Για λογαριασμό της αστικής τάξης η «Καθημερινή» βάζει τα πράγματα στη θέση τους: Αμεσα λύση για να εκτονώσει τη λαϊκή οργή, να κάνει στην άκρη για λίγο η κυβέρνηση Παπανδρέου και να αναλάβει άλλη για να εφαρμόσει τη δανειακή σύμβαση.

Εξίσου ωμά τα «ΝΕΑ» λένε στον πρωθυπουργό να παραδώσει την εντολή στον επόμενο κληρονόμο για να σωθεί η εξουσία.

Και ο κυρίαρχος λαός; Α, αυτός, σύμφωνα με την «Ελευθεροτυπία» είναι τόσο σοφός που έχει ήδη αποφασίσει να βάλει το κεφάλι του στον ντορβά: «Η απάντηση της πλειονότητας, ανεξαρτήτως κομματικής ή ιδεολογικής τοποθέτησης, είναι "δεν θέλουμε την Ελλάδα εκτός ευρώ"», γράφει.

Δε χρειάζεται καν να ψηφίσεις. Εχουν αποφασίσει ήδη αυτοί για σένα.

Αφού έτσι έχουν τα πράγματα, προς τι η συνεχιζόμενη φασαρία;

Με μοιρασμένους ρόλους οι συνασπισμένοι εκπρόσωποι του αστικού κόσμου εντοπίζουν έναν κίνδυνο: Οι ανταγωνισμοί μεταξύ αστών να αφήσουν ακάλυπτο χώρο τέτοιο και τόσο που η λαϊκή οργή οργανωμένη σαν ταξικός αντίπαλος να πάρει το πάνω χέρι.

Τι ακριβώς συμβαίνει; Προς τι τέτοιος πανικός; Οπως πάντα, «ακολούθα το χρήμα» για να βρεις ποιος κερδίζει και ποιος χάνει. Με τι μεροκάματο έπιασες χτες δουλειά; Πόσο πιο χαμηλό από προχτές; Με τις χτεσινές τιμές στο σούπερ μάρκετ πόσες μέρες ζεις με το επίδομα ανεργίας ή με τη σύνταξη; Πόσες φορές, χτες και μόνο χτες, πήραν τηλέφωνο εσένα, τη μάνα σου, το αφεντικό σου, από την εταιρεία κεφαλοκυνηγών για να ζητήσουν να πληρώσεις αμέσως το χρέος προς την τράπεζα που το καθυστέρησες πέντε ολόκληρες ώρες; Ακολουθώντας το χρήμα, μπορείς να φτάσεις σε διάφορα συμπεράσματα. Από πού ξεκίνησαν και πού έφτασαν οι τράπεζες που σου έχουν γανώσει το κεφάλι ότι «χάνουν» σήμερα; Τι χάνουν; Ενα μέρος από τα προσδοκόμενα υπερκέρδη τους. Πού πήγαν όλα εκείνα τα δισ. των αναπτυξιακών προγραμμάτων (έγιναν κουφάρια εργοστασίων στην Ξάνθη, την Κομοτηνή, τη Λάρισα).

Ακολουθώντας το χρήμα, μπορείς εύκολα να αποδείξεις ότι διάφοροι παίζουν ταμπούρλο στην πλάτη σου, πατώντας σε ένα και μόνο: Τη δική σου άρνηση να διεκδικήσεις αυτά που παράγεις. Ούτε ένα σεντς από τον πλούτο που είναι στα χέρια των καπιταλιστών, στα χέρια του αστικού κράτους, δεν τους ανήκει. Κάθε δεκάρα έχει παραχθεί από τη δουλειά των εργατών.

Αυτή τη συνείδηση προσπαθούν να εμποδίσουν όσοι μιλάνε για το δράμα των αστών για να κρύψουν την τραγωδία των εργατών.

Τι έλεγε το ΚΚΕ; Οτι καλπάζει η καπιταλιστική κρίση και ότι στα πλαίσια αυτής της κρίσης θα γίνει μεγάλη σφαγή.

Τι συμβαίνει; Καλπάζει η καπιταλιστική κρίση και στα πλαίσιά της έχουνε βγει τα μεγάλα μαχαίρια.

Τι έλεγε το ΚΚΕ πριν τις εκλογές του 2009; Οτι δεν πρέπει να διαλέξει ο λαός διαχειριστή, αλλά άλλη πολιτική.

