Απαιτείται συναγερμός σε όλες τις δυνάμεις.

Χρειάζεται απ' όλους καλύτερη συνειδητοποίηση της κατάστασης και συναίσθηση της ευθύνης μας. Δεν υπάρχει σήμερα άλλη δύναμη που μπορεί να εμπνεύσει στους εργαζόμενους με δύναμη, κουράγιο και προοπτική από την κοινωνική συμμαχία που οικοδομούμε. Οι άλλες δυνάμεις κόμματα της συγκυβέρνησης και οι ηγεσίες των συνδικαλιστικών οργανώσεων και ειδικά οι παρατάξεις που στηρίζουν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ παραπλανούν, κοροϊδεύουν, προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο, για να περάσουν με τις μικρότερες συνέπειες τον οδοστρωτήρα, την ισοπέδωση, τη συντριβή.

Αυτή τη στιγμή, μία μόνο απάντηση ικανοποιεί. Ο αγώνας των χαλυβουργών, το σύνθημα να γίνει η Ελλάδα μια Χαλυβουργία.

Αυτό πρέπει να συζητήσουμε σήμερα. Πώς κάθε κλάδος, όλοι μαζί θα μπούμε σε αυτόν τον αγώνα. Δεν υπάρχουν περιθώρια για αυταπάτες. Κανένας δε θα μείνει έξω από την επίθεση.

Χρειάζεται κλιμάκωση της προσπάθειας για καλύτερη οργάνωση και μεγαλύτερη αλληλεγγύη από όλη τη συμμαχία, αλλά και νέα μέτωπα. Μόνο ένας τέτοιος αγώνας απαντά στην επιλογή του κεφαλαίου για κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, για μεγάλη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης με μείωση των μισθών, με κατάργηση του σταθερού ημερήσιου χρόνου δουλειάς και δουλειά σύμφωνα με τις ανάγκες κάθε φορά της παραγωγής. Για απαλλαγή της εργοδοσίας από τις ασφαλιστικές εισφορές.

Απαντά αυτός ο αγώνας στην προσπάθεια της εργοδοσίας η οποία θέλει με γρήγορες διαδικασίες να δημιουργεί "ενώσεις προσώπων" για να ξεπεράσει τα εμπόδια των σωματείων και να υπογράφει την κατάργηση των ΣΣΕ με την υπογραφή ειδικών επιχειρησιακών συμβάσεων.

Να οργανωθούν και να αναπτυχθούν μέτωπα πάλης παντού. Να αυξηθεί η δυσκολία, η παρεμπόδιση των μέτρων. Με όλες τις μορφές πάλης, με όλα τα μέσα, να συγκεντρώνονται δυνάμεις, να δημιουργούνται ρήγματα στο μέτωπο που οργανώνει η εργοδοσία.

Απαιτείται σκληρό μέτωπο, ισχυροποίηση του κινήματος, αύξηση του βαθμού οργάνωσης του κόσμου στα σωματεία, στους φορείς της συμμαχίας.

Αλλά αυτό προϋποθέτει ταρακούνημα συνειδήσεων. Να συνειδητοποιήσει ο κόσμος τη θύελλα που έρχεται.

Εχουμε ήδη αποφασίσει να παλέψουμε για πανελλαδική απεργία αρχές Φλεβάρη. Από σήμερα κηρύσσουμε συναγερμό. Από αύριο ξεσηκώνουμε τον κόσμο κλάδο τον κλάδο, εργοστάσιο το εργοστάσιο, γειτονιά τη γειτονιά, σχολείο το σχολείο. Ολοι σε ένα αγωνιστικό μέτωπο γυναίκες, συνταξιούχοι, παιδιά, όλη η οικογένεια στον αγώνα. Να καλέσουμε σε αυτόν τον αγώνα κάθε τίμιο άνθρωπο κάθε τίμιο συνδικαλιστή, να πάρουν θέση. Να διαχωρίσουν την ευθύνη τους από τις ηγεσίες που νομιμοποιούν την επίθεση που βάζουν πλάτη.

Με κεντρικά συνθήματα:

• Κανένα νέο μέτρο.
• Μέτρα ανακούφισης και προστασίας εργαζομένων και ανέργων.
• "Οχι" στα χαράτσια και τη φοροληστεία. Κατάργηση όλων των αντεργατικών και αντιασφαλιστικών νόμων.
• Να απαιτήσουμε έξω η τρόικα και αυτοί που την κάλεσαν, να φύγει η κυβέρνηση, εκλογές τώρα.
• Να ματαιώσουμε το έγκλημά τους και να ξεγυμνώσουμε τα σάπια επιχειρήματά τους.

Εχουν ξεσηκώσει μια βρώμικη προπαγάνδα ότι το ΠΑΜΕ που στηρίζει τον αγώνα των χαλυβουργών οδηγεί τα πράγματα στο κλείσιμο εργοστασίων, θέλει τον κόσμο εξαθλιωμένο και άλλα. Αυτοί που τσαλαπατούν σαν μύγες τους εργαζόμενους, οι κανίβαλοι θέλουν υποταγή. Πρέπει να τσακιστεί αυτή η άθλια προπαγάνδα.

