Ενα πολύ σημαντικό ζήτημα που θέτει η ΚΕ αναφέρεται στη θέση 49: «Δεν έχει επιτευχθεί (...) να δρα το Κόμμα σε ευρύτερες εργατικές λαϊκές μάζες που είναι παγιδευμένες ιδεολογικά στις αστικές και οπορτουνιστικές απόψεις, οι οποίες (...) τείνουν να πέσουν στη μικροαστική ανυπομονησία ή στη μοιρολατρική παθητικότητα». Αυτό φάνηκε πολύ έντονα το Μάιο και τον Ιούνιο του 2011 με το λεγόμενο «Κίνημα των Αγανακτισμένων». Εκεί επικράτησε μια μεγάλη γκάμα μικροαστικών αντιλήψεων, από αναρχοαυτόνομες μέχρι εθνικιστικές. Ολα αυτά συμπυκνώθηκαν στο σύνθημα «Eξω τα κόμματα, έξω τα συνδικάτα». Εχουν γίνει μια σειρά αναλύσεις όσον αφορά το γιατί επικράτησαν αυτά τα συνθήματα, αλλά αυτό που πρέπει να μας απασχολήσει είναι γιατί δεν επικράτησαν τα συνθήματα του Κόμματος. Ισως η Ιστορία να είχε γραφτεί διαφορετικά, αν είχε αντιμετωπιστεί έγκαιρα η παραπάνω αδυναμία.

Η δημιουργία του ΠΑΜΕ έχει δικαιωθεί ιστορικά, καθώς έθεσε τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες και το ταξικά προσανατολισμένο τμήμα του εργατικού κινήματος. Σε μια πορεία, όμως, αποκόπηκε από τμήματα της εργατικής τάξης που έχουν μεν αγωνιστικές διαθέσεις, παραμένουν δε εγκλωβισμένα από ρεφορμιστικές και λοιπές οπορτουνιστικές συνάμεις. Η απόλυτη στάση του στυλ «όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας», απέτρεψε την προσέλκυση κυρίως νεότερων σε ηλικία δυνάμεων. Λαϊκές μάζες που συσπειρώνει ο οπορτουνισμός, ιδιαίτερα στις νεότερες ηλικίες, δεν μπορούν να έρθουν σε επαφή με το Κόμμα. Η λογική αυτή έχει επικρατήσει και σε άλλες πτυχές της κομματικής δράσης, οπότε φτάνουμε στο αποτέλεσμα που αναφέρθηκε παραπάνω.

Η λύση είναι το Κόμμα να βγει επιθετικά μπροστά με προτάσεις συσπείρωσης και συνεργασίας με τα δικά του αιτήματα, ακόμα και σε δυνάμεις που έχουν αποσχιστεί από το Κόμμα. Δεν έχει τίποτα να φοβηθεί ή να χάσει, παρά μόνο να αποκτήσει επαφή με πλατύτερα τμήματα των λαϊκών στρωμάτων. Αλλά και το ίδιο το Κίνημα θα βγει κερδισμένο από το μπόλιασμά του με τις θέσεις του ΚΚΕ. Οι κομμουνιστές επιδίωκαν πάντα την ενότητα του λαϊκού κινήματος, είτε στη Γερμανία του Μεσοπολέμου με τους Σοσιαλδημοκράτες για την αντιμετώπιση του Χίτλερ, είτε στην Ελλάδα την περίοδο της Κατοχής και της Χούντας. Δεν υπάρχει λόγος να υπάρχουν πχ στην ίδια συνοικία μια Λαϊκή Επιτροπή με επιρροή από το ΚΚΕ, κι απ' την άλλη μια Λαϊκή Συνέλευση από αριστεριστές κ.ά. Δεν υπάρχει λόγος να μη στηρίζουμε αντιφασιστικές πρωτοβουλίες με τη λογική ότι είναι ένα επιμέρους πρόβλημα και ότι το πρόβλημα είναι ο καπιταλισμός συνολικά. Δε λέω ότι είναι λάθος, αλλά για να έχουμε αποτελέσματα πρέπει να υπάρχει μαζικότητα, αισιοδοξία, συνεργασία. Ετσι μόνο θα μπουν νέες δυνάμεις στον αγώνα, στις μάχες για τα επιμέρους προβλήματα αρχικά, καλύτερες συνθήκες δουλειάς, καθολική και δωρεάν παροχή υπηρεσιών Υγείας και Παιδείας, δημοκρατικά διακιώματα κλπ. Στην πορεία θα συνειδητοποιηθούν τα στενά όρια του καπιταλιστικού συστήματος και η αναγκαιότητα της σοσιαλιστικής επανάστασης.

Οσον αφορά σε κυβερνητική συμμετοχή, το Κόμμα δεν μπορεί να πάρει μέρος στη διαχείριση των υποθέσεων της αστικής τάξης. Από αυτή την άποψη, σωστά αρνήθηκε να λάβει μέρος σε μια τέτοια διαδικασία. Αυτό που μπορεί να κάνει είναι να προωθεί μέσα στη Βουλή νομοσχέδια που βελτιώνουν ουσιαστικά το βιοτικό επίπεδο των λαϊκών στρωμάτων και ενισχύουν τα δημοκρατικά δικαιώματα. Να απαιτήσει την επαναφορά των ΣΣΕ, την πλήρη κάλυψη από τον κρατικό προϋπολογισμό της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης κλπ., προωθώντας και ενισχύοντας ταυτόχρονα δράσεις λαϊκής αυτοοργάνωσης και αυτενέργειας, ώστε να καταλάβει ο Λαός ότι πρέπει να πάρει την τύχη στα χέρια του και να καταρρίψει λογικές ανάθεσης της λύσης των προβλημάτων του σε τρίτους.

Η ιστορική αναγκαιότητα της ανατροπής του καπιταλισμού και της οικοδόμησης της σοσιαλιστικής-κομμουνιστικής κοινωνίας, απαιτεί από το Κομμουνιστικό Κόμμα να ξεπεράσει φοβίες και αγκυλώσεις και να παλέψει για τη συσπείρωση και ενότητα του Λαού για ένα καλύτερο μέλλον. Πιστεύω ότι και μέσα από το γόνιμο διάλογο που ξετυλίγεται προσυνεδριακά, το Σώμα του Συνεδρίου θα αντλήσει τα απαραίτητα συμπεράσματα και θα πάρει τις αναγκαίες αποφάσεις.