Στις 15 Μάη 1919 η πρώτη ελληνική μεραρχία αποβιβάζεται στη Σμύρνη. «Η ελληνική κυβέρνηση, γράφει ο Νίκος Ψυρούκης στο βιβλίο του "Μικρασιατική καταστροφή", διαλάλησε το γεγονός σαν την αρχή της πραγματοποίησης της "Μεγάλης Ελλάδας". Οι Αγγλοι το χαιρέτισαν σαν κάτι που τους εξασφάλιζε φθηνό μισθοφορικό στρατό για την επιβολή των αποικιακών τους σχεδίων. Οι Αμερικάνοι, Ιταλοί και Γάλλοι το αντιμετώπισαν σαν μια όχι ευχάριστη πράξη που όμως είχε περιορισμένη έκταση, μια και η απόφαση του Ανωτάτου Συμμαχικού Συμβουλίου περιόριζε τη δραστηριότητα του ελληνικού στρατού στα καθήκοντα της χωροφυλακής στο βιλαέτι του Αϊδινίου. Για τον ελληνικό λαό της Ελλάδας και της Μικράς Ασίας σήμαινε η αρχή της μεγαλύτερης τραγωδίας της ιστορίας του».

Η κυβέρνηση Βενιζέλου παρουσίαζε την αποστολή των ελληνικών στρατευμάτων στη Μ. Ασία σαν περιορισμένη επιχείρηση στο πλευρό των Αγγλογάλλων συμμάχων, που απέβλεπε στην απελευθέρωση μεγάλου μέρους του καταπιεζόμενου ελληνισμού.

Στην πραγματικότητα ήταν μια κατακτητική πολεμική επιχείρηση, πριν απ' όλα του αγγλικού, του γαλλικού και του ιταλικού ιμπεριαλισμού στη Μέση Ανατολή και τα πετρέλαιά της, την κατάληψη από τους ιμπεριαλιστές στρατηγικών θέσεων ενάντια στη Σοβιετική Ενωση και τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα της περιοχής. Σ' αυτά τα τυχοδιωκτικά σχέδια του ιμπεριαλισμού, η Ελλάδα προσδέθηκε σαν δορυφόρος, με το σύνθημα της απελευθέρωσης των υποδούλων Ελλήνων. Για τη συμμετοχή της Ελλάδας σ' εκείνη την εκστρατεία είναι υπεύθυνες και οι δύο βασικές μερίδες της άρχουσας τάξης.

Το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδας (Κομμουνιστικό) καταδίκασε από την αρχή τη Μικρασιατική Εκστρατεία και αντιπάλεψε επίμονα τη φιλοϊμπεριαλιστική προπαγάνδα, που προσπαθούσε να αφιονίσει την εργατική τάξη και το λαό.

«Με την πρώτη μέρα της εμφάνισης του ελληνικού στρατού στη Σμύρνη, γράφει ο Ν. Ψυρούκης, σημειώθηκαν σοβαρές ανωμαλίες και αναταραχές, τέτοιου μεγέθους, που την άλλη κιόλας μέρα λειτούργησαν έκτακτα στρατοδικεία του ελληνικού στρατού. Οι πρώτοι που καταδικάστηκαν σε θάνατο ήταν δύο Ελληνες, ένας πολίτης της Σμύρνης και ένας στρατιώτης. Η ποινή εκτελέστηκε την ίδια μέρα. Και οι δύο εκτελεσθέντες βαρύνονταν με σοβαρές πράξεις βιαιοπραγίας. Η ατμόσφαιρα σε όλη την περιοχή της Δυτική Μικράς Ασίας έγινε πολύ τεταμένη».