Ποιος κλείνει τα Ναυπηγεία; Ποιος έκλεισε τα εργοστάσια του Λαναρά; Ποιος έκλεισε τα εργοστάσια Ζάχαρης; Δεν τα έκλεισαν οι αγώνες. Ποιος έχει 4.000 επιχειρήσεις στα Βαλκάνια. Ποιος έβγαλε τον ιδρώτα μας και εκατοντάδες δισ. ευρώ στην Ελβετία και αλλού; Ποιος συρρίκνωσε δραματικά την αγροτική παραγωγή;

Είναι τα μονοπώλια, η ΕΕ και τα κόμματα που τους στηρίζουν. Αυτοί γέννησαν την κρίση, αυτοί τσαλαπατούν σήμερα ζωντανούς και νεκρούς.

Κανένας συμβιβασμός, καμία υποχώρηση.

Δεν μπορούμε να είμαστε μαζί με όλους όσοι αναμασάνε τα επιχειρήματα των εκμεταλλευτών μας.

Δεν μπορούμε να είμαστε μαζί με όσους μάς καλούν να είμαστε ευέλικτοι απέναντι στην εργοδοσία, όπως η εφημερίδα ΑΥΓΗ και οι συνδικαλιστές του ΣΥΝ.

Η σημερινή συγκυρία επιβάλλει να επιταχύνουμε το βηματισμό μας για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και τη συγκρότηση της λαϊκής συμμαχίας...

Η άρχουσα τάξη και η κυβέρνησή της, με τη στήριξη της ΕΕ, κλιμακώνει την αντιλαϊκή επίθεσή της με στόχους:

1. Την προώθηση προαποφασισμένων καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που στοχεύουν στη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων, με τη διασφάλιση φθηνότερης εργατικής δύναμης. Δηλαδή, να γίνουν πιο ισχυρά τα μονοπώλια ντόπια και ξένα, ισοπεδώνοντας τα λαϊκά στρώματα.

2. Τη διαχείρισης της κρίσης και της κρατικής υπερχρέωσης στην Ελλάδα σε βάρος της λαϊκής οικογένειας.

3. Να βγάλουν από τη μέση μεγάλες μάζες αυτοαπασχολουμένων από τη βιοτεχνία, το εμπόριο, τις υπηρεσίες.

Αυτές οι κατευθύνσεις διαπερνούν όλους τους βασικούς άξονες της κυβερνητικής πολιτικής. Αφορούν όλους τους κλάδους, θίγουν τους αυτοαπασχολούμενους και τους μισθωτούς, τόσο του δημόσιου όσο και του ιδιωτικού τομέα. Η αντιλαϊκή επίθεση είναι συνεχής, κλιμακούμενη, χωρίς ημερομηνία λήξης. Τα μονοπώλια σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ απαιτούν φθηνότερη εργατική δύναμη και νέα πεδία για επενδύσεις του υπερσυσσωρευμένου κεφαλαίου με ικανοποιητική κερδοφορία.

Δεν υπάρχει κανένα μέτρο που να ανακουφίζει τον εργαζόμενο αν δε θίγει την κυριαρχία των μονοπωλίων.

Η ίδια η ζωή έχει αποδείξει πού οδηγεί η δήθεν "ρεαλιστική" γραμμή των συμβιβασμών και υποχωρήσεων, ώστε να μη θιγεί η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία των ομίλων. Αυτή η γραμμή επιτάχυνε την πορεία προς την κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου, την υπερχρέωση του κράτους, το κλείσιμο χιλιάδων επιχειρήσεων και την εκτίναξη της ανεργίας.

Φυσικά, αυτός ο δρόμος δεν οδήγησε στη λαϊκή ευημερία, αλλά απέδειξε ότι η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας δε συμβαδίζει με την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.

Η ζωή επιβεβαίωσε, για μια ακόμη φορά, ότι η αύξηση της παραγωγικότητας στον καπιταλισμό, σε συνθήκες βαθιάς κρίσης, συνοδεύεται με αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης. Αυτό το συμπέρασμα δεν αφορά μόνο την εντατικοποίηση της εργασίας, την επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων. Αλλά την πλήρη συντριβή των εργατικών δικαιωμάτων. Ο στόχος σαφής: Ατομικές Συμβάσεις χωρίς όρους, από μηδενική βάση.

Ο απεγκλωβισμός του εργατικού κινήματος απ' το όραμα της ανταγωνιστικής Ελλάδας και αντίστοιχα της ανταγωνιστικής ΕΕ αποτελεί θεμελιακή προϋπόθεση για την αντεπίθεση του εργατικού κινήματος.

Το κοινό πλαίσιο πάλης που έχουμε αποφασίσει είναι ένα σημαντικό βήμα στην κατεύθυνση της συμμαχίας των κοινωνικών δυνάμεων. Οπως, επίσης, η διακήρυξη και τα μέτωπα πάλης είναι μια πολύ καλή βάση για την καλύτερη κατανόηση της αναγκαιότητας της συμμετοχής και του κοινού αντιμονοπωλιακού αγώνα.

