Σε μια μάζωξη - «αγγαρεία» εξελίχτηκε η χτεσινή Σύνοδος (ολοκληρώνεται σήμερα) του οργανωτικού τομέα του ΠΑΣΟΚ, όπου ο πρωθυπουργός, αφού στο όνομα της διατήρησης ήπιων εσωκομματικών τόνων συνέβαλε αποφασιστικά στην υποτονικότητά της, την αξιοποίησε, ώστε να τροφοδοτήσει τον ανούσιο δικομματικό καβγά. Στο πλαίσιο αυτό μάλιστα, θυμήθηκε ότι η ΝΔ είναι «το κόμμα του μεγάλου κεφαλαίου και των μεγάλων οικογενειών»... Φρασεολογία, που - λόγω της παρατεταμένης διαπλοκολογίας και λόγω του προβλήματος που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση - ο κ. Σημίτης την ανέσυρε από το «χρονοντούλαπο», που την έχει θέσει το ΠΑΣΟΚ, ήδη, από τη δεκαετία του '80.

Συγκεκριμένα, στη γενικόλογη τοποθέτησή του, ο Κ. Σημίτης απέφυγε να απαντήσει ευθέως στην τσοχατζοπουλική πτέρυγα (η οποία διακινούσε στη σύνοδο και σχετικό ...non payper), που υποστηρίζει ότι το πρόβλημα στο ΠΑΣΟΚ είναι ιδεολογικό και πολιτικό και όχι (κυρίως) οργανωτικό, αλλά κατηγορεί την ηγετική ομάδα πως η εισήγησή της στη Σύνοδο παραβλέπει αυτό το γεγονός.

Αντίθετα, ο Κ. Σημίτης επιδόθηκε σε μια γενικόλογη ομιλία - επανάληψη των ήδη γνωστών ισχυρισμών του σε ό,τι αφορά την κυβερνητική πολιτική (εργασιακά - ανεργία, παιδεία, ΟΝΕ, υγεία, εξωτερική πολιτική κλπ.) ή το χαρακτήρα του ΠΑΣΟΚ (σ.σ.: υποτίθεται ότι είναι κατά του νεοφιλελευθερισμού, αν και υπέρμαχο της οικονομίας της αγοράς...). Σε αυτό το μήκος κύματος, κινήθηκε και το «κεντροαριστερό» σινιάλο, που απέστειλε στους εκτός ΠΑΣΟΚ, λέγοντας ότι το κόμμα του πρέπει «να αναγνωρίσει ότι δεν κατέχει το μονοπώλιο της προοδευτικότητας». Βέβαια, δεν παρέλειψε, λίγο αργότερα, να τονίσει ότι, στο πλαίσιο αυτών των «κεντροαριστερών» συνευρέσεων που οραματίζεται, το ΠΑΣΟΚ πρέπει να έχει την «πολιτική πρωτοβουλία». «Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να έχει σταθερά στα χέρια του τις εξελίξεις, σε εθνικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο», ήταν τα λόγια του.

Ειδικά στα θέματα οργανωτικής «μετεξέλιξης» του ΠΑΣΟΚ, ο Κ. Σημίτης επιδόθηκε σε ...λογοτεχνίζοντες βερμπαλισμούς. «Το νεκροταφείο της ιστορίας είναι γεμάτο κόμματα που θεοποίησαν το παρελθόν για να χάσουν το παρόν και να αφανιστούν στο μέλλον», είπε, για να επιχειρηματολογήσει υπέρ της ανάγκης για «μεγάλες αλλαγές». Επί του συγκεκριμένου, πάντως, αρκέστηκε και εδώ σε γενικότητες, του στιλ «να ενισχύσουμε τον εθελοντισμό», «σεβασμός στην αυτονομία της αυτοδιοίκησης και των συνδικάτων», «διάλογος με τις μη κυβερνητικές οργανώσεις» κλπ. Εκείνο που, πάντως, προκύπτει από την εισήγηση είναι ότι η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ θα ήθελε μια χαλαρή οργανωτική συγκρότηση σε επίπεδο Δήμων, που θα της δίνει τη δυνατότητα για πιο ελεγχόμενο συγκεντρωτισμό στα ανώτερα κομματικά κλιμάκια, στο όνομα της διαμόρφωσης ενός κόμματος που δε θα χαρακτηρίζεται από τις «προσωπικές στρατηγικές των στελεχών». Η τελευταία αυτή αναφορά του πρωθυπουργού είναι βέβαια δηλωτική του εσωκομματικού κλίματος που διαμορφώνεται, ενόψει και του επερχόμενου συνεδρίου...

