Στα χέρια εκείνων που καταστρέφουν συνειδητά το περιβάλλον προκειμένου να αυξήσουν τον πλούτο τους, παραδίδεται η προστασία του πλανήτη! Η παγκόσμια σύνοδος που γίνεται αυτές τις μέρες στη Χάγη για τις κλιματικές αλλαγές, μετατρέπεται από τη δεύτερη κιόλας μέρα σε φαρσοκωμωδία για τους λαούς του πλανήτη, αφού εκπρόσωποι επιχειρηματικών κολοσσών διατείνονται ότι έχουν ως στόχο να συνδυάσουν την ανάγκη τους για κερδοφορία με την προστασία του περιβάλλοντος.

Και αυτό την ίδια στιγμή που οι ηγέτες των 180 κρατών που συμμετέχουν στη σύνοδο, διαπραγματεύονται και συζητούν για τους τρόπους με τους οποίους θα μειωθούν οι εκπομπές των αερίων ουσιών (διοξείδιο του άνθρακα, μεθάνιο, χλωροφθοράνθρακες, υποξείδιο του αζώτου, όζον κ.ά.) που δημιουργούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου, την αύξηση δηλαδή της θερμοκρασίας του πλανήτη με τραγικές συνέπειες για τον άνθρωπο και τα οικοσυστήματα. Να σημειώσουμε ότι η ασυδοσία των βιομηχάνων είναι υπεύθυνη για την αύξηση κατά 30% της παραγωγής του διοξειδίου του άνθρακα τα τελευταία 50 χρόνια, που θεωρείται βασικός παράγοντας για την αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη.

Χτες, δεύτερη μέρα της συνόδου, ο Μάικλ Μάρβιν, πρόεδρος του Επιχειρηματικού Συμβουλίου για την Ανανεώσιμη Ενέργεια και εκπρόσωπος περίπου 100 μεγάλων αμερικανικών επιχειρήσεων, δήλωσε από το βήμα της διάσκεψης, ότι εάν οι κυβερνήσεις προσεγγίσουν κατά τον ενδεικνυόμενο τρόπο το πρόβλημα του περιβάλλοντος, τότε οι επιχειρήσεις μπορεί να προχωρήσουν στην ανάληψη νέων πρωτοβουλιών για να συμβάλουν στην αντιμετώπιση του ζητήματος. «Γνωρίζουμε αρκετά, είπε, για την αλλαγή του κλίματος ώστε να προχωρήσουμε στο επόμενο βήμα. Μπορούμε να το κάνουμε και να αναλάβουμε την ευθύνη έναντι των μετόχων μας».

Αυτή η παρέμβαση θεωρήθηκε από αρκετούς ως «θετική εξέλιξη» δεδομένου ότι μέχρι τώρα οι μεγάλες εταιρίες αντιδρούσαν έντονα στις πρωτοβουλίες για τη μείωση της εκπομπής των αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου και έψαχναν να βρουν τρόπους για να απεμπλακούν από τις δεσμεύσεις που είχαν σύμφωνα με τις διεθνείς συμφωνίες. Ταυτόχρονα, πολλοί (σ.σ. μεταξύ των οποίων και μεγάλα διεθνή συγκροτήματα Τύπου) θεωρούν ότι οι μεγάλες επιχειρήσεις μπορούν να παίξουν ένα σημαντικό ρόλο στο παρασκήνιο της Διάσκεψης, όπου οι διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στις χώρες που μετέχουν μπορεί να υπονομεύσουν κάθε προσπάθεια επίτευξης συμφωνίας.

Ο Μάρβιν μιλώντας για λογαριασμό των επιχειρηματιών συνέχισε λέγοντας: «Προσπαθούμε να ανατρέψουμε την ιδέα ότι οι εταιρίες είναι υποχρεωμένες να επιλέξουν ανάμεσα στην οικονομική ανάπτυξη και στην ελάφρυνση του περιβάλλοντος. Θέλουμε να δημιουργήσουμε τέτοια ατμόσφαιρα ώστε οι εταιρίες να πετύχουν αυτό το στόχο με τον ορθό τρόπο».

