Στις σημερινές συνθήκες εξάρτησης που χαρακτηρίζουν τη χώρα μας από τους κυρίαρχους κύκλους της Ευρωπαϊκής Ενωσης, το στρατιωτικό άρμα του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, σε αγαστή συνεργασία που έχουν οι κύκλοι αυτοί με τους εντολοδόχους αστούς πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες, το ΚΚΕ παλεύει να υποσκάψει τα θεμέλια του καπιταλισμού, με στόχο την ανατροπή του και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού στη χώρα μας. Η αναγκαιότητα αυτή πηγάζει από το βαθμό ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων, στοχεύοντας στην ανατροπή των παραγωγικών σχέσεων, που κάτω από αυτές και μαζί με αυτές άνθισαν στο βαθμό που άνθισαν. Αλλωστε, και η παγκόσμια κοινωνική ιστορία αποτελεί ένα νομοτελειακό προτσές ανάπτυξης και αντικατάστασης των κατώτερων κοινωνικών μορφών διαρθρώσεων από ανώτερες και τα αίτια αυτών των αλλαγών πηγάζουν εκ των πραγμάτων και όχι από ιδεαλιστικές και εξωταξικές αναζητήσεις όπως αρέσκονται να τις εκφράζουν κάποιοι διαστρεβλωτές της ιστορίας.

Το ζητούμενο είναι η γνώση της ωριμότητας των συνθηκών, η ύπαρξη των αντικειμενικών και υποκειμενικών προϋποθέσεων.

Σήμερα, με δοσμένη την αναντιστοιχία των προϋποθέσεων αυτών, τα καθήκοντά μας γίνονται πιο σύνθετα. Επιβάλλεται να καταβάλουμε το μέγιστο των δυνάμεών μας για την αφύπνιση της κοινωνικής συνείδησης των εργαζομένων και η γνώση των προβλημάτων να γίνεται με ταξικό κριτήριο. Να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να κλείσουμε το άνοιγμα της ψαλίδας στην αναντιστοιχία του κοινωνικού ΕΙΝΑΙ και της κοινωνικής ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ. Για τους κομμουνιστές το ζητούμενο πρέπει να είναι όχι στον ιδεολογικό αποπροσανατολισμό που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών, όχι στην αμερικανοποίηση. Στις καπιταλιστικά αναπτυγμένες χώρες - με ιμπεριαλιστικό πλέον χαρακτήρα δράσης - παρατηρούμε αυτήν την αναντιστοιχία, την υλική βάση στο σύνολο των μερών της (τεχνολογική υποδομή κλπ.) ώριμη να ικανοποιήσει έναν αυριανό σοσιαλιστικό προγραμματισμό και τον υποκειμενικό παράγοντα (η συνείδηση) να αδρανεί στην κατανόηση της ταξικής ουσίας των προβλημάτων.

Η αστική τάξη, κλείνοντας τον ιστορικό της κύκλο με αντιδραστικό πλέον χαρακτήρα στην προσπάθεια φύλαξης των συμφερόντων της, θα καταβάλει τη μέγιστη αντίδραση σε όλους τους τομείς. Οπως έλεγε και ο Λένιν «ο καπιταλιστής πηγαίνοντας και προς τον τάφο του θα προσπαθήσει να τραβήξει και σένα μαζί». Αυτό δεν πρέπει να το επιτρέψουμε. Αντίθετα, η ετοιμότητά μας να βρίσκεται σε επίπεδο τέτοιο που στη δοσμένη στιγμή να μπορούμε να χτυπήσουμε το «θεριό» μέσα από τις διαδικασίες των αδύνατων κρίκων, των ενδοϊμπεριαλιστικών του αντιθέσεων, προστριβών, συγκρούσεων.

