Πιο επιθετική αντιλαϊκή πολιτική, ιδιαίτερα στον τομέα των ιδιωτικοποιήσεων, αντιπροτείνουν οι μεγαλοβιομήχανοι, έναντι της «λύσης» για μεγαλύτερο «κούρεμα» του ελληνικού κρατικού χρέους - έως και 50% - που προωθούν οι ισχυρότερε μερίδες του γερμανικού κεφαλαίου. Ταυτόχρονα, υπεραμύνονται των αντιλαϊκών αποφάσεων της Συνόδου Κορυφής της 21ης Ιούλη, οι οποίες προβλέπουν ελεγχόμενη χρεοκοπία της ελληνικής οικονομίας με απομείωση του κρατικού της χρέους κατά 21%. Ομολογούν επίσης ευθέως, ότι η εφαρμογή του μνημονίου, δεν αποσκοπεί μόνο στην αντιμετώπιση των δημοσιονομικών προβλημάτων, αλλά και στο να μετατραπεί η Ελλάδα «σε επενδυτικό προορισμό κεφαλαίων - επενδύσεων στο σύνολο της»!

Τις θέσεις αυτές παρουσιάζει ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων (ΣΕΒ) σε ενημερωτικό σημείωμα με θέμα «Η συμφωνία της 21ης Ιουλίου και οι κίνδυνοι από τα νέα σενάρια για το "κούρεμα" του χρέους», που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα. Πρόκειται για θέσεις, οι οποίες αντανακλούν τα αδιέξοδα της αστικής πολιτικής διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης σε όλες της τις μορφές, ενώ παράλληλα αποκαλύπτουν τον τρόμο της ελληνικής ολιγαρχίας, μπροστά στην προοπτική να καταστεί το θύμα των προωθούμενων λύσεων από τις ηγετικές δυνάμεις της ΕΕ, στα πλαίσια του οξύτατου ανταγωνισμού και της διαπάλης που συντελείται εντός των πλαισίων της Ευρωζώνης, με διακύβευμα ποια τμήματα του ευρωπαϊκού κεφαλαίου θα βγουν ενισχυμένα και ποια ζημιωμένα από την οικονομική κρίση.

Σύμφωνα με τον ΣΕΒ, ένα «κούρεμα» του ελληνικού κρατικού χρέους κατά 50%, θα έχει καταστρεπτικές συνέπειες για την οικονομία της χώρας στο σύνολο της. Αναφέρει χαρακτηριστικά: «Η αλλαγή των όρων της 21ης Ιουλίου συνιστά αύξηση του επενδυτικού κινδύνου της χώρας, τόσο με αρνητική αξιολόγηση, από πλευράς των θεσμικών οργάνων, όσο και από την επενδυτική κοινότητα. Επηρεάζεται η αποτίμηση όλων των αξιών, ιδιωτικών και δημόσιων, κάτι που συνεπάγεται μείωση των αποτιμήσεων δημόσιας περιουσίας, κινητής και ακίνητης, καθώς και μείωση των μελλοντικών χρηματοροών από επενδυτικά σχέδια. Θα υπάρξει, έτσι, ταχεία απομείωση της αξίας της περιουσίας του απλού πολίτη, ο οποίος έχει στην κατοχή του κινητές και ακίνητες αξίες».

Υποστηρίζουν, δηλαδή, ότι μία μεγάλη μείωση του κρατικού χρέους, π.χ κατά 50%, θα έχει αρνητικές συνέπειες στη προσέλκυση επενδύσεων (αύξηση επενδυτικού κινδύνου), θα οδηγούσε σε υποτίμηση της κινητής και ακίνητης περιουσίας του δημόσιου, αλλά και του ιδιωτικού τομέα, γεγονός που σημαίνει απώλειες για το κεφάλαιο. Ο πόνος για την απομείωση των περιουσιακών στοιχείων των απλών πολιτών, είναι εκ του πονηρού, δεδομένου ότι το ήδη εφαρμοζόμενο πρόγραμμα του μνημονίου, οδηγεί μεγάλα τμήματα του ελληνικού λαού σε εξαθλίωση και περιθωριοποίηση.

Σύμφωνα με στοιχεία που παραθέτουν, ένα «κούρεμα» του χρέους κατά 50%, θα το μείωνε κατά 101 δισ. ευρώ, στη συνέχεια όμως το ελληνικό κράτος θα έπρεπε να στηρίξει τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία και ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες (όλους όσοι διακρατούν κρατικά ομόλογα) με 58,5 δισ. ευρώ, με συνέπεια το πραγματικό όφελος να ανέρχεται στα 43,5 δισ. ευρώ.

Αντί αυτού προτείνουν μια περισσότερο επιθετική μορφή ιδιωτικοποιήσεων, μέσω της έκδοσης τίτλων ύψους 30 - 35 δισ. ευρώ, από την Εταιρεία Διαχείρισης Αποκρατικοποιήσεων, οι οποίοι θα αντιστοιχούν στα προς ιδιωτικοποίηση περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου. Τίτλοι, οι οποίοι, μέσω του Προσωρινού Μηχανισμού Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF), θα χρησιμοποιηθούν για την εξαγορά ελληνικού κρατικού χρέους στην τρέχουσα τιμή του. Αυτό, δηλαδή, που προτείνει ο ΣΕΒ, είναι παράδοση της κινητής και ακίνητης περιουσίας του δημοσίου στους πιστωτές του ελληνικού κράτους, ως αντίτιμο της μείωσης του κρατικού χρέους.