Τη διοχέτευση πρόσθετου πακτωλού ρευστότητας στις τράπεζες της Ευρωζώνης φέρεται να ετοιμάζει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), ενώ παράλληλα αβεβαιότητες και ανησυχίες εκφράζονται γύρω από τη διαμόρφωση των συναλλαγματικών ισοτιμιών των «αναδυόμενων αγορών», στις οποίες έχουν επιχειρηματική παρουσία τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα του ευρωπαϊκού χώρου.

Σύμφωνα με τους αναλυτές της γερμανικής Deutsche Bank, τα δανειακά χαρτοφυλάκια των ευρωπαϊκών τραπεζών στις αναδυόμενες οικονομίες (Τουρκία, Βραζιλία, Ινδία, Ν. Αφρική κ.ά.) ξεπερνούν τα 3 τρισ. δολάρια και υπολογίζονται σε 4πλάσιο μέγεθος σε σχέση με αυτά που έχουν δανείσει οι αμερικανικές τράπεζες. Σύμφωνα με το γερμανικό τραπεζικό μονοπώλιο, τα χρηματοδοτικά ανοίγματα 6 τραπεζικών ομίλων (οι οποίοι δεν κατονομάζονται) φτάνουν στα 1,7 τρισ. δολάρια, σημειώνοντας ότι η μεταβλητότητα των ισοτιμιών συνδυάζεται με μείωση εσόδων και με αύξηση των επισφαλειών.

Σύμφωνα με διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία, η ΕΚΤ σχεδιάζει την ενίσχυση της ρευστότητας των τραπεζών μέσω εργαλείων «χαλάρωσης» της νομισματικής πολιτικής, πρακτική που σηματοδοτεί το άνοιγμα των κρουνών για την κυκλοφορία του χρήματος. Να σημειωθεί ότι ο πληθωρισμός στην Ευρωζώνη καταγράφεται στο 0,8%, σε μεγάλη απόκλιση από το στόχο 2%, πυροδοτώντας αντιπαραθέσεις γύρω από τη διαμόρφωση της νομισματικής πολιτικής.

Αύριο, Πέμπτη, προγραμματίζεται η ψηφοφορία στο Ευρωκοινοβούλιο για το σχέδιο διάσωσης των τραπεζών, το οποίο αποτελεί τμήμα της «τραπεζικής ενοποίησης» στην ΕΕ. Βάσει του νέου κανονισμού θα δημιουργηθεί ενιαίο ταμείο για την εξυγίανση των προβληματικών τραπεζών που θα χρηματοδοτείται μέσω εισφορών από δανειοδοτικά ιδρύματα σε ποσοστό 1% της αξίας των καταθέσεων που αυτά διατηρούν. Μέχρι το τέλος της «δεκαετούς μεταβατικής περιόδου», το ταμείο αναμένεται να φτάσει σε περίπου 55 δισ. ευρώ. Αντικείμενο αντιπαράθεσης είναι και οι διακανονισμοί που αφορούν «πρακτικές λεπτομέρειες στην άσκηση της δημοκρατικής λογοδοσίας και της εποπτείας».

Στη χτεσινή Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου παρενέβη ο αντιπρόεδρος της συγκυβέρνησης, Ε. Βενιζέλος, ο οποίος εστίασε στην «ανάγκη έγκρισης φόρου επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών». Σε αυτό το πλαίσιο σημείωσε ότι «δεν διαμορφώθηκε μία κοινή θέση, η οποία να οδηγήσει σε μια ρύθμιση που να μπορεί να εφαρμοστεί στο σύνολο της ΕΕ».