Με αφορμή τα γεγονότα της τελευταίας δεκαετίας, με την προσωρινή υποχώρηση του κομμουνιστικού κινήματος, αφηνίασαν και χώνουν τα γαμψά τους νύχια στα παιδιά του ΙΡΑΚ, της ΣΕΡΒΙΑΣ, της ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ κ.ά. Βρήκαν την ευκαιρία και παίρνουν πίσω ό,τι με αγώνες κέρδισαν οι εργαζόμενοι, με πάντα μπροστάρηδες τους κομμουνιστές, που στα πεδία των ταξικών αγώνων έστελναν στους λαούς όλης της Γης το μήνυμα γράφοντάς το με το αίμα της ζωής τους. «ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΕΝΩΘΕΙΤΕ!». Παίρνουν πίσω ό,τι μπορούν, από το οχτάωρο, το ασφαλιστικό, το συνταξιοδοτικό, τη μητρότητα και την αξιοπρέπεια. Προσπαθούν ακόμα να πάρουν και το νου των εργαζομένων για να είναι ευκολότερη λεία στο σύστημα της εκμετάλλευσης. Οι ιδεολογικοί τους εκπρόσωποι μιλούν για το «τέλος της ιστορίας», «το τέλος των ιδεολογιών», αλλά το δικό τους σύστημα το θέλουν δίχως τέλος. Ωστόσο, να είναι σίγουροι ότι το σύστημά τους όπως είχε αρχή θα έχει και τέλος. Για να συσκοτίσουν την πραγματικότητα, προβάλλουν θεωρίες υπέρβασης εξωταξικές και εξωκοινωνικές. Για μας η ύπαρξη των τάξεων είναι ένα αντικειμενικό γεγονός και καμιά υπέρβαση δεν μπορεί να σκεπάσει τις σχέσεις της αντικειμενικής πραγματικότητας. Γι' αυτό όπως είναι αδύνατο να καρπίσουν ιδεολογίες εξωταξικές και εξωκοινωνικές, άλλο τόσο είναι αδύνατο να εξαφανιστεί η ιδεολογία της ταξικής πάλης. Η πάλη των τάξεων εκ των πραγμάτων είναι ο πυρήνας των ιδεολογιών και το προλεταριάτο, ως φορέας της νέας ζωής, εκφράζεται και παλεύει με τη δική του, τη μαρξιστική ιδεολογία. Η ιδεολογία του μαρξισμού είναι εκείνη που ερμηνεύει πιστά τους νόμους εξέλιξης της κοινωνίας και εκφράζει τις ανάγκες της ιστορικής ανάπτυξης της εποχής. Με αυτήν την ιδεολογία πρέπει να «μπολιάσουμε» τον κόσμο, γιατί στηρίζεται στη μοναδικά επιστημονική, πρωτοπόρα, επαναστατική κοσμοθεωρία. Να αποκτήσουμε την ικανότητα να αποκαλύπτουμε το κοινωνικό καμουφλάζ της καπιταλιστικής προπαγάνδας και της ιδεαλιστικής της φιλοσοφίας. Σύντροφοι, η αναγκαιότητα του μετώπου πηγάζει από την ίδια την κοινωνική διαστρωμάτωση. Η Ελλάδα είναι διάσπαρτη από τα μικρομεσαία και μικροαστικά στοιχεία. Εχουμε μια πολυμορφία του κοινωνικού ΕΙΝΑΙ στο σύνολό του και μια ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ επίσης πολύχρωμη και αναντίστοιχη. Μέσα από τη ζύμωση των αγώνων να πετύχουμε την αφύπνιση τους σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, με όραμα την κατάκτηση της εξουσίας, το σοσιαλισμό. Από εμάς τους ίδιους εξαρτάται η συμβολή, η παρέμβαση, η επιτυχία στο ξετύλιγμα των ταξικών αγώνων. Σαν κομμουνιστές έχουμε καθήκον να γνωρίζουμε, σε βάθος τα προτσές που συντελούνται στο σημερινό εκμεταλλευτικό σύστημα, παρεμβαίνοντας συνειδητά στις ανάγκες των αγώνων αυτών. Γιατί, η ποιοτική διαφορά αυθόρμητου και συνειδητού έχει μεγάλη σημασία. Ως κομμουνιστές που παλεύουμε για μια άλλη κοινωνία με υψηλά ιδεώδη, θα πρέπει να διακρίνει πρώτα εμάς τους ίδιους η εντιμότητα, η υπευθυνότητα και η συνέπεια, καθώς και η ικανότητα να ανεβάζουμε το επίπεδο και την αγωνιστικότητά μας. Τέλος, να μη μας διαφεύγει ότι η συντροφικότητα και η ανιδιοτέλεια πρέπει να είναι τα «περιουσιακά» στοιχεία των κομμουνιστών!

ΕΒΕ ΚΟ ΠΕΙΡΑΙΑ