ΑΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΟΥΜΕ το «παραμύθι» των ημερών, πρέπει να δεχθούμε ότι σύσσωμη η κυβέρνηση, ο πρωθυπουργός και από κοντά η ΕΕ και το ΔΝΤ δίνουν ομηρικές μάχες για το πόσα θα ...κόψουν από τους τραπεζίτες!

Ξέρετε, «διαπραγματεύσεις σε τεντωμένο σκοινί», «παρασκηνιακές διαβουλεύσεις» και όλα τα σχετικά που ακούμε στα δελτία ειδήσεων. Παρεμβαίνει η Μέρκελ, παρεμβαίνει ο Σόιμπλε, παρεμβαίνει ο Μπάουεν και ...φτου κι απ' την αρχή.

Το ότι όποια τυχόν χασούρα έχουν οι τράπεζες θα τους την αναπληρώσουν και με το παραπάνω οι φορολογούμενοι μέσω της περίφημης ανακεφαλαιοποίησης, φυσικά παραλείπουν να το προσθέσουν.

Προτιμούν να μας μιλάνε για ποσοστά 50 ή 60 ή 70 ή 80%, ακούγονται, φαίνεται, πιο εντυπωσιακά.

Σε κάθε περίπτωση, σας βεβαιώνουμε ότι τα κέρδη των τραπεζών (άρα και των υπολοίπων που διαπλέκονται μαζί τους, όπως οι βιομήχανοι και οι εφοπλιστές) είναι διασφαλισμένα.

Το ακριβώς αντίθετο δηλαδή από τα δικαιώματα των εργαζομένων. Τους μισθούς, τα ωράρια, τις συμβάσεις. Γιατί ...εκεί είναι ο βασικός στόχος τους και όχι στα κάθε είδους PSI.

Κι αυτά κανείς δεν πρόκειται ποτέ να τα αναπληρώσει, μιας και το θέμα είναι να ...ξεχαστούν και να μη συζητηθούν ποτέ ξανά, σαν κάτι που ανήκει οριστικά στο παρελθόν...

Γιατί αυτό είναι ...ανταγωνιστικότητα. Να παράγουν όσο περισσότερο μπορούν με όσο πιο φτηνό εργατικό κόστος. Να μεγαλώσουν δηλαδή την εκμετάλλευση όσο γίνεται.

Γι' αυτό σήμερα δε χωρούν και πολλές - πολλές συζητήσεις (πολύ δε περισσότερο αυτές των ...«κοινωνικών εταίρων»). Θέλουν να μας τα πάρουν κι αν θέλουμε να μη συμβεί απαιτείται άμεσα οργάνωση στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, παντού και αγώνας μέχρι να απαλλαγούμε οριστικά απ' αυτούς.