Ας υποθέσουμε ότι η πρόταση του κ. Τσίπρα για την τοποθέτηση του κ. Αρσένη στη θέση του υπηρεσιακού πρωθυπουργού δεν έχει τίποτα το ψηφοθηρικό.
Ας υποθέσουμε ότι δεν συνιστά «κλείσιμο του ματιού» στο κόμμα της κυρίας Κατσέλη.
Ας υποθέσουμε ότι δεν αποτελεί χρησιμοποίηση ακόμα και της διαδικασίας συγκρότησης της υπηρεσιακής κυβέρνησης στην κατεύθυνση πρακτικών που έχουν από καιρό καταχωριστεί σε αυτό που αποκαλείται «μικροκομματικοί τακτικισμοί».
Ας υποθέσουμε ότι δεν εντάσσεται σε έναν ακόμα προεκλογικό «πασοκισμό» του τύπου «χρονοντούλαπο της Ιστορίας» κ.ο.κ.
Το γεγονός, όμως, ότι ο κ. Τσίπρας για τη θέση του υπηρεσιακού πρωθυπουργού αποδέχτηκε ακόμα και τον κ. Παπαδήμο,
δηλαδή τον μέχρι χτες «δοτό τραπεζίτη πρωθυπουργό»,
αυτό σε ποια «αριστερή» αρχή ανταποκρίνεται και ποια «ριζοσπαστική» συνέπεια αναδεικνύει;...