«Νέα επιδρομή στο οικογενειακό εισόδημα», «9,2 δισ. έχασαν από τους μισθούς οι εργαζόμενοι τα δύο χρόνια του μνημονίου», «τα ασφαλιστικά ταμεία έχασαν 4,2 δισ.» (τίτλοι στα χτεσινοβραδινά τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων).

Η μετάφραση των αριθμών οδηγεί σε μία μόνο φράση: Καταστρέφουν ανθρώπους.

Αυτό πια δεν είναι στοιχείο για το οποίο αρκεί η αγανάκτηση. Το μετράνε στατιστικά και αποδεικνύουν - όσο κι αν δίνουν άλλες ερμηνείες - ότι το σύστημα δεν μπορεί να έχει αύριο αν δεν καταστρέψει εργατική δύναμη.

Κανείς δεν μπορεί να είναι παρατηρητής - έστω κι αγανακτισμένος - σ' αυτήν την πορεία.

Μπροστά στη γενική κατακραυγή, οι αστοί δημοσιολόγοι εντοπίζουν το πρόβλημα στο πρόσωπο του Τόμσεν, του εκπροσώπου του ΔΝΤ. Κάνουν γαργάρα το κύριο: Οτι καταστρέφεται εργατική δύναμη, όχι από το καπρίτσιο κάποιου, αλλά γιατί αυτό είναι άμεση συνέπεια της καπιταλιστικής κρίσης. Γιατί αυτό είναι προϋπόθεση, για να έχουν ανάκαμψη τα καπιταλιστικά κέρδη. Η φράση του εκπροσώπου του ΔΝΤ ότι «ο κατώτερος μισθός στην Ελλάδα είναι υψηλότερος από το μισθό σε χώρες σαν την Ελλάδα», δηλώνει την αξίωση του κεφαλαίου να επιβληθούν άμεσα μισθοί Βουλγαρίας, την ώρα που συνολικά οι καπιταλιστές δηλώνουν πως το μοντέλο Κίνας είναι τελικά το μόνο ελκτικό.

Αυτό το ελκτικό μοντέλο δίνει ήδη δείγματα των επιπτώσεών του στους δρόμους της ...Αθήνας. Οπου άστεγοι και υποσιτισμένοι «συνωστίζονται» στον προθάλαμο του ...νεκροτομείου. Σε βαθμό που η άμεση αντιμετώπιση του προβλήματος με ασπιρίνες τύπου «κουβέρτες από την εκκλησία» να γίνεται θέμα στα κύρια άρθρα του αστικού Τύπου. Και σ' αυτό, όμως, το μυαλό τους το 'χουν στην υπεράσπιση του συστήματος. Εντοπίζουν ευθύνες σ' αυτόν ή τον άλλο πολιτικό που δεν έκανε καλά τη δουλειά του, κι αφήνουν στο απυρόβλητο το σύστημα - βαμπίρ που ζει και από το θάνατο εργατών.

Οι μάχες που είναι μπροστά, απαιτούν κάτι περισσότερο από την κήρυξη συναγερμού. Απαιτούν αυτό να γίνει πράξη. Και είναι προφανές πως δε φτάνουν μόνο οι δυνάμεις που συσπειρώνονται σήμερα στο ΠΑΜΕ. Για τον κάθε εργαζόμενο, τώρα είναι η ώρα του ξεσηκωμού. Οπου δεν υπάρχει ταξικό συνδικάτο να στηθεί Επιτροπή Αγώνα. Να αυξηθούν στις γειτονιές οι λαϊκές επιτροπές με πυρήνα τους το ταξικό κίνημα. Ο στόχος κάτω από το βάρος της λαϊκής πάλης να μπουν εμπόδια, να αποτραπούν μέτρα, να ανατραπεί η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου γίνεται στόχος πρώτης γραμμής. Οι γενικές συνελεύσεις και συγκεντρώσεις στους χώρους δουλειάς καλούνται να αντιμετωπίσουν την κατάσταση νεκροταφείου που έχουν επιβάλει οι εκπρόσωποι του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Η εργατική τάξη οφείλει να βγει στο προσκήνιο, τα λαϊκά στρώματα έχουν κάθε συμφέρον, έχουν μόνο αυτό το συμφέρον: Να συμβάλουν στο να γίνουν η αγανάκτηση και η οργή ορμητικό ποτάμι οργανωμένης λαϊκής κινητοποίησης που στο διάβα της θα σαρώσει όλη τη σαπίλα. Οι εφιάλτες της αστικής τάξης να γίνουν πραγματικότητα.

Ας μη διαφεύγει από την προσοχή μας: Απέναντι στην ανάγκη να ξεσηκωθούν και οι πέτρες, η αστική τάξη προωθεί ταχύτατα στην πρώτη γραμμή του μετώπου ένα από τα υπερόπλα της, το γενικό νάρκωμα, ειδικά των νέων παιδιών. Το νομοσχέδιο για τη νομιμοποίηση των ναρκωτικών δεν ικανοποιεί την εγκληματική ιδεοληψία όσων διατείνονται ότι είναι θέμα «αυτοδιάθεσης». Είναι στρατηγική επιλογή όλων εκείνων των δυνάμεων που καίγονται για τη διαιώνιση της καπιταλιστικής εξουσίας, όλων εκείνων που τρέμουν στην ιδέα ότι η νέα βάρδια της εργατικής τάξης παίρνει ήδη μαθήματα ταξικής πάλης στις πύλες της Χαλυβουργίας.

Φωτεινό παράδειγμα η γενική κινητοποίηση που οργανώνει το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών για την ερχόμενη Τρίτη στο χώρο της απεργίας, αυτονόητη η μαζική συμμετοχή στην κινητοποίηση ενάντια στα ναρκωτικά που οργανώνει η ΚΝΕ σήμερα στο κέντρο της Αθήνας.