Ας μιλήσουμε, όμως, καθαρά: Η ΑΠ ούτε μπορεί ούτε και θέλει να διαφωνήσει με τα έργα του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Είναι χαρακτηριστικό πως, στην ίδια ανακοίνωση, η ΑΠ υπογραμμίζει πως η ηγεσία της ΓΣΕΕ είναι «αγκιστρωμένη στην αδράνεια». Αλλά η αλήθεια είναι πως εδώ και χρόνια δρα ακούραστα και ολόπλευρα για να δεχτούν οι εργάτες όλες τις αντεργατικές ανατροπές. Στην ίδια κατεύθυνση, στην ομιλία που έκανε στη συνεδρίαση το στέλεχος της ΑΠ Ζ. Πεπές υπογράμμισε: «Δεν πίστεψε η ηγετική ομάδα της ΠΑΣΚΕ ποτέ ότι η ΓΣΕΕ πρέπει να οργανώσει ένα ισχυρό μέτωπο αντιπαράθεσης με την πολιτική του μνημονίου». Δηλαδή, το πρόβλημα ήταν η ...έλλειψη πίστης ή η απουσία επιχειρημάτων, που δεν κατόρθωσαν να βάλουν την ΠΑΣΚΕ στο δρόμο της αντιπαράθεσης; Αλλά ποιο δρόμο; Αυτόν του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή της άλλης, της αντιμνημονιακής διαχείρισης και όχι της πάλης ενάντια στο κεφάλαιο, ως μονόδρομου των διεκδικήσεων της εργατικής τάξης. Μήπως δεν ήταν συνειδητή η επιλογή των ηγεσιών αυτών να στηρίξουν τις ανάγκες της «επιχειρηματικότητας»; Μήπως, τελικά, αυτές οι ηγεσίες, απλά... ξεστράτισαν κι έρχεται τώρα η ΑΠ για να τις βάλει στο σωστό δρόμο και να βρει μια καλή συνταγή για να πετύχει το... γλυκό, που στη γεύση του όμως θα παραμένει γλυκό μόνο για το μεγάλο κεφάλαιο;