Το ΚΚΕ σταθερά και αταλάντευτα στο πλευρό του παλαιστινιακού λαού

Οι μαρτυρίες που καταγράφηκαν στις συναντήσεις και επαφές με τους Παλαιστίνιους εκπροσώπους (το ΚΚ Παλαιστίνης, το Νομοθετικό Συμβούλιο και την Επιτροπή αποφυλακισθέντων από τις ισραηλινές φυλακές) που είχε ο Γ. Τούσσας είναι συγκλονιστικές. Η φτώχεια και η ανεργία «θερίζουν». Το 75% του πληθυσμού ζει σε συνθήκες απόλυτης εξαθλίωσης, οικογένειες καλούνται να επιβιώσουν με τα λεγόμενα επιδόματα βοήθειας και με 12 κιλά ρύζι για 3 μήνες. Οι πρόσφατα αποφυλακισθέντες από τα ισραηλινά κάτεργα (στην ανταλλαγή με τον Ισραηλινό στρατιώτη), πολλοί από αυτούς αμούστακα παιδιά, καταγγέλλουν τις απάνθρωπες συνθήκες που έζησαν με βασανιστήρια και απομόνωση, χωρίς νερό και φαγητό.

Οι Παλαιστίνιοι κατήγγειλαν την υποκριτική στάση της ΕΕ, που χάρη σε αυτήν και τους άλλους ιμπεριαλιστές, το Ισραήλ έχει τη στήριξή τους για να συνεχίζει την εγκληματική πολιτική του, την κατοχή, το τείχος, την επέκταση των εποικισμών στα παλαιστινιακά εδάφη, το στραγγαλισμό του παλαιστινιακού λαού. Ταυτόχρονα, υπογράμμισαν ότι αυτός ο αλύγιστος και υπερήφανος λαός, που αντιμετωπίζει τις μύριες όσες δυσκολίες, δεν πρόκειται να σταματήσει το δίκαιο αγώνα του για ανεξάρτητη πατρίδα. Ο λαός αυτός αποδεικνύει ότι ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος. Επίσης είναι χαρακτηριστικό ότι οι Παλαιστίνιοι αγωνιστές, παρά τις δυσκολίες και τους φραγμούς στην ενημέρωση, γνωρίζουν τον αγώνα της εργατικής τάξης της Ελλάδας και άλλων χωρών της Ευρώπης ενάντια στην προσπάθεια της πλουτοκρατίας να τους φορτώσει τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης και εξέφρασαν την αλληλεγγύη και την συμπαράστασή τους.

Ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ υπογραμμίζει ότι η επίσκεψη αυτή στη Γάζα αποτελεί για το ΚΚΕ για άλλη μια φορά αφορμή, για να εκφράσει την αμέριστη αλληλεγγύη και συμπαράστασή του στον αγωνιζόμενο λαό της Παλαιστίνης. Στις συναντήσεις που είχε υπογράμμισε ότι η εγκληματική πολιτική του Ισραήλ δε θα ήταν δυνατή χωρίς τη στήριξη των ΗΠΑ, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ. Μετά την πρώτη αναγνώριση της Παλαιστίνης από την ΟΥΝΕΣΚΟ εντείνονται οι απειλές, η προσπάθεια στραγγαλισμού του παλαιστινιακού λαού και οι πιέσεις που θα δεχτεί στην προσπάθεια που κάνει στον ΟΗΕ για αναγνώριση κράτους - πλήρους μέλους. Είναι ξεκάθαρο ότι το Παλαιστινιακό, όπως και οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και την ευρύτερη περιοχή, εντάσσονται στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, που φουντώνουν και έχουν στο στόχαστρό τους τους φυσικούς πόρους, την Ενέργεια και τους δρόμους μεταφοράς τους. Επίσης τόνισε ότι σε αυτό το κουβάρι των ανταγωνισμών είναι ενταγμένη η ελληνική κυβέρνηση και η ελληνική αστική τάξη και αυξάνονται οι κίνδυνοι για τους λαούς, καθώς επίσης στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο συγκεντρώνονται στρατιωτικές δυνάμεις και πλήθος στρατιωτικών πλοίων όλων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.

Μεταφέροντας την ξεκάθαρη θέση του ΚΚΕ, τόνισε:

«Στηρίζουμε τον αγώνα για τη δημιουργία του ανεξάρτητου, βιώσιμου και κυρίαρχου παλαιστινιακού κράτους, στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, δίπλα στο Ισραήλ. Απαιτούμε την απελευθέρωση του παλαιστινιακού λαού από τη βαρβαρότητα των κατοχικών δυνάμεων, του στρατού του Ισραήλ με τη στήριξη των ιμπεριαλιστών ΗΠΑ, ΕΕ και ΝΑΤΟ.

Απαιτούμε την αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους ως κράτους - μέλους του ΟΗΕ.

Απαιτούμε ακόμα:

• Το σταμάτημα των εποικισμών και την αποχώρηση όλων των εποίκων που έχουν εγκατασταθεί πέρα από τα σύνορα του '67.
• Το γκρέμισμα του απαράδεκτου τείχους διαχωρισμού στην Ιερουσαλήμ.
• Το δικαίωμα επιστροφής όλων των Παλαιστίνιων προσφύγων στις εστίες τους, με βάση τις σχετικές αποφάσεις του ΟΗΕ.
• Την άρση κάθε αποκλεισμού των Παλαιστίνιων, στη Δυτική Οχθη και στη Λωρίδα της Γάζας.
• Την άμεση απελευθέρωση όλων των Παλαιστίνιων και άλλων πολιτικών κρατουμένων που κρατούνται στις ισραηλινές φυλακές.
• Την αποχώρηση του ισραηλινού στρατού από όλα τα κατεχόμενα εδάφη του 1967, συμπεριλαμβανομένων των υψωμάτων του Γκολάν και της περιοχής Σεμπάα του Νότιου Λιβάνου».

Ο Γ. Τούσσας υπογράμμισε με έμφαση την ανάγκη να δυναμώσει η αντιιμπεριαλιστική πάλη των λαών της περιοχής και η αλληλεγγύη που είναι όπλο του εργατικού κινήματος και στη χώρα μας. Τόνισε, δε, ότι για να είναι επιτυχής αυτός ο αγώνας είναι απαραίτητο να συνδυαστεί με την ανάδειξη στην εξουσία της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, σε σύγκρουση με τη στρατηγική του κεφαλαίου, με κατάργηση των μονοπωλίων, με κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό λαϊκό έλεγχο, ώστε η οικονομική ανάπτυξη να αξιοποιείται για την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων λαϊκών αναγκών για τη λαϊκή ευημερία.