1948: Η φρικιαστικότερη, ίσως, σελίδα του εμφυλίου πολέμου. Τα όργανα του Αμερικανού στρατηγού Βαν Φλιτ και του «κεντρώου» Σοφούλη στρέφουν τα πυροβόλα εναντίον των άοπλων κρατουμένων της Μακρονήσου. Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση του υπουργείου Στρατιωτικών τα θύματα, 17 νεκροί και 61 τραυματίες, είναι «επικίνδυνοι κομμουνισταί»...

Την 1 Μάρτη η εφημερίδα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας «Εξόρμηση», κάνει λόγο για «έγκλημα (που) ξεπερνάει σε αγριότητα και τα χιτλερικά εγκλήματα».

Την ίδια μέρα που δημοσιεύονται τα παραπάνω ένα νέο δολοφονικό πογκρόμ, συνέχεια της προηγούμενης μέρας, πιο φρικιαστικό, πιο εξοντωτικό και πιο ανελέητο από το προηγούμενο, βρίσκεται σε εξέλιξη: Περιπολικό του Πολεμικού Ναυτικού υπό τον συνταγματάρχη Μπαϊρακτάρη και δεσμοφύλακες της Μακρονήσου βάλλουν κατά των δημοκρατών κρατουμένων.

Κανείς δε γνωρίζει τον ακριβή αριθμό των νεκρών!

Ο γιατρός του Α' τάγματος Λ. Γεωργιλάκος, πολλά χρόνια αργότερα, βεβαίωσε ότι ο ίδιος πιστοποίησε το θάνατο 180 σκαπανέων, τους οποίους η διοίκηση του στρατοπέδου και τα όργανά της φόρτωσαν στο αμπάρι ενός καϊκιού. Ο καπετάνιος του καϊκιού Μ. Βονταμίτης, πριν πεθάνει, σε μαρτυρία του, κάνει λόγο για 350 νεκρούς που τους μετέφερε με δρομολόγια μακριά στον Κάβο Ντόρο, στο ξερονήσι Σαν Τζιόρτζιο, όπου «παίρνανε τους σκοτωμένους φαντάρους και τους χώνανε μέσα σε συρμάτινα δίχτυα με βαρίδια και τους φουντάρανε στο βυθό της θάλασσας»...