Από δω - το τι κόμμα θέλουμε - και η θεώρησή μας για τις συμμαχίες. Για το ΑΑΔΜ κανένας μας δεν έχει αντίρρηση. Ούτε οι πρώην 4 σύντροφοι. Αν είμαστε, όμως, ειλικρινείς, πρέπει να πούμε κάποια πράματα με τ' όνομά τους. Ο ίδιος ο τίτλος του ΑΑΔΜ υποδηλώνει και το στόχο του: αγώνας ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τα μονοπώλια. Ο Μ. Κωστόπουλος και οι συν αυτώ, προτείνουν συνεργασία με το ΣΥΝ και το ΔΗΚΚΙ.

Ο ΣΥΝ και το ΔΗΚΚΙ με την πολιτική και - την πρακτική τους - πέρα από κάποιες λεκτικές διαφοροποιήσεις σε ορισμένα θέματα - ακολουθούν τις άλλες αστικές δυνάμεις στον ευρωπαϊκό τους προσανατολισμό. Η ΕΕ - είναι γνωστό σε όλους - σημαίνει μονοπώλια και ιμπεριαλισμός. ΣΥΝ και ΔΗΚΚΙ θα είναι ταυτόχρονα υπέρ και κατά των μονοπωλίων; Αυτό, βέβαια, δεν γίνεται. Τότε σε τι αποβλέπουν με την πρότασή τους οι πρώην; Η γνώμη μου είναι πως απεργάζονται την αλλοίωση της φυσιογνωμίας του Κόμματός μας και με τον καιρό, τη διάλυσή του. (π.χ., ΚΚ Ιταλίας, ΚΚ Γαλλίας).

Προσπαθούν να πείσουν τον κόσμο μας για τη συγκρότηση της μεγάλης, τάχα, Αριστεράς. Πέρα από το ότι αυτούς που προτείνουν, δεν φτιάχνουν αριθμητικά ούτε 11άδα για το ματς, αυτοί δεν είναι αριστεροί. Βέβαια, σήμερα η έννοια της Αριστεράς έγινε λάστιχο και χωράνε μέσα: ο Σημίτης, ο Μπλέρ, ο Σρέντερ, ο Ζοσπέν και άλλα πολλά και διάφορα εγχώρια και αλλοδαπά ελικοειδή όντα.

Δεν το λένε, βέβαια, καθαρά, αλλά προς τα εκεί τραβάνε (οι Μ.Κ. και Σια). Να συνεργαστούμε και με το ΠΑΣΟΚ σε κυβερνητικό επίπεδο. Και ποιος ξέρει, μπορεί να έχουμε και κάποιον από αυτούς πρωθυπουργό. Να υπογράφει το βομβαρδισμό από ΝΑΤΟικά αεροπλάνα κάποιας γειτονικής μας χώρας και, ενώ τα ερείπια θα καπνίζουν ακόμα, να υποδέχεται τον πλανητάρχη στην Αθήνα. Μήνες πιο πριν θα έχει κάνει τηλεφωνικό σαφάρι στην Αφρική, για να παραδώσει τον Οτσαλάν στην Τουρκία.

Επιμένω στη συμπεριφορά των πρώην συντρόφων, γιατί ο στόχος τους είναι το Κόμμα. Ούτε Καταστατικό σέβονται, ούτε αρχές, ούτε συντρόφους. Ο ένας το παίζει τσαμπουκάς και θα παραιτηθεί από ευρωβουλευτής όποτε αυτός γουστάρει. Τις ψήφους η μαγκιά του τις μάζεψε ή τις βρήκε φυτρωμένες στο περιβόλι του; Ο άλλος ζητάει κάθε τόσο από το σ. Χ. Φλωράκη να παρέμβει. Ετσι προσπαθεί να δημιουργήσει την εντύπωση πως ο σ. Χ. Φλωράκης είναι με το μέρος του. Και γιατί δεν παρεμβαίνει τότε; Α, θα τον έχουν φυλακισμένο σε κάποιο μεσαιωνικό φρούριο η Αλέκα και η παρέα της και περιμένει να τον ελευθερώσει ο ροζ ιππότης. Από την άλλη, γαντζώθηκαν πάνω στην ιδιότητα του κομμουνιστή. Είμαστε κομμουνιστές, λένε. Ο αμοραλισμός δεν ήταν ποτέ χαρακτηριστικό του κομμουνιστή. Δεν είσαι κομμουνιστής όταν περιφέρεις τις απόψεις σου ανά την Ελλάδα - σαν τη μαϊμού - σε γειτονιές και πανηγύρια, και χτυπάς το ντέφι σου και τραγουδώντας ρωτάς τη μαϊμού (τις απόψεις σου): πώς βάφονται τα όμορφα κορίτσια (με ροζ κραγιόν, βέβαια), και στο τέλος κάθε παράστασης να βγάζεις δίσκο, για να μαζέψεις τις (πολιτικές) πενταροδεκάρες των περίεργων, που χασκογελάγανε με τα καμώματα της μαϊμούς.

Για τους συνεργαζόμενους με το κόμμα, κάποιοι σ. εκφράζουν (δικαιολογημένα ή όχι) ανησυχίες. Μη μας τρώει και η φαγούρα! Τα δικά μας στελέχη δημιουργούνε καταστάσεις. Πρώην δικοί μας είναι, που κατά καιρούς έφυγαν από το κόμμα. Δεν έφυγαν όμως από την κεντρική πύλη, να κοιτάξουν το Κόμμα κατάματα και να πουν: δεν αντέχουμε άλλο τη στρατευμένη ζωή, το ΚΚΕ είναι ζόρι, εμείς θέλουμε το ραχάτι μας. Παρά γλίστρησαν από διπλανές πόρτες, δεξιά και αριστερά, βρίζοντας το Κόμμα, οι μεν για δογματισμό και οι δε για δεξιά απόκλιση. Αυτοαποκαλούνται ακόμα κομμουνιστές αυτοί, οι οπορτούνες κάθε απόχρωσης. Οι «κομμουνιστές» του φραπέ, του καναπέ, του χρηματιστηρίου, του καφενείου και της τράπουλας, που χαίρονται όταν το Κόμμα περνάει δύσκολες ώρες, βρικολάκια σαν τούτες τις μέρες, ένωσαν τ' απωθημένα τους και κρώζουν εν χορώ: φάγατε τα καλύτερα στελέχη!

Για όποιον κίνδυνο από τους συνεργαζόμενους, εμείς διατηρούμε την αυτοτέλειά μας (οργανωτική, ιδεολογική, πολιτική).

Αρκετοί σ. έχουν βάλει το μαχαίρι στο λαιμό της ηγεσίας του Κόμματος και ζητούν εδώ και τώρα ν' απολογηθεί για την ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες και τη διάλυση της Σ. Ενωσης. Επίσης, να στήσουμε αμέσως νέα Κομμουνιστική Διεθνή. Η ΚΔ δεν είναι υπόθεση ενός κομμουνιστικού κόμματος. Γνωρίζουμε την άποψη των άλλων κομμουνιστικών κομμάτων; Για την ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος έχουμε κάνει μια δουλιά το '95 και από τότε τα έντυπά μας «Ρ» και ΚΟΜΕΠ, συνεχίζουν να μας δίνουν στοιχεία πάνω στο θέμα. Εχουμε γενικά έλλειψη πληροφόρησης με ευθύνη δικιά μας, για το τι γίνεται στο Κόμμα κι αυτό γιατί δε συμμετέχουμε στις δραστηριότητές του.

Πτολεμαΐδα