Το παράδειγμα, όμως, που ανέφερε η Αλέκα Παπαρήγα, φανερώνει και κάτι ακόμη, εξίσου σημαντικό: Οσοι υπόσχονται τη διατήρηση της λεγόμενης τριμερούς χρηματοδότησης, χωρίς να λένε τι εννοούν συγκεκριμένα, ή προσπαθούν να ρίξουν στάχτη στα μάτια των εργαζομένων ή δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Και, βέβαια, το δεύτερο ενδεχόμενο είναι αποκλειστικά και μόνο θεωρητικό...

Τι σημαίνει η διατήρηση της «τριμερούς χρηματοδότησης»; Προφανώς, να διατηρηθεί και να συνεχιστεί -αν όχι και να ενταθεί παραπέρα- η μέχρι σήμερα εφαρμοζόμενη πολιτική αύξησης της εργατικής συμμετοχής και μείωσης των εργοδοτικών εισφορών και της κρατικής συμμετοχής. Γιατί, κανένας τους δε λέει συγκεκριμένα, ότι θα αυξηθούν οι εισφορές της εργοδοσίας και η κρατική συμμετοχή και, κυρίως, δε λέει, ότι δε θα αυξηθούν, ούτε δραχμή, οι εισφορές των εργαζομένων, δε θα αυξηθούν τα ήδη ψηλά όρια ηλικίας ή δε θα μειωθούν οι ήδη πενιχρές, παροχές των ασφαλιστικών ταμείων;