«Με αφορμή την υπόθεση της ΕΡΤ και κάτω από την πίεση της κοινής γνώμης είχαμε και την ανατροπή, την πτώση της πρώτης κυβέρνησης Σαμαρά. Στον ανασχηματισμό αυτόν δεν πήγαμε κάτω από ιδανικές συνθήκες. Είχαμε την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ και βρεθήκαμε μπροστά σε μια κυβερνητική κρίση ακριβώς λόγω της κινητοποίησης του κόσμου, λόγω της κοινωνικής κατακραυγής. Στις δημοκρατίες δεν υπάρχει άλλος τρόπος... με κινητοποιήσεις να οδηγούμαστε στη δημοκρατική ανατροπή της κυβέρνησης». Αυτά δηλώνει ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ Π. Σκουρλέτης (ρ/σ ΣΚΑΪ).

Εκεί εξαντλείται, κατά την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, ο ρόλος του λαϊκού παράγοντα, του εργατικού - λαϊκού κινήματος, στις «δημοκρατίες» τις αστικές, όπως αυτή στην οποία ζούμε. Να ανεβοκατεβάζει ο λαός κυβερνήσεις είτε ανά τετραετία είτε στο ενδιάμεσο με τους αγώνες του. Και μετά σιωπητήριο έως ότου η νέα κυβέρνηση πυροδοτήσει οργή, άρα νέους αγώνες που θα την «ανατρέψουν» και θα την αντικαταστήσουν με μια άλλη.

Είναι λογικό να υπερασπίζεται κάτι τέτοιο ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο τώρα αλλά και παλιότερα που δεν ήταν αξιωματική αντιπολίτευση, ήταν όμως πάντα με το σύστημα, αρνούμενος ότι υπάρχει προοπτική και ελπίδα εκτός των τειχών του καπιταλισμού. Πολύ περισσότερο σήμερα, που προσδοκά και προετοιμάζεται να διαχειριστεί το σύστημα αυτό, δεν θα μπορούσε να έχει άλλη άποψη. Το κακό είναι ότι προβάλλει την άποψή του αυτή στο λαό, προσπαθώντας να τον πείσει ότι έως εκεί φτάνει η δύναμή του και η δυνατότητα παρέμβασής του. Να προκαλεί έναν ανασχηματισμό, το πολύ εκλογές για την ανάδειξη του επόμενου που θα του κάτσει στο σβέρκο εφαρμόζοντας πολιτική στα μέτρα των μονοπωλίων.

Ο λαός, όμως, έχει πολύ μεγαλύτερη δύναμη απ' όση ομολογεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Εχει δυνατότητα παρέμβασης που ούτε καν έχει συνειδητοποιήσει ο ίδιος. Να φέρει τα πάνω κάτω. Να δρομολογήσει εξελίξεις όχι αλλαγής φρουράς στο πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης, αλλά ανατροπής της εξουσίας της, που αποτελεί και την αιτία των προβλημάτων του. Κι όσοι «κονταίνουν» το μπόι του λαού και της δύναμής του, είναι εχθροί κι όχι φίλοι του.