Οι δυσκολίες αλλά και οι απαιτήσεις αναδείχτηκαν στην πρόσφατη συνεδρίαση του ΔΣ της Ενωσης Εμποροϋπαλλήλων Θεσσαλονίκης
Εισηγητικά, η πρόεδρος της Ενωσης Εμποροϋπαλλήλων, Σ. Καλαντίδου, τόνισε ότι «οι πολυεθνικές, οι μεγαλέμποροι, το επόμενο διάστημα θα επιτεθούν με ακόμη μεγαλύτερη αγριότητα στο ήδη λεηλατημένο εισόδημα των εμποροϋπαλλήλων για να διασώσουν τα κέρδη τους. Ηδη οι μισθοί, μέσα στο πρώτο 5μηνο του έτους, έχουν μειωθεί πανελλαδικά κατά 22% και σε ορισμένες περιοχές πάνω από 30%. Οι απολύσεις συνεχίζονται με αμείωτη ένταση, ταυτόχρονα με την επιβολή ελαστικών μορφών εργασίας. Οι εργοδότες στα διάφορα συνέδρια και στις επαφές τους με κυβερνητικά στελέχη ζητούν ακόμη περισσότερη ελαστικοποίηση της εργασίας, λειτουργία των καταστημάτων την Κυριακή και μειώσεις μισθών». Σημείωσε ότι πρέπει να ενημερωθούν οι εργαζόμενοι για τα παζάρια της Ομοσπονδίας (ΠΑΣΚΕ - ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ - ΔΑΚΕ) προκειμένου να υπογράψει Κλαδική Σύμβαση με μειώσεις μισθών και να οργανωθεί ο αγώνας για να μην προχωρήσει στην πράξη καμία μείωση.
Στάθηκε ιδιαίτερα στην ειδική δουλειά που πρέπει να γίνει, με σχεδιασμένη παρέμβαση, ώστε να συσπειρωθούν οι άνεργοι στο σωματείο και να μπουν αποφασιστικά στην οργάνωση της πάλης. Μάλιστα καθορίστηκαν και υπεύθυνοι για τις συνοικίες της Θεσσαλονίκης.
Σημειώθηκε ότι εργαζόμενοι και οι άνεργοι του κλάδου, μαζί με το σωματείο και τις Λαϊκές Επιτροπές που δρουν στις γειτονιές, ταυτόχρονα με την πάλη για Κλαδική Σύμβαση που να καλύπτει τις σύγχρονες ανάγκες τους, πρέπει να μπουν μαχητικά στον αγώνα για το σύνολο των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν, από τη φοροληστεία, τα χαράτσια, την εμπορευματοποίηση και υποβάθμιση της δημόσιας υγείας, τη λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων, τη ΔΕΗ που κόβει το ρεύμα σε όποιους δεν έχουν να πληρώσουν τους λογαριασμούς.
Στη διάρκεια της συνεδρίασης, μεταφέρθηκε πείρα από τους χώρους δουλειάς που επιβεβαίωσε την εκτίμηση ότι κάθε φορά που οι εργαζόμενοι σκύβουν το κεφάλι και αποδέχονται μειώσεις μισθών, μειώσεις ωραρίου, για να σώσουν δήθεν τις θέσεις εργασίας, έρχονται ακόμη πιο κοντά στην απόλυση η οποία πολλές φορές γίνεται και χωρίς αποζημίωση.
Ενδεικτικά αναφέρθηκαν οι περιπτώσεις των εργαζομένων της ΚΑΡΦΟΥΡ και του ΑΡΒΑΝΙΤΙΔΗ όπου οι εργαζόμενοι αρνήθηκαν να υπογράψουν ατομικές συμβάσεις για μειώσεις μισθών και οι εργοδότες προχώρησαν σε προσωρινή υποχώρηση.
Στην περίπτωση του ΦΩΚΑ, οι εργαζόμενοι υπέγραψαν ατομικές συμβάσεις και σήμερα βρίσκονται αντιμέτωποι και με απολύσεις και με απλήρωτη δουλειά.