Να «ιδεολογικοποιήσει» την πολιτική του «εκσυγχρονισμού», που πρεσβεύει ο ίδιος και έχει κάνει σημαία του, επιχείρησε ο πρωθυπουργός, μιλώντας από το βήμα του συνεδρίου της νεολαίας του ΠΑΣΟΚ. Αφού λοιπόν, υπερθεμάτισε σε ό,τι έχει να κάνει με το «κοινωνικό», (προσπαθώντας να αποδείξει πως ο ίδιος και η κυβέρνησή του πασχίζουν για την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους) ο Κ. Σημίτης, με το γνωστό ύψος του καθηγητή, τόνισε: «Γι'? αυτό, πρέπει να μας απασχολήσουν οι ενεργές πολιτικές για την κοινωνική αλληλεγγύη και την απασχόληση τη μεταρρύθμιση στην Υγεία και την κοινωνική ασφάλιση». Και καθώς, προφανώς, ένιωθε πως δεν πείθει για τις φραστικές του διακηρύξεις, έσπευσε να εξηγήσει πως (σ.σ. εμείς του ΠΑΣΟΚ) «θέλουμε μια κοινωνία δικαιοσύνης, αλληλεγγύης και συμμετοχής».

Η ουσία αυτών που είπε ο πρωθυπουργός περί «κοινωνικού κράτους», δεν είναι πως παραδέχτηκε δημόσια, ότι μετά από 20 περίπου χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ, εξακολουθεί να υπάρχει κοινωνική αδικία και μάλιστα διευρυνόμενη, αλλά η άποψη που διατύπωσε πως η «κοινωνική δικαιοσύνη» θα κατακτηθεί με τον κοινό αγώνα ΟΛΩΝ (!) των Ελλήνων. Για την ακρίβεια, όπως ισχυρίστηκε, το ΠΑΣΟΚ και ο ίδιος προσωπικά, αγωνίζονται «για μια κοινωνία... όπου δεν υπάρχουν το 1/3 ή το 1/4 ή κάποιες ομάδες που μένουν δίπλα, αλλά όλοι μαζί προχωρούν στην ευημερία και την πρόοδο, στο νέο κοινωνικό κράτος»...

Ο καθηγητής κύριος Σημίτης, κάνει τον ανήξερο, ότι είναι αδιανόητο να αγωνίζονται μαζί οι κεφαλαιοκράτες (και οι κάθε είδους υπηρέτες τους) με τους εργαζόμενους και τα πλατιά στρώματα, για τον απλό λόγο ότι τα συμφέροντά τους είναι αντικρουόμενα. Αποτελεί κοινό μυστικό, ότι τα μονοπώλια και οι μεγαλοεπιχειρηματίες αγωνίζονται και πατούν επί πτωμάτων (έχουν κάνει τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην ανθρωπότητα) επιδιώκοντας τη διεύρυνση των κερδών τους με την ένταση και εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης της μισθωτής εργασίας, ενώ οι εργαζόμενοι αγωνίζονται για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Αυτές, είναι απλές αλήθειες, κύριε καθηγητά που τις γνωρίζουν ακόμη και οι πρωτοετής φοιτητές. Το όραμά σας, που το είχαν και άλλοι, θιασώτες της ταξικής συνεργασίας, δεν έχει μέλλον. Θα το διαπιστώσετε και στις 17 Μάη, όταν οι εργάτες, οι υπάλληλοι, οι συνταξιούχοι, οι αυτοαπασχολούμενοι βιοτέχνες έμποροι και γενικά οι άνθρωποι του μόχθου και της δουλιάς, θα ξαναβρεθούν ΟΛΟΙ μαζί, ενάντια στο κεφάλαιο και τους υπηρέτες του που - στο όνομα σωτηρίας των ασφαλιστικών ταμείων - θέλουν να διαλύσουν την κοινωνική ασφάλιση.