Ακόμα, στα χρωμοσώματά του είναι η υποκουλτούρα για τις μάζες, το επίπεδο των «σκυλάδων» (των όψιμων αυτών καλοπληρωμένων οπαδών του ναζισμού που δείχνει κι αυτό απ' τη σκοπιά του την ταξικότητα των πάντων στον καπιταλισμό: «Γλέντα εσύ λαέ με το σκουπιδαριό μας, εμείς - οι εταιρείες και οι μεγάλοι σολίστ (!) - θα τα "κονομάμε", κι εσύ θ' αποβλακώνεσαι») δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο. Περί κουλτούρας για το λαό τώρα θα μιλάμε; Ο πνευματικός πατέρας όλων των φασιστοειδών, σαν τους παραπάνω, ο Γκέμπελς, είναι γνωστό πως έλεγε: «Οταν ακούω για κουλτούρα, μου 'ρχεται να τραβήξω μπιστόλι».

Και φυσικά για την αστική τάξη υπάρχουν τα Μέγαρα, κ.λπ., για να πάνε να σπάνε την ανία τους και να κάνουν και τη φιγούρα τους ή να πουλάνε φιλανθρωπία και «κουλτούρα». Για το πόσο βέβαια τους αγγίζει η αληθινή Τέχνη είναι θέμα προς διερεύνηση. Και δε μιλάμε βέβαια για στρατευμένη Τέχνη, αλλά πόσο μπορούν να τους αγγίξουν στίχοι σαν «τα παιδιά που τους έλεγαν αλήτες» - δηλαδή τα εργατόπαιδα που αποτελούν γρανάζια στις μηχανές τους - του αστού νομπελίστα Ελύτη κι άπειρα τέτοια παραδείγματα. Και δεν είναι θέμα ευαισθησίας - ο κοινωνικός «Καιάδας» είναι καθημερινότητα στον καπιταλισμό, η ανεργία και ειδικά των νέων, τα 511 μεικτά ευρώ για τους νέους (που στην πράξη είναι 400, 300 και πρέπει να πάνε ακόμα παρακάτω) - αλλά έτσι λειτουργεί η καπιταλιστική οικονομία, ο ανταγωνισμός, κ.λπ.

Ακόμα να πούμε πως σε όλες τις αναπτυγμένες χώρες - αυτά τα πρότυπα των αστών και των οπορτουνιστών, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ - οι Κρατικές Ραδιοτηλεοράσεις έχουνε μουσικά σύνολα που τα προωθούν, τα διαφημίζουν, κ.λπ. Δεν έχουμε όμως την παραμικρή αυταπάτη ότι αυτά τα σύνολα σ' αυτό το σύστημα παρέχουν ουσιαστική καλλιέργεια στο λαό, είναι σε μεγάλο βαθμό αποσπασμένα απ' αυτόν, φυσικώ τω λόγω, όταν η καλλιτεχνική διαπαιδαγώγηση είναι κάτι το απρόσιτο για τους απλούς ανθρώπους και τα παιδιά τους στον καπιταλισμό, όταν αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης (Είναι αυτό που είπε πρόσφατα στέλεχος της συγκυβέρνησης: «Αν είναι να διαλέξει κάποιος - σ.σ. όχι βέβαια ο αστός - ανάμεσα στο μπαλέτο και το σχολείο για το παιδί του, φυσικά θα διαλέξει το δεύτερο»!). Οταν η καλλιτεχνική Παιδεία είναι ιδιωτική (Αλλά και το καθετί δημόσιο σήμερα είναι - κι ακόμα περισσότερο στο μέλλον θα γίνει - απροσπέλαστο για το λαό). Ο καπιταλισμός έχει φάει πια τα ψωμιά του, σάπισε, ό,τι ήταν να δώσει το 'χει δώσει. Οσον αφορά δε την Ελλάδα και τη μουσική της Παιδεία, να θυμίσουμε πως έχει μόνο ένα Κρατικό Ωδείο, δεν έχει Μουσική Ακαδημία.

Ας λένε οι οπορτουνιστές - απ' την εποχή ακόμα των Μπερνστάιν και Κάουτσκι - ότι οι κομμουνιστές τα ανάγουν όλα στη δευτέρα παρουσία, στο σοσιαλισμό. Αυτός είναι επίκαιρος και αναγκαίος. Δευτέρα παρουσία είναι ο καλός καπιταλισμός.

Γι' αυτό λέμε ν' ανοίξει τώρα, άμεσα, η ΕΡΤ, χωρίς απολύσεις και καταπατήσεις κεκτημένων. Οργάνωση και πάλη ν' αποτραπούν οι απολύσεις, τώρα. Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, με αξιοπρεπείς μισθούς και κοινωνικές παροχές. Οργάνωση και πάλη για κοινωνικοποίηση όλων των ΜΜΕ, σε μια λαϊκή (αυτή την «τρομακτική», όπως έγραψε και κάποιος, αλήθεια για ποιον;) οικονομία και εξουσία. Γιατί οι ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες είναι του λαού κι όχι του κεφαλαίου. Γιατί η ενημέρωση και η ψυχαγωγία είναι κοινωνικά αγαθά κι όχι εμπορεύματα.