Κανένα ίχνος αξιοπιστίας και βαρύτητας δεν έχουν οι φραστικές διακηρύξεις της κυβέρνησης, η οποία, με αφορμή την εύφλεκτη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στα Βαλκάνια, υπερασπίζεται με θέρμη το απαραβίαστο των συνόρων και την εδαφική ακεραιότητα της ΠΓΔΜ. Κανέναν δεν μπορεί να πείσει η ελληνική κυβέρνηση, και πολύ περισσότερο τους γειτονικούς λαούς στη Βαλκανική, ότι ακολουθεί μια πολιτική στηριγμένη σε αυτές τις αρχές. Απλούστατα γιατί οι πάντες θυμούνται ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις από την αρχή τάχθηκαν υπέρ του διαμελισμού της Γιουγκοσλαβίας και συμμετείχαν σε όλες τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και στο αιματοκύλισμα των λαών, με ομολογημένο ουσιαστικά εκ των προτέρων στόχο την αλλαγή των συνόρων. Η κυβέρνηση Σημίτη καθόλου δεν ανησύχησε για την απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου, ούτε φαίνεται να υπερασπίζεται το απαραβίαστο των συνόρων στην περίπτωση της Βοϊβοντίνας, όπου μεθοδεύεται η απόσχισή της. Είναι ολοφάνερο, λοιπόν, ότι η κυβέρνηση Σημίτη δεν μπορεί να στηρίζει και να «πρωταγωνιστεί» στους ιμπεριαλιστικούς τυχοδιωκτισμούς της «νέας τάξης» και να εμφανίζεται ταυτόχρονα και ως ένθερμος υποστηρικτής του απαραβίαστου των συνόρων. Είναι σίγουρο ότι η κυβέρνηση Σημίτη δεν ενδιαφέρεται για μια πολιτική αρχών στα Βαλκάνια, αλλά για μια διασφάλιση του «ηγεμονικού» ρόλου σε αυτόν το «ζωτικό χώρο» μέσα από τη συνέχεια της πολιτικής των επεμβάσεων. Η επίκληση του απαραβίαστου των συνόρων απλώς αποτελεί την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος.