Μιλώντας με τους Ελληνες φοιτητές, τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ κατά τη διάρκεια της εισηγητικής ομιλίας της, τότε κατάλαβα γιατί δεν τους φέρνει πίσω στην Ελλάδα η κυβέρνηση.

Ημουν και λίγο προσεκτική με τους Ελληνες φοιτητές, γιατί δεν ήθελα να θεωρηθεί ότι πάμε να κάνουμε μια κομματική επένδυση με τις θέσεις μας. Να μην το παρεξηγήσουν τα παιδιά. Αρχισα να αναιρώ τα επιχειρήματα που έβαζε η ελληνική κυβέρνηση.

Οτι υπάρχει πρόβλημα με τις θέσεις στο Πανεπιστήμιο, ότι τάχα οι Γιουγκοσλάβοι δεν αφήνουν τους φοιτητές, γιατί είναι το συνάλλαγμα, ότι οι πρυτάνεις δεν ήθελαν, ότι θα δημιουργηθεί προηγούμενο με τους άλλους που είναι σε άλλες χώρες, ότι θα θυμώσουν οι Ελληνες φοιτητές, γιατί να γυρίσουν στην Ελλάδα αυτοί που πήγαν και γράφτηκαν στα ξένα πανεπιστήμια και αυτοί που έδωσαν εξετάσεις κλπ.

Αλλά τα παιδιά με «κόλλησαν στον τοίχο». Εγώ ξεκίνησα με πιο «μαλακά» επιχειρήματα. Και μου λένε: «Ξέρετε γιατί δε μας γυρνάνε; Γιατί θα ήταν έμπρακτη απόδειξη ότι χρησιμοποιήθηκε ουράνιο και τοξικές ουσίες».

Δηλαδή, η ελληνική κυβέρνηση θυσιάζει αυτή τη στιγμή Ελληνες φοιτητές, μόνο και μόνο, γιατί είμαστε βέβαιοι ότι ο Μπερνς, η Ολμπράιτ, ο Κλίντον της είπαν ότι «κοίταξε να δεις, αν γυρίσουν οι Ελληνες φοιτητές, είναι ζωντανή απόδειξη για το τι συνέβη στη Γιουγκοσλαβία».

Και θα ήταν και η πρώτη απόδειξη, πριν ακόμα βγει η FOCUS και δεν ξέρω ποιοι άλλοι και ανοίξουν το θέμα. Είναι καθαρά πολιτικοί οι λόγοι που δεν έρχονται οι Ελληνες φοιτητές. Διότι ξέρουν πολλά, ξέρουν τι έγινε και όχι μόνο αυτό.

Τα παιδιά μού είπαν και μια άλλη πλευρά. Οτι έχει αρχίσει ένας ψίθυρος, που προέρχεται από την Ελλάδα και τους το λένε κατάμουτρα και Ελληνες παράγοντες ότι, εν πάση περιπτώσει, σιγά τα γιουγκοσλάβικα πανεπιστήμια και τι σπουδές είναι αυτές.

Ηρθαν τα παιδιά και εγώ τα 'χασα με την ωριμότητά τους και μου είπαν τι σπουδάζουν, πώς σπουδάζουν, ποια είναι η στάθμη των σπουδών, πράγματα που δεν τα έχουμε λύσει ούτε στην Ελλάδα.

Ξέρετε, εμείς δεν εξιδανικεύουμε την κατάσταση στη Γιουγκοσλαβία και ξέρετε πάρα πολύ καλά ότι είχαμε και πάρα πολλές ιδεολογικές και πολιτικές παρατηρήσεις. Αλλά, εν πάση περιπτώσει, δεν μπορούμε στο όνομα των όποιων παρατηρήσεων να κρύψουμε μια πραγματικότητα.

Οταν, π.χ., στο Βελιγράδι λειτουργεί επί χρόνια Σχολή Λογοθεραπείας πανεπιστημιακού επιπέδου και σε κάθε σχολείο υπάρχουν οι λογοθεραπευτές μαζί με τους δασκάλους, για την πρόληψη των προβλημάτων στα παιδιά, πάρα πολλά τέτοια παραδείγματα.

Τα παιδιά αυτά έχουν υψηλή στάθμη σπουδών, απ' ό,τι μου είπαν, αρχίζει και χειροτερεύει η κατάσταση. Αλλά, εν πάση περιπτώσει, αντιμετωπίζουν και το εξής. Λένε, «ωραία, να μείνουμε εδώ, να φάμε και το ουράνιο και το πλουτώνιο και να γυρίσουμε στην Ελλάδα, τι θα γίνει με τα πτυχία μας;».

Αισθάνονται πραγματικά, θα έλεγα ιερή και πραγματική αγανάκτηση, γιατί καταλαβαίνουν ότι είναι στον πολιτικό πυρήνα. Μου είπαν, «Κα Παπαρήγα, μη μας λέτε όλα αυτά τα επιχειρήματα, είναι πολιτικό το ζήτημα που δε γυρνάμε, δε θέλουν την επιβεβαίωση».

Γιατί μετά στους φαντάρους θα αναπτυχθεί περισσότερο το θέμα. Με αυτή την έννοια, εμείς παραμένουμε βεβαίως στα αιτήματά μας να γυρίσουν οι Ελληνες, γιατί είναι στρατός κατοχής, ανεξάρτητα πώς αισθάνονται οι Ελληνες.

Να έρθουν οι φοιτητές, άλλωστε θέλουν να τελειώσουν τις σπουδές τους και δε θέλουν να ρεμπελέψουν.