανατροπή των αποτελεσμάτων των δημοτικών και κοινοτικών εκλογών 1959. Βάρβαρες χαφιεδικές παρεμβάσεις, δεκάδες χιλιάδες προσκλήσεις πολιτών στην Ασφάλεια για τρομοκράτηση. Αξίωση να μην ξαναψηφίσουν υποψήφιους της ΕΔΑ, για να μη χάσουν τη δουλειά τους αυτοί ή τα παιδιά τους, απειλές για εκτόπιση, υβρεολόγιο κ.ά.

Παράλληλα, τεράστιες κρατικές δαπάνες για αντικομμουνιστικό υλικό που κολλούσαν σε δρόμους, πλατείες και εκλογικά τμήματα το βράδυ οι ... ασφαλίτες με αφίσες όπου κομμουνιστές με μαχαίρια σφάζουν και βυθίζουν στο αίμα αθώους πολίτες κλπ, κλπ.

Οι δημοτικές - κοινοτικές εκλογές του 1959 ήταν η καραμανλική «πρόβα τζενεράλε» για τις βουλευτικές εκλογές βίας και νοθείας που ακολούθησαν. Η κατεύθυνση που δόθηκε σε δήμους και κοινότητες ήταν ν' αποτραπεί με κάθε τρόπο ο σχηματισμός ακόμα και ψηφοδελτίων υποστηριζόμενων από την ΕΔΑ.

Δείγμα αυτής της επίθεσης καταθέτω από την Κηφισιά όπου συγκροτούνταν ψηφοδέλτιο νίκης της ΕΔΑ. Κατά την έξοδό του από το Δήμο Κηφισίας στον οποίο αναζητούσε διάφορα πιστοποιητικά για τους υποψηφίους του ψηφοδελτίου, ο εκπρόσωπος της ΕΔΑ συλλαμβάνεται για εκτόπιση, χάνει την εργασία του, στριμώχνεται για μήνες στο βρωμερό υπόγειο της Ασφάλειας μέχρι και βδομάδες μετά τις εκλογές. Την ίδια «τύχη» είχαν αμέτρητοι εκλογικοί αντιπρόσωποι της ΕΔΑ... Ψηφοδέλτιο δεν υπήρξε τελικά, όπως και σε πολλούς άλλους Δήμους - Κοινότητες, γιατί η Ασφάλεια δεν άφησε να υπάρξει...

Η «πρόβα» τζενεράλε πέτυχε απόλυτα και άνοιξε το δρόμο για μια πιο βίαιη καραμανλική επίθεση στις βουλευτικές εκλογές 1961, που αποκλήθηκαν «εκλογές βίας και νοθείας». Η βία και νοθεία υπήρξαν τόσο εξόφθαλμες που ανάγκασαν ακόμα και τον Γ. Παπανδρέου να διαμαρτυρηθεί κάποτε και να δώσει την ευκαιρία στους κόλακες - προπαγανδιστές να τον βαφτίσουν... «γέρο της Δημοκρατίας»! Είναι, ίσως, γνωστό το όργιο απειλών, διωγμών και ξυλοδαρμών, εκείνης της περιόδου, όπου ακόμα και υπέργηρος υποψήφιος της ΕΔΑ τέως υπουργός Εξωτερικών της χώρας, οδηγείται αιμόφυρτος από επίθεση τραμπούκων στο νοσοκομείο.

θυμίζω απλά ένα από τα χιλιάδες περιστατικά στη χώρα. Με τέτοιες εκλογές «αναβαπτίστηκε», «δημοκρατικά», ο Κ. Καραμανλής - θείος - στις εκλογές βίας και νοθείας του 1961, για να συνεχιστεί και ενταθεί το αντικομμουνιστικό, αντιδημοκρατικά όργιο ως τη δολοφονία του Γρ. Λαμπράκη από τον παρακρατικό εσμό που στηρίζουν οι Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές, το παλάτι, με κυβέρνηση Κ. Καραμανλή.

Η πρώτη οκταετία Κ. Καραμανλή χαρακτηρίζεται από τη συνεχή συμπίεση του βιοτικού επιπέδου του λαού, τις αποδοχές πείνας εργαζόμενων - συνταξιούχων, τη μετανάστευση εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων και Ελληνίδων στα... σκλαβοπάζαρα, τις ωμές επεμβάσεις στη λειτουργία και δράση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος με βίαιη στήριξη, από «τα συνδικαλιστικά παραρτήματα Ασφάλειας», της μεγαλοεργοδοσίας και της κυβέρνησης, των πιο άθλιων υποκειμένων - εργατοπατέρων που αυτοαποκαλούνται... συνδικαλιστές!

Κάθε εναντίωση στην άθλια αντεργατική δράση τους οδήγησε, μαζικά, δεκάδες και εκατοντάδες σωματεία σ' ολόκληρη τη χώρα σε διαγραφή από Εργατικά Κέντρα και Ομοσπονδίες, αναπόφευκτα και από τη ΓΣΕΕ. Καρπός αυτής της άθλιας δίωξης στη μετεμφυλιακή περίοδο - για απόκρουσή της και υπηρέτηση των ταξικών συμφερόντων εργατών - υπαλλήλων - συνταξιούχων ήταν η δημιουργία - του «Δημοκρατικού Συνδικαλιστικού Κινήματος», της συνεργασίας αρχικά ορισμένων ομοσπονδιών και - σε συνέχεια - των 115 Συνεργαζόμενων Εργατοϋπαλληλικών Οργανώσεων (ΣΕΟ 115) που συγκέντρωσαν την πλειοψηφία των οργανωμένων δυνάμεων της εργατικής τάξης.

