Αυτοί οι οποίοι επικαλούνται τη διεθνή εικόνα της χώρας για να εκβιάσουν το σταμάτημα των εργατικών - λαϊκών κινητοποιήσεων, αυτοί που ανακαλύπτουν «πτώση» στον τουρισμό, επειδή ο λαός αγωνίζεται και το ΚΚΕ καλεί σε αντίσταση με τα πανό στην Ακρόπολη, θέλουν να κρύψουν από τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα ότι: Πραγματικό πλήγμα για την Ελλάδα των μεροκαματιάρηδων είναι η πολιτική εκείνη που καταργεί δύο μισθούς (το 13ο και 14ο μισθό) και άλλους δύο μέσω της ανελέητης φορολογίας σε βασικά είδη πρώτης ανάγκης που έχουν σχέση με τη διαβίωση του κάθε εργαζόμενου. Διασυρμός από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων συντελείται όταν η κυρίαρχη πολιτική καταδικάζει σε απόλυτη εξαθλίωση συνταξιούχους που δούλεψαν μια ζωή και το 70% εξ αυτών εισπράττουν σύνταξη ύψους κάτω των 700 ευρώ και ταυτόχρονα περικόπτει πάνω από 35% τις ήδη πενιχρές συντάξεις. Η «εικόνα της χώρας» που υπερασπίζονται το κεφάλαιο και τα κόμματά του είναι το ότι 22% των Ελλήνων ζει κάτω από το στατιστικό όριο της φτώχειας από τη μια και η ασύλληπτη κερδοφορία μιας χούφτας καπιταλιστών από την άλλη.

Ανάλογη, βέβαια, είναι η κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι λαοί και στις άλλες χώρες, στις οποίες η ελληνική κυβέρνηση ανησυχεί δήθεν μην «εκτεθεί» η Ελλάδα. Για παράδειγμα: Στη Γαλλία, η εφαρμοζόμενη πολιτική έχει οδηγήσει 10 εκατομμύρια ανθρώπους να είναι άστεγοι, ενώ παραμένουν νωπές οι μνήμες από το θάνατο περίπου 11.000 ανθρώπων το καλοκαίρι του 2003, κυρίως ηλικιωμένων, που δεν άντεξαν στις συνθήκες καύσωνα που έπληξε τη χώρα, εξαιτίας της ανυπαρξίας οποιασδήποτε πρόνοιας από την πλευρά του κράτους. Στη Γερμανία υπάρχουν πάνω από 4 εκατομμύρια άνεργοι και το 15% του πληθυσμού - δηλαδή πάνω από 12 εκατομμύρια άνθρωποι - ζουν στη φτώχεια. Στις ΗΠΑ 37 εκατομμύρια άνθρωποι στήνονται στη σειρά του συσσιτίου για να πάρουν ένα πιάτο φαγητό!

Αυτό που ενοχλεί, ανησυχεί και φοβίζει την αστική τάξη και τους πολιτικούς της εκπροσώπους είναι πως ο λαός δεν καταπίνει αμάσητα την προπαγάνδα των τρομοκρατικών και εκβιαστικών διλημμάτων που διακονούν και συμπυκνώνεται στη φράση «ή δέχεστε αδιαμαρτύρητα τα μέτρα ή χανόμαστε». Ανησυχούν επειδή ο λαός δε διστάζει να βγει στο δρόμο για να διεκδικήσει το δίκιο του. Και το χειρότερο γι' αυτούς είναι πως όχι μόνο δε φοβάται να βγει στο δρόμο, αλλά αισθάνεται υπερήφανος, γεμάτος αξιοπρέπεια για τον αγώνα του, ο οποίος παίρνει νέα, ολοένα και πιο μαζικά, ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά. Αυτό είναι που αυξάνει τον τρόμο τους, αυτό ενεργοποιεί τα πιο αντιδραστικά αντανακλαστικά σε βάρος του λαϊκού κινήματος και της πολιτικής πρωτοπορίας του. Η απάντηση δίνεται και θα συνεχίσει να δίνεται στους δρόμους. Ο λαός έχει το δίκιο. Καμιά προπαγάνδα, καμιά συκοφαντία από την πλευρά εκείνων που προσπαθούν να τον σπρώξουν στη γωνία δεν πρόκειται να σταθεί όρθια.