Παρέμβαση στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, σχετικά με την Εκθεση για την «Ισότητα μεταξύ γυναικών και ανδρών - 2010», έκανε χτες ο Μπ. Αγγουράκης, ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, τονίζοντας μεταξύ άλλων:

«Οι γυναίκες της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, οι νέες, οι μετανάστριες και πρόσφυγες δεν περιμένουν τίποτα από τις φιέστες, τα ευχολόγια και τα ψεύδη που τους αραδιάζει η πλουτοκρατία, προκειμένου να τις κρατήσει δέσμιες του καπιταλιστικού συστήματος της εκμετάλλευσης, φτηνό εργατικό δυναμικό για την αύξηση των κερδών του κεφαλαίου. Από την ίδια τη ζωή αποδεικνύεται ότι είναι κίβδηλος και προκλητικός ο ισχυρισμός της πλουτοκρατίας ότι στα πλαίσια της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, της πολιτικής της ΕΕ προωθείται δήθεν η ισότητα ανδρών και γυναικών.

Η αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ, των αστικών κυβερνήσεων, του ΔΝΤ και των άλλων ιμπεριαλιστικών οργάνων χτυπούν με ιδιαίτερη σφοδρότητα τις κατακτήσεις και των γυναικών. Η στρατηγική της ΕΕ, Ευρώπη 2020, η οικονομική διακυβέρνηση, η δημοσιονομική πειθαρχία του ΔΝΤ και της ΕΚΤ προετοιμάζουν νέα αντιλαϊκά αντεργατικά μέτρα και για τις γυναίκες. Η πολιτική αυτή πρέπει να ανατραπεί. Οι γυναίκες καλούνται να αναπτύξουν τους δικούς τους αγώνες, να ενισχύσουν το ταξικό εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, να συσπειρωθούν γύρω από τους στόχους της λαϊκής εξουσίας και της λαϊκής οικονομίας».

Χαρακτηριστικό για το πώς αντιλαμβάνονται στην ΕΕ την «ισότητα» των γυναικών είναι και στα σχετικά ψηφίσματα που ενέκρινε χτες το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ακόμα και σε ένα τέτοιο «επετειακό» ψήφισμα, ο αντιδραστικός χαρακτήρας της πολιτικής που χαράσσει δεν κρύβεται. Ετσι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εκτιμά ότι αν τα ποσοστά απασχόλησης των γυναικών, αλλά και της μερικής καθώς και της παραγωγικότητας έφταναν αυτά των ανδρών, τότε το ΑΕΠ της ΕΕ θα αυξανόταν κατά 30%! Και ασκεί κριτική στο γεγονός ότι μόνο ένα 3% των γυναικών είναι πρόεδροι μεγάλων επιχειρήσεων και συστήνει μέτρα στη βελτίωση αυτών των δεικτών.

Τι μας λέει δηλαδή το ΕΚ; Οτι αν περισσότερες γυναίκες εργάζονται με μερική απασχόληση, δηλαδή σε καθεστώς ευελιξίας, και αυξήσουν την παραγωγικότητά τους, δουλεύουν δηλαδή σαν μηχανές, τότε χαράς ευαγγέλια για τους Ευρωπαίους. Ακόμα καλύτερα, αν οι γυναίκες διοικούν τις καπιταλιστικές μεγάλες επιχειρήσεις. Διαφεύγει, πάντως, του ευρωκοινοβουλίου, το γεγονός ότι αυτές οι μεγάλες επιχειρήσεις θα ξεζουμίζουν άνδρες και γυναίκες από κοινού, και γι' αυτά τα εκατομμύρια εργάτες και εργάτριες, καθόλου δεν ενδιαφέρει αν στην κορυφή αυτού του εκμεταλλευτικού μηχανισμού βρίσκεται άνδρας ή γυναίκα. Αλλά φαίνεται ότι στην ευρωκοινοβουλευτική διάλεκτο η έννοια της «ισότητας των γυναικών», σημαίνει απλά βάθεμα του καπιταλισμού και της καταπίεσης και τίποτα λιγότερο.