Η Διάσκεψη αυτή θεωρείται ως «η τελευταία ευκαιρία» για την εφαρμογή του Πρωτοκόλλου του Κιότο, μιας συμφωνίας του 1997, που θέτει ως στόχο να μειωθεί η εκπομπή των επιβλαβών αερίων κατά 5,2% σε σχέση με τα επίπεδα του 1990. Χαρακτηριστικό του τρόπου που αντιλαμβάνεται το μεγάλο κεφάλαιο το πρόβλημα, είναι ότι το βασικό μέτρο για τη μείωση των βλαβερών ουσιών είναι το λεγόμενο «εμπόριο ρύπων». Δηλαδή, το δικαίωμα των μεγάλων καπιταλιστικών κρατών που ρυπαίνουν περισσότερο, να... αγοράζουν την καθαρότητά τους από τις μικρότερες - λιγότερο ανεπτυγμένες βιομηχανικά χώρες - που δε ρυπαίνουν πολύ το περιβάλλον. Σύμφωνα με τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία, το θέμα αυτό θα απασχολήσει την παγκόσμια σύνοδο της Χάγης, καθώς αρκετά κράτη εκμεταλλεύονται τα περιθώρια ρύπανσης που έχουν, προκειμένου να αντιμετωπίσουν προβλήματα ρευστότητας. Από την πλευρά τους οι ΗΠΑ επιδιώκουν την ανεξέλεγκτη συνέχιση αυτού του εμπορίου.

Το «πράσινο» φιλοπεριβαλλοντικό κουστούμι φόρεσε χτες η ηγεσία του υπουργείου ΠΕΧΩΔΕ, αναφερόμενη στη θέση που θα κρατήσει η χώρα μας στη διάσκεψη της Χάγης, αλλά και στον «απολογισμό δράσης» των προηγούμενων χρόνων στον τομέα αυτό.

Ομως το γεγονός ότι αρνήθηκαν να πάρουν θέση - αν και ρωτήθηκαν - για την επιχειρούμενη αντιπεριβαλλοντική αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος, αλλά και η αποφυγή τοποθέτησης πάνω στα μεγάλα περιβαλλοντικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα μας (αποψίλωση δασών, μόλυνση, λειψυδρία κλπ.) φανερώνει την υποκριτική στάση απέναντι στο μέγα αυτό θέμα.

Ο υπουργός, Κ. Λαλιώτης και ο υφυπουργός, Η. Ευθυμιόπουλος, αναφέρθηκαν στο συνολικό σχέδιο της ΕΕ για τις 15 χώρες - μέλη που προβλέπει μείωση του διοξειδίου του άνθρακα κατά 8% το 2010. Στα πλαίσια του καταμερισμού, η Ελλάδα το 2010 θα έχει τη δυνατότητα να αυξήσει, σύμφωνα με τους ρυθμούς της ανάπτυξής της, κατά 25% τις εκπομπές του διοξειδίου του άνθρακα. Αναφέρθηκαν στο «εθνικό σχέδιο» που εκπονήθηκε το 1995 αλλά και στις αναλυτικές εκθέσεις που υποβάλλονται στην ΕΕ, για την εξέλιξη και την πορεία αυτού του Σχεδίου. Η πρώτη υποβλήθηκε το 1997 και η δεύτερη τον Ιούνη του 2000. Παραδέχτηκαν όμως, ότι υπάρχει απόκλιση 5% από το στόχο της χώρας μας.

Οπως είπαν, στην Ελλάδα τη μεγάλη ευθύνη για τις εκπομπές του διοξειδίου του άνθρακα, την έχει ο τομέας της ηλεκτροπαραγωγής (50%) και ακολουθούν οι μεταφορές με το 22%-23% και ο οικιακός τομέας. Με μεγάλα λόγια και ευχολόγια για την αειφόρο ανάπτυξη, η ηγεσία του ΥΠΕΧΩΔΕ αναφέρθηκε στο φυσικό αέριο, στις εναλλακτικές πηγές ενέργειας και φυσικά στην ιδιωτική πρωτοβουλία που σπεύδει να τις εκμεταλλευτεί, στο μετρό, στο τραμ, αλλά και στα προγράμματα «εναλλακτικής διαχείρισης απορριμμάτων» και στην ανανέωση του στόλου λεωφορείων της Αθήνας.

Οσον αφορά τη διάσκεψη της Χάγης, είπαν ότι η διαπραγμάτευση θα είναι σκληρή, γιατί υπάρχουν ομάδες συμφερόντων και χώρες που εκφράζουν αυτές τις ομάδες συμφερόντων και δε φαίνεται να υπάρχει εύκολα ούτε υποχώρηση, ούτε συμβιβασμός. Το κρίσιμο ερώτημα είναι ποιος θα πληρώσει, ποιος θα ελέγξει τους μηχανισμούς οι οποίοι θα μεταφέρουν πόρους, τεχνολογία και προσωπικό στις αναπτυσσόμενες χώρες και ποιος θα ελέγξει τα αυστηρά πρόστιμα που προβλέπει η Συνθήκη του Κιότο, σε περίπτωση παραβίασης των εθνικών στόχων μείωσης εκπομπών. Χαρακτήρισαν, τέλος, «κρίσιμο παράγοντα» τις ΗΠΑ, οι οποίες, αντί να μειώσουν τις εκπομπές τους κατά 7% όπως είχαν υποσχεθεί, τις έχουν αυξήσει κατά 11%.