Η κυβέρνηση αποφάσισε την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και νέες ιδιωτικοποιήσεις, παρουσιάζει μάλιστα αυτή την απόφαση σαν θετική για το λαό αφού έτσι θα αποπληρωθεί ένα μέρος του δημόσιου χρέους. Είναι όμως προς το συμφέρον των λαϊκών στρωμάτων οι ιδιωτικοποιήσεις και η εκποίηση δημόσιας περιουσίας;Η κυβέρνηση και στην περίπτωση αυτή δεν πρωτοτυπεί. Και πέρυσι το δημόσιο χρέος έγινε το όχημα για να περικόψει συντάξεις, να πετσοκόψει μισθούς, να απολύσει εργαζόμενους, να ψηφίσει σωρεία νομοθετημάτων προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου. Σήμερα, με πρόφαση και πάλι το δημόσιο χρέος, περνά στη δεύτερη φάση της αντιλαϊκής επίθεσης, σχεδιάζοντας να παραδώσει στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους περιουσία που για δεκαετίες συσσωρεύτηκε από τον ιδρώτα και το αίμα των εργαζομένων.
Ομως, το δημόσιο χρέος όχι μόνο δεν το δημιουργούν οι εργαζόμενοι, αλλά πολλές φορές είναι ένας μόνιμος μηχανισμός του καπιταλιστικού κράτους, για να απομυζάται το εργατικό εισόδημα και να χρηματοδοτούνται οι εγχώριοι και ξένοι τοκογλύφοι. Για τους καπιταλιστές, τους τραπεζίτες και τα πιράνχας των αγορών, τα κρατικά χρέη είναι η «ιερή αγελάδα» που τους εξασφαλίζει σταθερά και στα σίγουρα όλο και περισσότερα κέρδη. Και από μία άποψη το δημόσιο χρέος είναι το μόνο που πραγματικά «ανήκει στο λαό»!
Η αλήθεια είναι ότι οι νέες ιδιωτικοποιήσεις και η εκποίηση δημόσιας περιουσίας είναι άλλος ένας τρόπος για να βρουν «διέξοδο» τα λιμνάζοντα κεφάλαια των καπιταλιστών, τα οποία έχουν αποκτηθεί από τη σκληρή εκμετάλλευση των εργαζομένων. Είναι το νέο «Ελ Ντοράντο» για να «επενδυθούν» με όσο γίνεται πιο προσοδοφόρο τρόπο τα αμύθητα κεφάλαια που μέχρι τώρα δε θέλουν να τοποθετήσουν σε κάποια άλλη δραστηριότητα. Συμβαίνει, δηλαδή, το αντίθετο απ' ό,τι ισχυρίζεται η κυβέρνηση. Κεφάλαια υπάρχουν αλλά στα χέρια λίγων. Είναι τα κεφάλαια ύψους εκατοντάδων δισεκατομμυρίων που υπό τη μορφή καταθέσεων και άλλων αξιών μεταφέρονται στο εξωτερικό, ενώ υποτίθεται ότι η κυβέρνηση αναζητά χρήματα. Και πώς τα βρίσκει; Μα με την αύξηση της φορολογίας των λαϊκών στρωμάτων, την αύξηση του ΦΠΑ, τις περικοπές για τις κοινωνικές ανάγκες. Την ίδια ώρα δίνει νέες φοροαπαλλαγές στην πλουτοκρατία, μειώνει παραπέρα το συντελεστή φορολογίας των επιχειρηματικών κερδών.
Αλλά και οι εκδόσεις έντοκων γραμματίων που έγιναν όλο το προηγούμενο διάστημα επιβεβαίωσαν ότι πλούτος υπάρχει, αλλά είναι στα σεντούκια μιας ισχνής μειοψηφίας που ληστεύει τον κοινωνικό πλούτο. Ετσι, οι εκδόσεις αυτές «καλύφθηκαν» και «υπερκαλύφθηκαν» τρεις και τέσσερις φορές - με το αζημίωτο βέβαια - και μάλιστα το 60% με 70% προέρχονταν από εγχώριους «επενδυτές».
Οι εργαζόμενοι, λοιπόν, πρέπει να κλείσουν τα αυτιά τους στην προπαγάνδα της κυβέρνησης και όσων την στηρίζουν. Το δημόσιο χρέος είναι το «τυρί» πίσω από το οποίο κρύβεται το δόκανο και νέων αντεργατικών μέτρων, είναι το πρόσχημα για νέα αντιλαϊκή επίθεση, για να διαιωνιστεί το αντιλαϊκό μνημόνιο, το οποίο στην κυριολεξία θα εξαθλιώσει το λαό μας, αν οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα δεν υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους, αν δε χαράξουν με την πάλη τους μια άλλη πορεία γι' αυτούς και τη χώρα.
Feeds
Εχασε τη ζωή του στο τιμόνι