Για να αποκτήσει τη δυναμική που χρειάζεται η Συμμαχία, πρέπει το κοινό πλαίσιο να γίνει σταθερός άξονας συσπείρωσης και δύναμη αντιπαράθεσης στα μονοπώλια κλάδο τον κλάδο.

Η κοινωνική συμμαχία πρέπει να αποκτήσει δυναμική και να καταγράφεται συνέχεια στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα σαν δύναμη ρήξης και ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων.

Αν θέλουμε να είμαστε συνεπείς με όσα διακηρύσσουμε ότι διδασκόμαστε από τον αγώνα τους, έχουμε μια μόνο υποχρέωση, να τεντώσουμε τις δυνάμεις μας, να ξεπεράσουμε καθυστερήσεις, δυσκολίες, αδυναμίες και να δώσουμε μάχη σε όλα τα εργοστάσια, τις επιχειρήσεις, να ξεσηκωθεί ο κόσμος και να παλεύει δίπλα και μαζί με τους χαλυβουργούς, να μην περάσουν τα σχέδια του Μάνεση και του ΣΕΒ σε κάθε κλάδο. Να βάλουμε σε αυτόν τον αγώνα πολλαπλάσιες δυνάμεις τώρα χωρίς καθυστερήσεις. Με αυτόν τον προσανατολισμό αρχίζουμε την προετοιμασία της απεργίας.

Να ταρακουνήσουμε συνειδήσεις με μαχητική διαφώτιση - σύσκεψη, συνελεύσεις, οργάνωση κόσμου, επιτροπές αγώνα. Παντού αποφάσεις, απόρριψη των μέτρων και αποφάσεις αγώνα, αντίστασης, σύγκρουσης.

Κάθε κλάδος κάθε σωματείο να φτιάξει το πρόγραμμά του, πρωί, απόγευμα. Αγώνας, πρωτοβουλίες, εμπλουτισμός των μορφών πάλης. Καμιά αναβλητικότητα.

Να εμπιστευτούμε περισσότερο δυνάμεις που αφυπνίζονται, να ξεπεράσουμε έναν συγκεντρωτισμό που υπάρχει. Πολλοί εργαζόμενοι δεν έχουν πείρα, πιθανόν να μη συμφωνούν σε όλα ή να μη γνωρίζουν σε βάθος τα ζητήματα. Με υπομονή, χωρίς βιασύνες αυτό το τμήμα μπορεί να διευρυνθεί, να σταθεροποιείται η οργάνωση στους τόπους δουλειάς. Υπάρχει πείρα από αρκετούς κλάδους, εργοστάσια, επιχειρήσεις.

Η "αναποτελεσματικότητα των αγώνων" είναι επιφανειακή εκτίμηση. Μπορεί να μην ανατρέπεις την αντιλαϊκή πολιτική, αλλά το γεγονός ότι μια σειρά κατακτήσεων παραμένουν είναι αποτέλεσμα των αγώνων. Δεν φέρνουν αποτέλεσμα αγώνες τύπου αγανακτισμένων και οι πλατείες. Φέρνει αποτέλεσμα η οργάνωση του αγώνα στα εργοστάσια στους τόπους δουλειάς. Εκεί είναι η μάχη. Εδώ θα κριθεί η υπόθεση και όχι στα μεγάλα λόγια περί εξεγέρσεων και αντιλήψεις ότι με ένα ντου θα τους σαρώσουμε. Εδώ θα κριθεί κάθε σωματείο, κάθε κλάδος.

Πρέπει να γίνει ευθύνη των εργαζομένων η απεργοσπασία και η υπονόμευση των αγώνων από τις ηγεσίες σωματείων. Δεν μπορεί να αποφασίζουν απεργίες, αγώνες και να τους υπονομεύουν.

Γρήγορα, οργανωμένα, με σχέδιο να προετοιμάσουμε τα επόμενα βήματα να κλιμακώσουμε τον αγώνα.

Να μην παραιτηθούμε από τη μάχη για την προστασία των ανέργων. Να έχουν όλοι βιβλιάριο ασθενείας, με πλήρη ιατρική φαρμακευτική και νοσοκομειακή κάλυψη.

Να είναι υπόθεση του κάθε σωματείου της κάθε λαϊκής επιτροπής. Σταθερή δουλειά σε αυτό το μέτωπο. Με πρωτοβουλίες από κάθε φορέα. Να σκεφτούμε μορφές αλληλεγγύης.

Να συνεχίσουμε τη μάχη ενάντια στη φορολογία - φοροληστεία, τα κάθε είδους χαράτσια. Να συζητήσουμε στις οργανώσεις, να προετοιμαστούμε για συλλαλητήρια.

Μόνο εμείς μπορούμε να οργανώσουμε τον κόσμο, να αγωνιστεί, να αντισταθεί, να ανατρέψει, με ισχυρό ταξικό κίνημα και ισχυρή συμμαχία, να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις οριστικής απαλλαγής από τα δεσμά».