«... Χρόνια τώρα η κεντροαριστερά ήθελε απεγνωσμένα να μοιάσει με το αμερικανικό Δημοκρατικό Κόμμα. Προέκυψε νίκη των Ρεπουμπλικανών. Η κεντροαριστερά διεκδίκησε με πάθος τον φιλελεύθερο μοντερνισμό, τη νέα οικονομία και τον ενταφιασμό της "παρωχημένης" εργατικής και αριστερής Ιταλίας; Το αποτέλεσμα ήταν ο κόσμος να προτιμήσει αυτόν που ενσαρκώνει αυτό το αμερικανο-ιταλικό όραμα στην πιο μεγαλομανή και χυδαία εκδοχή του».

Αυτά γράφει ο Ν. Σεβαστάκης, στη χτεσινή «Αυγή». Και τα σημειώνουμε, κυρίως, για δυο λόγους: Πρώτον, γιατί οι πάντες γνωρίζουν ποιοι πανηγύριζαν με το «πείραμα» της ιταλικής «κεντροαριστεράς», πριν λίγα μόλις χρόνια και συνεχίζουν να επιδοκιμάζουν το αντίστοιχο στη Γαλλία. Και δεύτερο, γιατί οι εξελίξεις στη γειτονική μας χώρα προσφέρουν μια ακόμη απόδειξη πως η σύγχρονη Αριστερά δεν μπορεί να είναι δύναμη ταξικής συνεργασίας και «κοινωνικού εταιρισμού», διαχείρισης και «νοικοκυρέματος» των «νόμων της αγοράς» και της «παγκοσμιοποίησης» ή «εξανθρωπισμού» του ιμπεριαλισμού.

Τι λένε, άραγε, για τα παραπάνω, όσοι τον τελευταίο καιρό ασχολούνται ιδιαίτερα με την Αριστερά και την ενότητα δράσης της;