Ο 2ος εργάτης που βγήκε από τα έγκατα της γης, Μάριο Σεπούλβεδα, πανηγυρίζει με τους συναδέλφους του, φωνάζοντας: «Ζήτω οι μεταλλωρύχοι της Χιλής»

Ενας ένας, οι 33 μεταλλωρύχοι που είχαν παγιδευτεί σε αυτό το λαγούμι που θα γινόταν ο τάφος τους, για 69 ημέρες, επιστρέφουν στη ζωή. Τους υποδέχεται ζητωκραυγάζοντας ο κόσμος και οι εξουθενωμένοι από την αγωνία και την προσμονή συγγενείς και οικείοι τους. Τα «όρνεα» στέκονται λίγο πιο πέρα: ο πρόεδρος της Χιλής, αξιωματούχοι, τα ΜΜΕ. Ολη η οικουμένη παρακολουθεί λεπτό προς λεπτό την επιχείρηση απεγκλωβισμού που άρχισε τα ξημερώματα της Τετάρτης - ώρα Ελλάδας - και αναμένεται να ολοκληρωθεί σήμερα και η ευκαιρία είναι «χρυσή», δημόσιες σχέσεις και εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου, της αγωνίας, της ελπίδας με σκοπό το κέρδος.

Μέχρι αργά χθες είχαν απεγκλωβιστεί περισσότεροι από τους μισούς ενώ η διαδικασία είναι ταχύτατη και απρόσκοπτη ενώ ο συνολικός χρόνος για τον απεγκλωβισμό κάθε ανθρακωρύχου διαρκεί περίπου 50 λεπτά (τα 20 λεπτά είναι η διαδρομή μέσα στην λεγόμενη κάψουλα «Φοίνιξ 2», τον κλωβό διάσωσης). Η υγεία των μεταλλωρύχων που έχουν μέχρι στιγμής διασωθεί από το ορυχείο Σαν Χοσέ στη νότια Χιλή είναι «αρκετά καλή. Σε όλες τις περιπτώσεις έχουν αναρρώσει ικανοποιητικά έπειτα από λίγη ξεκούραση χωρίς να χρειαστεί να τους χορηγηθούν φάρμακα», δήλωσε ο υπουργός Υγείας Τζέιμι Μάναλιχ. Σε γενικές γραμμές παρατηρείται αύξηση της αρτηριακής τους πίεσης και της καρδιακής συχνότητας, όμως οι γιατροί δεν ανησυχούν.

«Οταν η Χιλή είναι ενωμένη, μπορούμε να κάνουμε πολλά. Αυτή η χώρα δείχνει την πραγματική της ψυχή, δείχνει αυτό που είναι ικανή να καταφέρει, όταν είμαστε αντιμέτωποι με αντιξοότητες», είπε ο πρόεδρος Σεμπαστιάν Πινέιρα στο «στρατόπεδο ελπίδα» - στρατόπεδο που στήθηκε για τη διάσωση στο ορυχείο Σαν Χοσέ, στο Κοπιαπό της ερήμου Ατακάμα - μετά τη διάσωση του πρώτου ανθρακωρύχου, του Φλορένσιο Αβαλος. Η στιγμή ήταν «πανηγυρική» και ο Πινέιρα προετοιμασμένος εδώ και καιρό την εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο, προκειμένου να αντιστρέψει το κλίμα. Να κάνει το χιλιανό λαό να ξεχάσει το στρατό που βγήκε για πρώτη φορά μετά τη χούντα Πινοτσέτ στους δρόμους της Χιλής, μετά το σεισμό του Ιανουαρίου, να ξεχάσει την αντεργατική ατζέντα της κυβέρνησής του, να ξεχάσει το κυνηγητό που ήδη έχει αρχίσει ενάντια στο λαϊκό κίνημα και ειδικά ενάντια στους κομμουνιστές, ενάντια στους ιθαγενείς πληθυσμούς όπως οι Μαπούτσε («Ανθρωποι της γης») που υπερασπίζονται η γη τους να μην δοθεί βορά στις πολυεθνικές. Να ξεχάσει ακόμη και την εγκληματική αδιαφορία της κυβέρνησης τις πρώτες 10 μέρες όσον αφορά την τύχη των μεταλλωρύχων που ήταν εγκλωβισμένοι περίπου 700 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της γης αλλά και τη συστηματική πολιτική συγκάλυψη της καπιταλιστικής ασυδοσίας της ιδιοκτήτριας του ορυχείου, Σαν Εστέμπαν, που όχι μόνο είχε παραβιάσει όλους τους κανόνες ασφάλειας, όχι μόνο δεν διεξήγαγε έρευνες αλλά κήρυξε πτώχευση, δεν πληρώνει τους εργαζόμενους και δηλώνει ότι δεν πρόκειται να πληρώσει για την επιχείρηση διάσωσης. Ολα αυτά σκεπάστηκαν στο όνομα της «πίστης που κινεί βουνά», του «θεού που έβαλε το χέρι του» που προβάλλουν οι πολιτικοί εκπρόσωποι της πλουτοκρατίας στην Χιλή.

Σβήστηκε από τα ΜΜΕ, η διαδήλωση που πραγματοποίησαν χθες οι ανθρακωρύχοι που εργάζονται στην Σαν Εστέμπαν, ενώ είχε αρχίσει η διάσωση των συναδέλφων τους, απαιτώντας την καταβολή των δεδουλευμένων και την τήρηση των όρων των συμβολαίων τους.

Στο πλευρό των εργατών βρέθηκε το Κομμουνιστικό Κόμμα Χιλής, με το μέλος της ΚΕ και βουλευτή του Κόμματος Λαουτάρο Καρμόνα, που κάλεσε τους εγράτες να συνεχίσουν τον αγώνα και να πιέσουν ώστε τις όποιες υποσχέσεις έδωσε ο αντιδραστικός πρόεδρος Πινέιρα για την ασφάλεια στα ορυχεία, να υποχρεωθεί να τις υλοποιήσει. Και δήλωσε ότι για τους κομμουνιστές αυτό το ζήτημα συνδέεται συνολικότερα με την προοπτική της εξορυκτικής βιομηχανίας που πρέπει να περάσει στα χέρια του λαού.

Από την άλλη τα ΜΜΕ, εταιρείες, που σπεύδουν να πλειοδοτήσουν για μία συνέντευξη, μία φωτογραφία, μία δήλωση, οτιδήποτε. Να προσφέρουν χρήματα, ανταλλάγματα, ταξίδια στο εξωτερικό (μέχρι και στην Ελλάδα), τα πάντα για πέντε λεπτά «στο γυαλί της τηλεόρασης» που θα εξασφαλίσει τηλεθέαση, όπερ και πακτωλό χρημάτων από τη διαφήμιση ή μία φωτογραφία ή μία μελιστάλαχτη ή ακόμη και πικάντικη ιστορία. Για τα όρνεα, αυτά μετράνε, και όχι ότι οι μεταλλωρύχοι εργάζονται υπό άθλιες συνθήκες στυγνής εκμετάλλευσης και ήταν αυτές οι συνθήκες που παραλίγο να στοιχίσουν τη ζωή τους.