Ε, ΛΟΙΠΟΝ, ΕΙΝΑΙ η καλύτερη εποχή αυτή που διανύουμε για να βρίσκεται κανείς εδώ! Εκεί στο «κέντρο», στην «κεντροδεξιά» και στην «κεντροαριστερά», πλέον μαζευτήκανε πολλοί και όχι οι καλύτεροι.

Απαντες, μάλιστα, δηλώνουν και ολίγον φιλελεύθεροι - με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Εχουμε, λοιπόν, τώρα πια ένα Κίνημα Ελεύθερων Πολιτών με φιλελεύθερο (και νεοφιλελεύθερο μάλλον) αρχηγό.

Πάντως, μια δόση χιούμορ τη διακρίναμε στη χτεσινή παρουσίαση του ονόματος και των συμβόλων, του κόμματος Αβραμόπουλου. Ομολογουμένως, οι δυο «τεμνόμενοι περιστροφικοί κύκλοι», όπως είπε, έχουν την αίσθηση του μπερδεμένου. Οπως οι θέσεις του, δηλαδή...

Επίσης εκτιμήσαμε τη σαφήνεια και την κρυστάλλινη καθαρότητα, όσον αφορά το θέμα των συνεργασιών του δημάρχου με το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία: «Είναι θέμα ατμόσφαιρας και συμπεριφοράς», μας είπε. Δηλαδή, αν έχει ήλιο, κάτι μπορεί να γίνει. Αν βρέχει, ματαιώνονται οι συνεργασίες!

Να πούμε και για το οικονομικό στίγμα του κόμματος, το οποίο, τι να σας πούμε, παγώσαμε από έκπληξη από τις πρωτότυπες εκφράσεις που χρησιμοποιήθηκαν: «Προέχει η εσωτερική ισόρροπη κατανομή του εθνικού πλούτου»! Βρείτε μας εσείς έναν πολιτικό φορέα, που δεν έχει χρησιμοποιήσει την ίδια φράση.

Εν κατακλείδει, η μόνη πολιτική δέσμευση που ακούσαμε από τον Αβραμόπουλο είναι η φράση του ότι «η συμφιλίωση του επιχειρηματικού με τον πολιτικό κόσμο είναι υποχρέωσή μας». Εντάξει, δήμαρχε, το πιάσαμε το υπονοούμενο.

Μια φορά, τους δυστυχείς πολιτικούς που κλήθηκαν χτες στα τηλεοπτικά δελτία, για να σχολιάσουν την εξαγγελία Αβραμόπουλου, ειλικρινά τους συμπονέσαμε. Ψάχνανε καμιά πολιτική θέση για να συμφωνήσουν ή να διαφωνήσουν και δε βρίσκανε.

Τι να γίνει, υπομονή! Φαίνεται ότι για κάποιους έχει παρέλθει ο καιρός που τα κόμματα χρειάζονταν θέσεις. Για αρχή, φτάνει ένα κομμάτι κλασικής μουσικής, ένας γραφίστας, μια νοικιασμένη αίθουσα και ορισμένοι χειροκροτητές.