Με μνημόνια ή χωρίς μνημόνια, με ελλείμματα ή όχι, με χρέος ή μη, με ύφεση ή ανάπτυξη, ένα είναι το αποτέλεσμα της πολιτικής που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις της ΕΕ: Σχετική και απόλυτη αύξηση της φτώχειας των λαών. Τα στοιχεία που αναφέρονται στο δισέλιδο αφιέρωμα της ισπανικής εφημερίδας «Ελ Παΐς», δείχνουν τις καταστροφικές συνέπειες για τους λαούς από τον δίχως τέλος πόλεμο της πλουτοκρατίας. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΕ, που επικαλείται η εφημερίδα, το 2009, πριν καλά καλά εκδηλωθεί η κρίση, υπήρχαν στις 27 χώρες 115 εκατομμύρια άνθρωποι κάτω από το όριο της φτώχειας, δηλαδή το 23,1% του πληθυσμού της ΕΕ. Αλλα 100 με 150 εκατομμύρια κινδυνεύουν επίσης να «βουτήξουν» κάτω από το όριο αυτό, αφού αρκούν, όπως σημειώνει χαρακτηριστικά η εφημερίδα, «δύο μήνες ανεργίας και ένα δάνειο που δεν μπορεί να πληρωθεί». Ας σημειωθεί ότι το 2007, πριν ξεσπάσει η καπιταλιστική κρίση, κάτω από το όριο της φτώχειας βρίσκονταν 85 εκατομμύρια άνθρωποι (17% του πληθυσμού). Τα στατιστικά στοιχεία της φτώχειας διαφέρουν πολύ από χώρα σε χώρα. Στη Βουλγαρία (46,2%) και στη Ρουμανία (43,1%) τα ποσοστά της φτώχειας είναι διπλάσια από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, αλλά φυσικά τα στοιχεία διαρκώς αλλάζουν προς το χειρότερο. Η κοροϊδία είναι ότι οι ηγέτες της ΕΕ είχαν ανακηρύξει το 2010 ευρωπαϊκό έτος κατά της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, ενώ υπόσχονταν ότι με τη στρατηγική της Λισσαβόνας και τη σύγχρονη «μετεξέλιξή» της, τη «στρατηγική ΕΕ-2020», θα έδιναν ένα τελειωτικό χτύπημα στη φτώχεια, βάζοντας ως στόχο να περιοριστεί ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας κάτω από τα 20 εκατομμύρια...