-- Στην ομιλία σας την Κυριακή είπατε ότι όσο αναγκαία κι αν είναι μια συμμαχία δεν μπορεί να φέρει σε αμφισβήτηση την αυτοτέλεια του ΚΚΕ. Δεν εμπεριέχει μια αντίφαση αυτό; Από τη μια, συμμαχία και, από την άλλη, δεν πρέπει να κριθεί η αυτοτέλεια;

-- Μα αυτό, στην περίπτωση που στη συμμαχία υπάρχουν και άλλες πολιτικές δυνάμεις, το δεχόμαστε και για τις άλλες πολιτικές δυνάμεις. Διότι, για κοιτάξτε το '90 - '91 έγινε ο Συνασπισμός που ήταν συμμαχία κομμάτων και μετατράπηκε σε κόμμα, τον ΣΥΡΙΖΑ που τώρα γίνεται κόμμα. Η συμμαχία σημαίνει διαφορετικά κόμματα. Αν δύο κόμματα είναι ταυτόσημα, καλό είναι να συνενωθούν, δεν μπαίνει τέτοιο θέμα.

Δεν μπορείς να κάνεις μια συμμαχία όπου οι σύμμαχες δυνάμεις μετατρέπονται σ' ένα κόμμα. Πολύ περισσότερο δε, που εμείς τη συμμαχία τη βλέπουμε συμμαχία κοινωνικών δυνάμεων. Ούτε η συμμαχία των κοινωνικών δυνάμεων μπορεί να μετατραπεί σ' ένα κόμμα γιατί η εργατική τάξη με τα άλλα λαϊκά στρώματα έχουν και διαφορές μεταξύ τους. Τι θα πεις δηλαδή, να υποταχθεί η εργατική τάξη στους αυτοαπασχολούμενους της πόλης και στην αγροτιά; 'Η η αγροτιά και οι αυτοαπασχολούμενοι των πόλεων να έχουν ακριβώς τις ίδιες θέσεις με την εργατική τάξη; Υπάρχουν διαφορές από την κοινωνική τους θέση.

Οποιος πάει λοιπόν να αναιρέσει την αυτοτέλεια του άλλου, στην ουσία είναι επιβολή και στην ουσία αυτή η συμμαχία θα είναι θνησιγενής, όπως ήταν και το '90 - '91. Τώρα, αν δύο κόμματα έχουν την ίδια στρατηγική, ας ενωθούν. Αλλά ίδια στρατηγική με το ΚΚΕ δεν είναι εύκολο να έχουν τα άλλα κόμματα, θα έχουν και κάποιες διαφορές. Επομένως, δεν ισχύει μόνο για εμάς, ισχύει και για τα άλλα κόμματα. Αλλά εμείς μιλάμε για τη δική μας αυτοτέλεια, αν ένας σύμμαχος θέλει να τη χάσει δικό του θέμα, που δεν πιστεύω ότι θα θέλει να τη χάσει. Συνήθως θέλουν να χάσει το ΚΚΕ την αυτοτέλειά του, όχι οι άλλοι.