Εξήντα χρόνια μετά το έπος του 1940, το λαϊκό «ΟΧΙ» εκείνης της 28ης του Οκτώβρη διατηρεί την επικαιρότητά του. Στέλνει το μήνυμα, ότι ο λαός είναι σε θέση να νικήσει, όταν αγωνίζεται ενωμένος, όταν έχει την αλληλεγγύη και είναι ο ίδιος αλληλέγγυος με τους άλλους λαούς. Αυτό το δίδαγμα βρίσκει απήχηση και στις μέρες μας. Τόσο στην Ελλάδα, όσο και διεθνώς, αφυπνίζονται συνειδήσεις, γίνονται βήματα αντίστασης, προωθείται η οργάνωση και η πάλη των ταξικών δυνάμεων.

Οι εχθροί του λαού μας, οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί, επιβουλεύονται και σήμερα την εθνική του κυριαρχία, εντείνουν στην επιθετικότητά τους κατά των δικαιωμάτων και του βιοτικού επιπέδου της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, στην Ελλάδα και διεθνώς. Τα όσα συμβαίνουν στην Παλαιστίνη, στην Κύπρο, στην ΟΔ Γιουγκοσλαβίας, τα όσα συμβαίνουν στο Αιγαίο με την καθοδήγηση και ενθάρρυνση των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, αποτελούν αδιάψευστους μάρτυρες. Εξήντα χρόνια αργότερα, ο λαός βρίσκεται αντιμέτωπος με την ιμπεριαλιστική «νέα τάξη», την πλουτοκρατία και τα κόμματα που την υπηρετούν.

Το σύγχρονο «ΟΧΙ» εκφράζεται στη λαϊκή συσπείρωση και πάλη κατά των επιλογών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, για τη δημιουργία του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου, για τη λαϊκή εξουσία.

Το 1940 ο ελληνικός λαός δεν μπήκε σε διλήμματα. Το ίδιο και στα χρόνια που αμέσως ακολούθησαν. Είναι βέβαιο ότι και σήμερα ο λαός δε θα υποκύψει στην απειλή «ή υποτάσσεσαι ή σε συντρίβω». Μπορεί να επιλέξει ο ίδιος το μέλλον που ανταποκρίνεται στα δικά του συμφέροντα.