Ξεχωριστή θέση κατέχει στη διακήρυξη ο απολογισμός δράσης της ΔΑΣ στο διάστημα που πέρασε. Αναφέρεται χαρακτηριστικά στο σχετικό κεφάλαιο:

«Οι ταξικές δυνάμεις αποκάλυψαν έγκαιρα τους στόχους των αντιπάλων της τάξης μας και συγκρούστηκαν με την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, της Ευρωπαϊκής Ενωσης, της πλουτοκρατίας.

Πάλεψαν για αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων.

Υπερασπίστηκαν το δικαίωμα δουλιάς, τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων, το σταθερό ημερήσιο ωράριο.

Διεκδίκησαν τη μείωση του εργάσιμου χρόνου, το δίκαιο αίτημα για 7ωρο, 5νθήμερο, 35ωρο.

Αντιπαρατέθηκαν αποφασιστικά στις αντιδραστικές αλλαγές στην παιδεία, πάλεψαν μαζί με τους μαθητές, τους γονιούς και τους εκπαιδευτικούς για δωρεάν, δημόσια παιδεία, για 12χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση.

Εδωσαν μαζί με τους εργαζόμενους στην Υγεία τη μάχη για δημόσια και δωρεάν υγεία - πρόνοια, κόντρα στα αντιλαϊκά μέτρα της εμπορευματοποίησης, της υποχρηματοδότησης και των ταξικών διακρίσεων.

Καταδίκασαν έμπρακτα την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας στο μεγάλο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, τα αντιδημοκρατικά μέτρα στη δημόσια διοίκηση.

Βρέθηκαν στα μπλόκα του αγώνα μαζί με τους αγρότες, στους καταπέλτες των καραβιών μαζί με τους Ναυτεργάτες, στήριξαν την πάλη των εργαζομένων.

Εδωσαν σκληρούς αγώνες ενάντια στην ιμπεριαλιστική θηριωδία, στο ΝΑΤΟΪΚΟ πόλεμο ενάντια στη Γιουγκοσλαβία, στις επεμβάσεις των Αμερικάνων, της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στα Βαλκάνια.

Ανέπτυξαν ιδιαίτερη δράση στον τομέα της Διεθνιστικής Αλληλεγγύης.

Πρωτοστάτησαν για το συντονισμό, την κοινή δράση των αγωνιστικών δυνάμεων, του συνδικαλιστικού κινήματος στην Ευρώπη, σ' όλο τον κόσμο.

Οργάνωσαν εκατοντάδες, πολύμορφες κινητοποιήσεις στην Αθήνα, στις μεγάλες πόλεις, σε κάθε γωνιά της Ελλάδας με τη συμμετοχή χιλιάδων εργαζομένων, Εργατών, Αγροτών, Μικρομεσαίων επαγγελματοβιοτεχνών, νεολαίας.

Αυτή ακριβώς η πλούσια δράση, ο αταλάντευτος ταξικός προσανατολισμός, οι ακούραστες προσπάθειες στο πλευρό των εργαζομένων εκφράζονται στην ενίσχυση του κύρους των αγωνιστικών δυνάμεων.

Είναι σαφές: Οι εργαζόμενοι θα πάλευαν από καλύτερες θέσεις εάν ήταν άλλη η κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα, εάν ήταν ισχυρότερες οι ταξικές δυνάμεις».