Πλήθος κόσμου συμμετείχε στην εκδήλωση με θέμα «Μελετάμε την ιστορία μας, βγάζουμε συμπεράσματα, γινόμαστε ικανότεροι στην οργάνωση της ταξικής πάλης για το σοσιαλισμό», που διοργάνωσε η ΝΕ Μαγνησίας του ΚΚΕ, στο δημαρχείο Βόλου, με αφορμή τις εκδόσεις της «Σύγχρονης Εποχής», «3η Συνδιάσκεψη της ΚΕ του ΚΚΕ 10-14 Οκτώβρη 1950», «6η Ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ 11-12 Μάρτη 1956», «12η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ 5-15/2 1968».

Ομιλητής ήταν ο Διονύσης Αρβανιτάκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και του Τμήματος Ιστορίας, ο οποίος σημείωσε ότι μέσα από αυτές τις εκδόσεις μπορεί ο αναγνώστης να γνωρίσει πώς η καθοδήγηση του Κόμματος αποτιμά τη δράση του, τη δεκαετία του 1940 και χαράζει την πολιτική του για το επόμενο διάστημα. Για την ανάγκη μελέτης της Ιστορίας του ΚΚΕ και μέσω αυτής, της στρατηγικής του, ο ομιλητής είπε συμπερασματικά:

«Το ΚΚΕ σφυρηλατήθηκε με ιστορικούς δεσμούς αίματος με την εργατική τάξη και τη φτωχή αγροτιά από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής του. Με τον ένοπλο αγώνα ενάντια στην ξένη κατοχή συγκρούστηκε άμεσα δύο φορές με την αστική εξουσία. Η μελέτη αυτών των συγκρούσεων αποτελεί μεγάλη συμβολή και για το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα και τη δράση του τον προηγούμενο αιώνα.

Προσφορά μεγάλου μεγέθους συνιστά η ηρωική πάλη του ΚΚΕ πριν και μετά το 1949 στους τόπους μαρτυρίου - εκτελέσεις, φυλακίσεις, εξορίες - και σε συνθήκες ανείπωτων διωγμών όπου διατήρησε ζωντανούς πάντα δεσμούς με τον εργάτη, το φτωχό αγρότη για τα καθημερινά προβλήματά του.

Παρά τη δεξιά παρέκκλιση της περιόδου 1956 - 1968, βρήκε τη δύναμη να μην υποκύψει στον ευρωκομμουνισμό, ν' ανοίξει μέτωπο μαζί του. Η διαπάλη κρίθηκε αποφασιστικά στο διαχωρισμό του από τις ευρωκομμουνιστικές δυνάμεις του λεγόμενου "ΚΚΕ εσωτερικού", ιδρύοντας την ΚΝΕ και συγκροτώντας παράνομες οργανώσεις κατά τη στρατιωτική δικτατορία 1967- 1974 και να δράσει ενάντια σ' αυτή.

Μ' αυτές τις βαθιές ρίζες μπόρεσε στην κρίση, το 1991, να εξασφαλίσει την ιστορική του συνέχεια, να σταθεί όρθιο, παρά την κορύφωση της αντεπανάστασης στην ΕΣΣΔ, να βρίσκεται σταθερά στην πλευρά της ταξικής πάλης, σήμερα. Να βγάζει το συμπέρασμα ότι η στρατηγική του δεν καθορίζεται από τον κάθε φορά συσχετισμό δύναμης, αλλά, από τη στιγμή που η εργατική τάξη στο πρόσωπο του Κόμματός της αποκτά συνείδηση της ιστορικής αποστολής της για κατάργηση της εκμετάλλευσής της και σαν συνέπεια κάθε ταξικής εκμετάλλευσης και καταπίεσης, τότε δεν θα υπάρχουν στάδια και μορφές ενδιάμεσης εξουσίας».