Τι συμβαίνει; Ο λαός διάλεξε διαχειριστή και εφαρμόζεται η ίδια πολιτική.

Τι έλεγε το ΚΚΕ όταν διάφοροι ισχυρίζονταν πως το ΠΑΣΟΚ με άλλα συνθήματα ζητούσε ψήφο κι άλλη πολιτική εφαρμόζει; Οτι το ΠΑΣΟΚ προεκλογικά περιέγραψε με λεπτομέρειες την πολιτική που θα εφαρμόσει.

Τι συμβαίνει; Το ΠΑΣΟΚ εφαρμόζει κατά γράμμα όσα προεκλογικά είχε εξαγγείλει.

Τι έλεγε το ΚΚΕ όταν διάφοροι αντί για καπιταλιστική κρίση έβλεπαν «καζινοκαπιταλισμό», «δημοσιονομική κρίση», «κρίση χρέους»; Οτι καλπάζει η καπιταλιστική κρίση, ότι είναι κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου, ότι θα οδηγήσει σε καταστροφή κεφαλαίων και πρώτ' απ' όλα εργατικής δύναμης.

Τι συμβαίνει; Αυτό που εμφάνιζαν σαν ελληνικό πρόβλημα ήδη είναι πρόβλημα της μιας μετά την άλλη σ' όλες τις καπιταλιστικές χώρες. Στα πλαίσια αυτής της κρίσης τη θέση μερίδας καπιταλιστών που χάνουν παίρνουν πιο ισχυρά μονοπώλια, τα μεροκάματα μειώνονται, αλλά δεν έχουν μειωθεί ακόμα σε επίπεδα Κίνας. Δηλαδή, η όξυνση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού κουβαλάει όξυνση της βαρβαρότητας, με μεγάλο θύμα την εργατική τάξη.

Τι έλεγε το ΚΚΕ όταν διάφοροι έβλεπαν σημάδια ανάκαμψης στην καπιταλιστική κρίση; Οτι η ανάκαμψη θα είναι αναιμική, ότι νέα κρίση είναι μπροστά.

Τι συμβαίνει; Δεν πρόλαβαν να γραφτούν οι πανηγυρισμοί και η ανάκαμψη έγινε και πάλι βύθιση.

Διά ταύτα: Οι εκτιμήσεις του ΚΚΕ δικαιώθηκαν. Γιατί; Γιατί το εργαλείο της ανάλυσής του δεν υπακούει στη σκοπιμότητα της διασφάλισης του καπιταλιστικού κέρδους, αλλά στην ανάγκη να κατανοήσει η εργατική τάξη τους νόμους που διέπουν την καπιταλιστική παραγωγή ώστε μέσα απ' αυτό να κατανοήσει και ότι βγάζοντας από τη μέση την αιτία του κακού, την καπιταλιστική ιδιοκτησία και την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης, απελευθερώνεται η ίδια.

Στήσε αυτί προσεκτικά σ' αυτά που λέει το ΚΚΕ για την επόμενη μέρα. Πάρε θέση στη θέση που σου ανήκει στο μετερίζι του αγώνα. Εχει γραμμένο το όνομά σου. Αυτό είναι ανάληψη ευθύνης και όχι το κάλπικο του δημοψηφίσματος. Το πιο ισχυρό δημοψήφισμα είναι ο καθημερινός αγώνας. Είναι ο αγωνιζόμενος λαός στο δρόμο. Οχι στα τυφλά. Μα ευθέως απέναντι στον αντίπαλο: Τον καπιταλισμό, τα μονοπώλια, την εξουσία τους, την ιδιοκτησία τους στα μέσα παραγωγής, την πολιτική τους εκπροσώπηση.

Και με στόχο: Ξεπέρασμα της κρίσης με εξάλειψη της αιτίας: Κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους με λαϊκή εξουσία για λαϊκή οικονομία. Αυτό πρέπει να 'ναι το αντικείμενο της οργανωμένης συζήτησης των εργατών στους χώρους δουλειάς. Τώρα είναι ώρα να αποκτήσει άλλη δυναμική το δοκιμασμένο εργαλείο της ταξικής συσπείρωσης, τώρα είναι η ώρα η συσπείρωση στο ΚΚΕ να αποκτήσει την απειλητική για το σύστημα διάσταση.