«

Οι εργαζόμενοι ήταν, είναι και θα είναι στο διάλογο», είπε προχτές ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ. Από κοντά και η κυβέρνηση εντείνει την προπαγάνδα περί διαλόγου «χωρίς προαπαιτούμενα». Μάλιστα, τα γνωστά παπαγαλάκια της έσπευσαν χτες από τα μικρόφωνα διαφόρων σταθμών να «επιτεθούν» στη ΓΣΕΕ γιατί, δήθεν, πάει στο διάλογο με «εξωφρενικές απαιτήσεις» ενώ η κυβέρνηση πάει με καθαρό το τραπέζι! Ας προσπεράσουμε το γεγονός ότι το σύνολο των ελεγχόμενων από το σκληρό πυρήνα του κεφαλαίου μέσων ενημέρωσης έσπευσε από χτες να εξαφανίσει από την ειδησεογραφία την απεργία πριν ακόμα αυτή γίνει. Ας σταθούμε μόνο στις δηλώσεις περί έναρξης του «διαλόγου» και στα υποστηρικτικά τους επιχειρήματα.

Κυβέρνηση και πλειοψηφία της ΓΣΕΕ τουλάχιστον ψεύδονται όταν αναφέρονται στο «διάλογο» ως αυτονόητο και μάλιστα ως «διάλογο» με μηδενική βάση. Ομως, ανέκαθεν οι εργαζόμενοι διεκδικούσαν, αγωνίζονταν και ανάγκαζαν τους εργοδότες, όταν ο συσχετισμός το επέτρεπε, να ικανοποιούν αιτήματά τους. Αυτοί που «διαλέγονταν» πάντα ήταν και είναι ηγεσίες που έχουν κάνει επάγγελμα την εξαπάτηση των εργαζομένων, τον «κοινωνικό εταιρισμό». Η απόρριψη του «διαλόγου» από τη σκοπιά της εργατικής τάξης δεν αφορά ούτε στη μορφή, ούτε στο είδος του. Είναι κατ' αρχήν απόλυτη ως προς την ίδια τη θεσμοθέτηση της τριμερούς «συναίνεσης» που προωθεί. Πριν απ' όλα γιατί παροπλίζει το εργατικό κίνημα και οδηγεί σε επιδείνωση την κατάσταση των εργαζομένων καθώς την ίδια στιγμή επιτρέπει στην παρούσα πολιτική να λειτουργεί χωρίς την πίεση των αγώνων και να παράγει για λογαριασμό του κεφαλαίου αποτέλεσμα. Η συμμετοχή της ΓΣΕΕ και σ' αυτό το «διάλογο» δε θα είναι τίποτα άλλο παρά μια τεράστια απάτη.

Απάτη είναι και η «μηδενική βάση». Η κυβέρνηση μιλά από θέση ισχύος. Είναι ήδη πάνοπλη. Εχει περάσει το νόμο για την κατάργηση του 8ωρου, την ελαστικοποίηση συνολικά των εργασιακών σχέσεων, η εφαρμοζόμενη πολιτική της κινείται ήδη με ρυθμούς ΟΝΕ και τους δημοσιονομικούς περιορισμούς που αυτή επιβάλλει. Προωθεί τις ιδιωτικοποιήσεις, την άρση της μονιμότητας, μετατρέπει καθημερινά χιλιάδες εργαζόμενους σε απασχολήσιμους. Εχει, δηλαδή, στα χέρια της τη βάση για την ανατροπή του κοινωνικο-ασφαλιστικού συστήματος. Για ποια μηδενική βάση μιλά; Ο «διάλογος» είναι δυναμιτισμένος και από το αίτημα της «τριμερούς χρηματοδότησης». Το αίτημα των εργατών είναι σε πρώτη φάση να παγώσουν οι εργατικές εισφορές, να αυξηθούν οι εργοδοτικές και οι κρατικές. Εν τέλει κάποιοι πρέπει να χάσουν. Ο «διάλογος», όμως, γίνεται για να χάσουν κι άλλα οι εργαζόμενοι. Η ίδια η μελέτη της ΓΣΕΕ ξεκινά με δεδομένο να μην πληρώσει το κεφάλαιο.

Απάτη είναι ο διάλογος και ως προς τη δημοκρατική του επίφαση. Ξάφνου η κυβέρνηση της απαγόρευσης των διαδηλώσεων έγινε... δημοκρατική και άνοιξε διάπλατα τ' αυτιά της για να ακούσει τα αιτήματα των εργαζομένων. Η εμπειρία δείχνει πως η κυβέρνηση μόνο μια γλώσσα καταλαβαίνει, αυτή των διαδηλωτών. Ακόμα περισσότερο, ο αγώνας που έχει αποτέλεσμα τη μείωση των καπιταλιστικών κερδών είναι το μόνο που καταλαβαίνουν οι βιομήχανοι. Ο «διάλογος» που στήνεται - ήδη μιλάνε για επιτροπή εμπειρογνωμόνων που θα καταλήξει σε νέο κείμενο διαλόγου - ανταποκρίνεται απόλυτα στις αξιώσεις κεφαλαίου-κυβέρνησης. Θεωρεί δεδομένους τους νόμους της ΝΔ, θεωρεί δεδομένο το άγριο χαράτσι στο χώρο της Υγείας και της Πρόνοιας. Αγνοεί την τεράστια συσσώρευση πλούτου στα χέρια μιας χούφτας κεφαλαιοκρατών και καλεί την εργατική τάξη να ξαναπληρώσει με το τέχνασμα της τριμερούς χρηματοδότησης. Μόνο που αυτή προβλέπεται ακόμα και από το νόμο 1611 του '50. Και πάντα πληρώνουν μόνο οι εργαζόμενοι. Αρκετά πια. Οι εργαζόμενοι έχουν δικαιώματα. Εχουν σύγχρονες ανάγκες, την κάλυψη των οποίων και διεκδικούν. Με κάθε πρόσφορο τρόπο.