Στην τοποθέτησή του, ο Κ. Σκανδαλίδης ζήτησε να τεθεί «οριστικό τέρμα στην καχυποψία, στη σύγχυση, στην αμφιβολία» στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, που, όπως είπε - αφήνοντας αιχμές κατά πρωτοκλασάτων - «δεν έχει ανάγκη διαμεσολαβητών ή εγγυητών».

Κατά τα άλλα, δήλωσε υπερασπιστής του κομματικού μηχανισμού έναντι της εσωτερικής κριτικής που δέχεται, αφού, όπως είπε, το ΠΑΣΟΚ και «μόνο αυτό, βουλεύεται, προβληματίζεται, συγκρούεται, συνθέτει, υπάρχει και λειτουργεί». Οσο για τη χρησιμότητα του ΠΑΣΟΚ στην πολιτική ζωή, ο γραμματέας του την απέδωσε παραστατικά: «Σε δύσκολες αποφάσεις που σε άλλη εποχή και άλλο τόπο θα προκαλούσαν χάος και κοινωνικές εκρήξεις, το ΠΑΣΟΚ, επειδή έχει στερεή σπονδυλική στήλη, διασφαλίζει συναινέσεις». Τι καλύτερο για την ολιγαρχία, θα προσθέταμε εμείς.

Πάντως, ο κ. Σκανδαλίδης διαπίστωσε ότι «εδώ και πολύ - πολύ χρόνο βιώνουμε μια σημαντική κρίση», αφού, όπως ανέφερε, «οι δυνάμεις μας κλεισμένες σε φρούριο αντιμάχονται περισσότερο για τα τιμάρια της όποιας εξουσίας και τα τιμαλφή των αξιωμάτων». Απέναντι σε αυτή την κατάσταση αντέτεινε «νέα συλλογικότητα στην κορυφή, νέου τύπου περιφερειακή συγκρότηση του κόμματος, επιστροφή στη βάση του Κινήματος, αναβάθμιση των συλλογικών οργάνων, ανανέωση και διεύρυνση του ΠΑΣΟΚ» στη βάση μιας «νέας κομματικής νομιμότητας». Και όλα αυτά, δήλωσε, ώστε τώρα που έκλεισε ο κύκλος της μεταπολίτευσης να είναι έτοιμο το ΠΑΣΟΚ για να ηγηθεί ενός νέου πολιτικού και κοινωνικού κύκλου, ως απόρροια της κυβερνητικής πολιτικής, «του κύκλου της ευημερίας»!

Το θέμα της διαπλοκολογίας απασχολεί σοβαρά το ΠΑΣΟΚ, αν κρίνει κανείς ότι αποτέλεσε την αφορμή για σφοδρή (όσον αφορά τους τόνους), αλλά και βαθύτατα υποκριτική (όσον αφορά το περιεχόμενο), επίθεση του Κ. Σημίτη κατά της ΝΔ.

Ο Κ. Σημίτης κατηγόρησε τη ΝΔ για «επιλεκτική χρήση της διαπλοκολογίας», «υποβάθμιση της δημοκρατίας», «απαξίωση της πολιτικής», «προχειρότητα, αντιφατικότητα» κλπ. Για να αντιστρέψει, δε, τις κατηγορίες εναντίον της κυβέρνησης, θυμήθηκε φράσεις, όπως ότι η ΝΔ είναι «το κόμμα του μεγάλου κεφαλαίου, το κόμμα των μεγάλων οικογενειών, των μεγάλων δεσμών με τα επιχειρηματικά κέντρα»... Λόγια, που, όταν ακούγονται από τον «προλετάριο» (!!) Κ. Σημίτη, προκαλούν, τουλάχιστον, θυμηδία.

Φυσικά, οι αναφορές αυτές έδωσαν το έναυσμα για ανταλλαγές «φιλοφρονήσεων». Ετσι, ο Κ. Καραμανλής χαρακτήρισε τον πρωθυπουργό «κατώτατο των περιστάσεων», για να ανταπαντήσει ο Δ. Ρέππας πως «ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας... έχασε και την ψυχραιμία του, και έχασε οριστικά και κάθε μέτρο ευθύνης».