Σ' αυτές τις συνθήκες, με κυβέρνηση Καραμανλή οι Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές, το παλάτι κ.ά. οργανώνουν τη νέα τους αντεπίθεση. Καρπός αυτής της εγκληματικής κατεύθυνσης είναι η τοποθέτηση ναρκών στο Γοργοπόταμο κατά τον πρώτο γιορτασμό της επετείου από την ανατίναξη της γέφυρας το 1942, η δολοφονία γυναικόπαιδων, παρόμοιες δραστηριότητες κλιμακούμενης βίας σε όλη τη χώρα ως τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη. Για την οποία έκπληκτος ο τότε πρωθυπουργός δήλωσε άγνοια... «ποιος επιτέλους κυβερνά αυτή τη χώρα;» και δραπέτευσε στο εξωτερικό...

Σαν συνέπεια και συνέχεια αυτής της πολιτικής, ο ελληνικός λαός υπέστη τη βάρβαρη επτάχρονη δικτατορία με νέα εγκλήματα, χιλιάδες και χιλιάδες αγωνιστές σε κρατητήρια, φυλακές, εξορίες, ξυλοδαρμούς, βασανιστήρια κ.ά. Επικεφαλής αυτής της λαίλαπας, ο διορισμένος από τον Κ. Καραμανλή σε καίρια θέση, αρκετά χρόνια πριν, Γ. Παπαδόπουλος, επικεφαλής της ομάδας ανατροπής των αποτελεσμάτων των βουλευτικών εκλογών 1958 στις μετέπειτα δημοτικές και βουλευτικές εκλογές.

Εξετάζοντας την προσωπικότητα Κ. Καραμανλή από την κομμουνιστική σκοπιά είναι αδιανόητο να καταλήγουμε σε συμπεράσματα κύρια από το πόσο ωφέλησε την τάξη του και λιγότερο πόσο έβλαψε τον ελληνικό λαό η πολιτική του οδηγώντας τον στα σημερινά αδιέξοδα. Για την ανατροπή αυτών των αδιεξόδων είναι αναγκαία η γνώση και η άντληση διδαγμάτων από τη συνολική πολιτική που άσκησε ο κάθε πολιτικός ηγέτης στη διάρκεια διακυβέρνησης της χώρας και εκτός αυτής.

Να εκτιμηθεί π.χ. ότι και μετά την επιστροφή του από το εξωτερικό ο Κ. Καραμανλής πέρα από κάποια προσαρμογή στα νέα δεδομένα της εποχής και τη δυναμική της πάλης του ΚΚΕ συνέχισε τις αντιδημοκρατικές επεμβάσεις στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα με νέους διορισμούς εγκαθέτων και σκόπιμη επιβράδυνση κάθε εκδημοκρατισμού. Ολα τα «συνέδρια» της ΓΣΕΕ και των Εργατικών Κέντρων εκείνης της περιόδου - με ελάχιστες εξαιρέσεις - είναι σκόπιμα αντιδημοκρατικά, νόθα.

Αμεση συνέπεια, η πτώση του βιοτικού επιπέδου του λαού στην τελευταία τετραετία διακυβέρνησης Καραμανλή, ως το 1981 κατά 30% και πάνω.

Η αντιλαϊκή αντεργατική πολιτική Κ. Καραμανλή έφερε στο προσκήνιο νέες πολιτικές δυνάμεις, τον αρχηγό των οποίων μετεκάλεσε από τις ΗΠΑ, ο ίδιος ο Κ. Καραμανλής, μαζί με έναν ακόμα δούλο του αμερικανικού ιμπεριαλισμού που αργότερα πέταξαν εκτός σχολής οι φοιτητές της ΑΣΟΕΕ ως συνεργάτη της 7χρονης δικτατορίας. Η αντιδημοκρατική πορεία στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, οι εξαγορές, η δημιουργία νέας σειράς εγκάθετων συνδικαλιστών με δημοκρατικό μανδύα συνεχίστηκε και συνεχίζεται.

Τίποτε λοιπόν δε συνηγορεί σε οποιοδήποτε υμνολόγιο του Κ. Καραμανλή, εκτός αν πρόκειται οι υμνητές ν' ανταποδώσουν τα ωφελήματα που απέσπασαν από την πολιτική του.

Στα ίδια πλαίσια (της... καραμανλίτιδας) δουλεύει και η «ιστορία των μεγάλων ανδρών» που αναζητεί ραδιοτηλεοπτικός σταθμός, ανάμεσα στους οποίους δεσπόζει συνεχώς διαφημιζόμενο και το όνομα του Κ. Καραμανλή. Ομάδα δημοσιογράφων ανέλαβε την εργολαβία προβολής της προσωπικότητάς του, εργολαβικά, αλλοιώνοντας τα πραγματικά γεγονότα. Είναι ίσως ο λόγος που αναγκάζει ν' ασχολείται κανείς μ' αυτό το πρόβλημα. Προέχει η υπεράσπιση της πραγματικής ιστορίας του λαού μας.