Ανακοίνωση του «μετώπου» του Αλ. Αλαβάνου για τη δολοφονική επίθεση ενάντια στο ΠΑΜΕ από τους κουκουλοφόρους, αναφέρεται σε «(...) αδελφοκτόνο σύγκρουση ανάμεσα σε αντικυβερνητικούς διαδηλωτές (...) η πλατεία Συντάγματος έγινε στίβος συγκρούσεων ανάμεσα στις πιο διαφορετικές δυνάμεις που επιδίωκαν και ουσιαστικά και συμβολικά να αποδείξουν τη δική τους κυριαρχία σε μια πλατεία που πριν λίγους μήνες αθώα και με ανοικτή καρδιά την πλημμύριζε ο λαός (...) αποδείχθηκε πως ούτε η "απαγόρευση της κυκλοφορίας" σε εργαζόμενους που θα έπρεπε να θεωρούν συντρόφους τους (...) ούτε "οι συνοριακές γραμμές" ανάμεσα στους αριστερούς και γενικότερα τον κόσμο του κινήματος» καταργούν τη βία. Ο Αλ. Αλαβάνος θεωρεί τους προβοκάτορες κίνημα. Ταυτίζει τη δράση τους με τη δράση του εργατικού λαϊκού κινήματος. Και μιλά για "συνοριακές γραμμές", που ορθώνονται. Την ίδια, βεβαίως, αντίληψη έχει και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Τα ίδια έλεγαν για τους κουκουλοφόρους και το Δεκέμβρη του 2008, ότι είναι κίνημα. Πράγματι, το εργατικό λαϊκό κίνημα ορθώνει διαχωριστικές γραμμές απέναντι σε μηχανισμούς παρακρατικούς που αποτελούν βραχίονα των κρατικών για την καταστολή του. Είναι εχθροί του λαού, που πρέπει να βγάλει συμπεράσματα για τις επικίνδυνες αυτές απόψεις των οπορτουνιστών. Οσο για την «πλατεία που πριν λίγους μήνες αθώα και με ανοικτή καρδιά την πλημμύριζε ο λαός», τότε που αυτή η πλατεία έλεγε έξω τα συνδικάτα, έξω τα κόμματα, πράγματι οι προβοκάτορες δε χρειάστηκε να επιτεθούν. Αυτό έγινε μόλις την πλημμύρισε το οργανωμένο ταξικό κίνημα με τα συνδικάτα, που διεκδικεί ανατροπή αυτής της πολιτικής, τότε οι προβοκάτορες ανέλαβαν δουλειά. Αλλη μια ένδειξη της σχέσης τους με μηχανισμούς και υπηρεσίες για το τσάκισμα του κινήματος.